Verboden gebruiken tijdens rouwdienst

N.J. Teerds | Geen reacties | 04-01-2024| 11:43

Ik ben lid van de Gereformeerde Gemeenten en na onlangs enkele rouwdiensten in familiekring te hebben meegemaakt heb ik wat vragen. Het verbod op (teveel) foto’s kan ik nog begrijpen, maar ten diepste snap ik die ook niet. De mens is nu eenmaal visueel ingesteld. Het is een manier om de overledene in beeld te houden, ook na het afscheid. Heeft dit te maken met het tweede gebod?

Ik kan al helemaal niet begrijpen wat er tegen kaarsen en bloemen bij een rouwdienst kan zijn. De bloemen zijn toch geschapen door onze Schepper? Voor ons mensen om van te genieten, maar dus ook in tijden van rouw om troost te bieden. Kaarsen vertolken een Bijbels licht (van Jezus Christus). Bovendien hebben mensen in tijden van verdriet en rouw baat bij rituelen. Kortom, waar botsen deze gebruiken met de Schrift?

Beste vragensteller,

Je raakt wel een gevoelige zaak. Het gaat immers over rouwdiensten. Die diensten hebben alles te maken met het overlijden van familieleden, kennissen, gemeenteleden en anderen. De begrafenis wordt in onze gemeenten gezien als een familieaangelegenheid. De familie regelt zelf hoe een en ander rondom de begrafenis gaat gebeuren. Het is goed dat mensen daar van tevoren over nadenken en ook vastleggen in bijvoorbeeld het boekje “Zo wil ik het”.
Als de familie een begrafenis vanuit de kerkelijke gemeente wenst, kan dat. Onder ons is dat ook zeer gebruikelijk. De familie krijgt dan wel te maken met de afspraken die de kerkenraad vastgesteld heeft rondom rouwdiensten en begrafenissen. 

In onze gemeenten wordt altijd soberheid betracht. Het gaat immers over een rouwdienst. Van het sterven gaat een sprake uit en de woorden, gesproken in een rouwdienst, worden gericht tot de nabestaanden. Natuurlijk is er ook ruimte ter gedachtenis aan de overledene. Het moment waarop dit gedaan wordt, is verschillend. De familie overlegt dat met de kerkenraad.

In onze gemeenten staat in een rouwdienst Gods Woord centraal. Het is geen uitvoerige dankdienst, waarin de overledene centraal staat. De soberheid bij de rouwdiensten in onze gemeenten komt op verschillende manieren tot uiting. Er wordt niet altijd gezongen. Soms staat er een foto van de overledene bij het condoleanceregister of bij de kist. Er zijn geen kaarsen of bloemen. De vermelding “geen bloemen” heeft alles te maken met de gedachte, dat we de dood niet moeten ‘verbloemen’.

Je opmerking over kaarsen en bloemen begrijp ik wel, maar deze rituelen passen niet binnen de soberheid van de rouwdiensten binnen onze kerkelijke gemeenten. Wie zo’n rouwdienst en begrafenis bezoekt, respecteert de keuze van de familie. Graag wil ik je erop wijzen, dat ook onze ‘gewone’ kerkdiensten sober zijn. Het Woord, Christus, staat centraal.
 
Ten slotte, wat is het bijzonder als een kind van de Heere wordt begraven. Van zo’n begrafenis gaat een rijke prediking uit. Elk sterven zegt ons: Memento mori - gedenk te sterven! Heden ik, morgen gij. Maar in zo’n rouwdienst mag klinken: “Maar ’t vrome volk in U verheugd, zal huppelen van zielenvreugd, daar zij hun wens verkrijgen!” Jezus stierf voor zondaren. Hun sterven is eeuwig erven. Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen. Zulke diensten zijn voor jong en oud moedgevend.

Dank voor je vraag. Ik hoop dat het antwoord je wat aan het denken gezet mag hebben.

N. J. Teerds

Dit artikel is beantwoord door

N.J. Teerds

• Geboortedatum:
  24-09-1944
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik Ido Ambacht
• Status:
  Actief

56 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven