Wantrouwen bij plotselinge bekering

M.H. Eckhardt | Geen reacties | 22-11-2023| 13:56

Na het lezen van de bekering van de stokbewaarder de volgende vraag. De stokbewaarder kwam ineens tot geloof en hij en zijn huisgenoten werden direct ter plekke gedoopt. Geweldig!! Waarom wordt er binnen onze Gereformeerde Gemeenten zo vaak zo negatief aangekeken tegen een directe bekering? Waarom wordt vaak gezegd dat we het eerst moeten laten overwinteren en overzomeren? Dat is dan toch niet Bijbels met het oog op deze geschiedenis? Paulus en Silas zeiden dat toch ook niet tegen de stokbewaarder?

Een plotselinge bekering is verdacht binnen de Gereformeerde Gemeenten. Althans, dat is jouw ervaring. Het wantrouwen tegen zo’n “directe bekering” uit zich dan volgens jou d.m.v. die bekende uitdrukking, waarmee men zeggen wil: we moeten het nog maar eens afwachten. Je kunt je afvragen welke mensen dat zijn en waar ze nu zo nieuwsgierig naar zijn. Verwachten ze een door hen gewenste levensopenbaring? Een ander gewaad, andere praat? Bedoelt men het meedelen van bepaalde geloofservaringen? En dan nog wel in een bepaalde volgorde? Of bedoelen ze de vrucht van de Heilige Geest, zoals we die bijvoorbeeld omschreven vinden in Galaten 5:22? Dat laatste is te hopen. Want de oprechtheid van iemands geloof blijkt uit wat erop volgt. Tot tweemaal toe zegt Jezus in de Bergrede dat een goede boom aan de vruchten wordt gekend (Mattheüs 7:16, 20).

Inderdaad kan er sprake zijn van een geloof dat toch niet samengaat met de liefde tot God en de naaste. Daar zijn genoeg voorbeelden van te geven in de Bijbel. Denk aan de woorden van Jezus in Mattheüs 7:23 en lees wat er over Simon de Tovenaar geschreven staat in Handelingen 8: 13-23. Toch lees je nergens dat de Heere Jezus en de apostelen hun wantrouwen vooraf tot uiting brengen t.a.v. hen die bezig zijn met de dingen van Gods Koninkrijk of zich als gelovigen voordoen. Het oordeel der liefde gaat voorop. Jezus beminde de rijke jongeling en de apostelen oordelen altijd achteraf, wanneer schijngelovigen zichzelf ontmaskeren. 

En wat de uitdrukking “bekering” betreft, deze is altijd direct als de wedergeboorte wordt bedoeld. Het geloof gaat dan altijd voorop. Als je gelooft wat God tot jou persoonlijk zegt, als Hij je door Zijn Geest laat kijken in de spiegel van Zijn heilige wet, dan zie je iets wat je niet kwijtraakt en wat je uiteindelijk doet vluchten tot Jezus. Nagenoeg alle bekeringen, die in de Bijbel beschreven worden, vinden in korte tijd plaats. Denk aan de bekeringen van Paulus en van Lydia. Zo ook die van de stokbewaarder (Handelingen 16:24-34). Hij heeft mogelijk niets gehoord van de zingende en biddende Paulus en Silas. De aardbeving maakt hem wakker. Zijn sterk opkomende angst voor een vreselijke dood is vervolgens het middel tot zijn bekering. “Dat maakte hem handelbaar”, schreef Calvijn.

Buiten de gevangenis vraagt hij wat hij moet doen om gered te worden. Paulus houdt hem dan het enige voor dat hij nodig heeft tot zijn eeuwig behoud: het geloof in de Heere Jezus Christus. En door de nachtelijke ‘preek’ van Paulus (lees vers 32!) komt hij vervolgens tot geloof en bekering. De Heere heeft niet zoveel tijd nodig om een zondaar tot geloof en bekering te brengen. Je ziet dat ook bij Mattheüs (Mattheüs 9) en Zacheüs (Lukas 19). Evenals bij die twee mannen zie je meteen bij deze cipier wat erop volgt: gastvrijheid en liefde tot de Heere Jezus en Zijn volgelingen. Hij neemt hen in huis, ontdoet hun lichamen van het geronnen bloed. En dan het mooiste: hij laat zich met al de zijnen dopen. En vervuld van een diepe geestelijke vreugde verwondert hij zich in de Heere. Wat zijn we mild in ons oordeel over anderen als we die blijdschap in God kennen door Gods overwinnende genade! 

M. H. Eckhardt

Dit artikel is beantwoord door

M.H. Eckhardt

• Geboortedatum:
  04-01-1953
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Oostkapelle
• Status:
  Actief

11 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven