Ontstaan ijstijden

Het klimaat verandert door de industrialisatie, zegt een groot deel van de klimaatwetenschappers. Maar waardoor begonnen en eindigden de grote en kleine ijstijd dan? Tijdens de grote ijstijd waren er bijna geen mensen en industrialisatie bestond nog niet. En tijdens de kleine ijstijd waren er veel minder mensen dan nu en het verbranden van gas, olie en benzine was er nog bijna niet.

De gangbare wetenschappelijke theorie voor het ontstaan van de aarde en haar geologische kenmerken gaat uit van een “uniformitaristisch scenario” en veronderstelt dat de omstandigheden op aarde altijd hetzelfde zijn geweest. Een ijstijd of ijstijden zijn discontinuïteiten die eigenlijk niet goed passen in het uniformitaristische scenario. Toch kunnen ze er in opgenomen kunnen worden, door te veronderstellen dat er een natuurlijk ritme is van honderdduizenden jaren waarin de aarde dichter bij of verder van de zon af komt te staan, waardoor de aarde meer of minder opwarmt. Hierdoor kunnen er drastische veranderingen ontstaan in de grootschalige circulatiepatronen in de oceanen, waardoor ijsbergen steeds verder van Antarctica smelten. “Deze smeltlocatie is belangrijk”, zegt aardwetenschapper Martin Ziegler, verbonden aan de Universiteit van Utrecht “omdat het zoetere water een lagere dichtheid heeft dan zout zeewater en het op die manier de mondiale circulatiepatronen beïnvloedt. Het betekent dat er enorme hoeveelheden zoet water van de Zuidelijke Oceaan naar de Atlantische Oceaan stromen. Naarmate de Zuidelijke Oceaan daardoor zouter wordt en de Noord-Atlantische Oceaan zoeter, ontstaan er drastische veranderingen in de grootschalige circulatiepatronen die de oceanen kenmerken. Daarmee wordt er ook CO2 aan de atmosfeer onttrokken, met een vermindering van het broeikaseffect als gevolg. En zo ontstaat vervolgens een ijstijd” [1].

Een alternatieve wetenschappelijke theorie voor het ontstaan van de aarde en haar geologische kenmerken gaat uit van een “catastrofe-scenario”; zie: W. M. de Jong en G.V.A. Mulder. A catastrophe scenario for the rise of diapirs. “Current Advances in Geography, Environment and Earth Sciences”; 2022-05 | Book chapter; DOI:10.9734/bpi/cagees/v3/15812D [2]. De uitkomsten van het catastrofe-scenario stemmen in hoge mate overeen met de empirische feiten, in tegenstelling tot de uitkomsten van het uniformitaristische-scenario. 

In het catastrofe-scenario is de aarde aanvankelijk warm en vochtig en zeer geschikt voor weelderige plantengroei en reusachtige dieren. Maar na de catastrofe, waarbij de hele aarde met water en sedimenten wordt bedekt, is het aanvankelijk koud op aarde. In het koude klimaat, zonder weelderige plantengroei, kunnen de grote dinosauriërs niet overleven. Na verloop van tijd komen de aarde en haar dampkring tot rust en ontstaat er een nieuw temperatuur-evenwicht met hogere temperaturen. Na de grote ijstijd ontstaan af en toe kleine ijstijden door grote vulkaan uitbarstingen, of inslagen van grote meteorieten, die de aarde langere tijd afschermen van verwarming door de zon. Zie ook [3] .

Referenties:

1. Eindelijk weten we hoe ijstijden precies ontstaan
2. A Catastrophe Scenario Explanation for the Rise of Diapirs
3. Uitsterven supergrote zoogdieren

Dr. ir. W. M. de Jong