Geestelijk alleen in het huwelijk
Ds. A.I. Kazen | Geen reacties | 20-12-2023| 11:07
Vraag
Mijn vraag weet ik niet goed uit te leggen, maar ik ga een poging doen. Toen mijn man en ik trouwden in de HHK (ruim 15 jaar geleden), had ik er totaal geen weet van wat het geloof inhield. Mijn man komt van oorsprong uit de Ger. Gem. Hij laat dit gedachtengoed maar niet los. En nu ik zelf veel bezig ben met geloof, belijdeniscatechisatie, Bijbelstudie, Bijbellezen, kerkgang, etcetera omdat ik hongerig ben naar het Woord, staat me zijn manier van denken en praten erg tegen. Het doet me pijn.
Hij vindt dat er in de HHK door de dominee verhaaltjes verteld worden en dat het geen “ervaringsdeskundige is" (de dominee in zijn ogen een onbekeerd iemand). Ik zie bekering anders, maar praten hierover gaat niet. In de ogen van mijn man ben ik namelijk geen gelovige. Hij blijft maar zeggen dat hij niet weet of dit de juiste kerk is. De helft van de gemeente komt uit de Gereformeerde Gemeenten, volgens hem om het ‘makkelijker’ te hebben. De andere helft zijn PKN’ers.
Als ik iets lees in de Statenvertaling en ik pak de Basisbijbel erbij voor uitleg, dan is dat een Bijbel die verbrand moet worden. En een bekeerd iemand, die begrijpt de preek wel, zegt hij dan. Terwijl ik van mening ben dat het je geestelijke voeding is, waar je de week en de rest van je aardse leven wat mee kunt. Dus dat het zeker belangrijk is om het te begrijpen. Het geloof kan zoveel bemoediging brengen en rust en kracht, maar niet als je alleen maar denkt dat je ellende niet genoeg is. Dan sidder je nog van angst, denk ik, op je sterfbed.
Maar ik weet niet meer hoe ik er mee moet omgaan. Ik heb in dat opzicht mijn eigen weg gevolgd om toch naar Bijbelstudie en catechisatie te gaan, want na al die jaren huwelijk maakt hij nog geen keuze hierin. Wie kan mij helpen (naast de Heere in het gebed)?
Deze vraag werd ook besproken in het programma 'Pastorie online':
Antwoord
Beste vraagstelster,
Wat een mooie en tegelijkertijd moeilijke weg verhaal je in een paar zinnen! Ik bedoel dit: wat mooi wat er in de achterliggende huwelijksjaren bij jou op gang is gekomen. Honger naar het Woord van de levende God! En als je honger hebt, ga je voedsel zoeken. Dat is in het geestelijk leven niet anders dan in het leven van alledag. Wat mooi als na(ast) de wekelijkse kerkgang, belijdeniscatechisatie, Bijbelstudie, Bijbellezen ‘voederplaatsen’ in je dag- en weekritme zijn. Het is de middellijke weg waarin de Heilige Geest gewoonlijk, na hongerig gemaakt te hebben, ook honger stilt. Het is mijn hartelijke wens dat het Woord van Christus in rijke mate in je zal wonen (Kolossenzen 3:16a)!
Maar: wat moeilijk dat je deze weg alleen gaat, zonder je man. Eenzaam en pijnlijk, lijkt mij, als er wat de ‘geestelijke pijler’ van het huwelijk betreft geen eenheid is.
Ik schrik ook best wel van de oordelen die je man over anderen geeft, waaronder over jouzelf. En ook schrik ik van een opmerking als “dat is een Bijbel die verbrand moet worden.”
Hoe nu verder? In alle voorzichtigheid en voorlopigheid wil ik enkele adviezen geven:
1. Volhard in het bijwonen van de erediensten, het bezoeken van belijdeniscatechisatie, het lezen van de Bijbel en doen van Bijbelstudie. Je hebt die momenten voor jezelf, en samen met anderen, nodig.
2. Wees in leer en leven een voorbeeld voor anderen, in het bijzonder voor je man. In de hoop dat je een middel mag zijn om Hem voor Christus te winnen.
3. Volhard dan ook in het gebed (zoals je zelf al noemt). Hoe zou je bovenstaande anders kunnen doen en zijn?
4. Zoek pastorale hulp. Bij voorkeur van je predikant of wijkouderling. Mocht je gemeente vacant zijn, benader dan eens de consulent. Om voor jezelf een luisterend oor te vinden, en om hopelijk onder leiding van en begeleid door predikant/ouderling met je man in gesprek te gaan over de zaken die je noemt, over de pijn die je benoemt. Je verhaal lezend vermoed ik dat jullie samen dit gesprek niet (meer) op gang gaan krijgen. Belangrijk is om samen te buigen voor en jullie samen te buigen over Gods Woord: wat zegt de Heere? Dát overbrugt en overwint verschillen, want het Woord heeft het hoogste en het laatste woord; moet dat in elk geval hebben.
5. Wellicht zou een vorm van relatietherapie jullie ook op gang en verder kunnen helpen in het met elkaar spreken over wezenlijke, maar soms moeilijke zaken, waar je zo verschillend in kunt staan en over kunt denken.
Hopelijk heb ik je vraag -“Wie kan mij (naast de Heere in het gebed) helpen?”- zo beantwoord. Mocht mijn antwoord niet duidelijk genoeg zijn, nieuwe vragen of een reactie oproepen: laat het gerust weten! Van harte kracht, wijsheid, liefde, geduld en nog veel meer van Boven toegebeden.
Hartelijke groet,
Ds. A. I. Kazen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.I. Kazen
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
