Knuffelcultuur

Jij ondervindt dus duidelijk de gevolgen van de knuffelcultuur waarin wij leven, zoals ik dat de laatste tijd maar noem. Jongens en meisjes lijken het in toenemende mate vanzelfsprekend te vinden om aan elkaar te zitten plukken zonder dat er iets meer bestaat (of bedoeld wordt?) dan een vriendschappelijke relatie en dus geen verkering.

 

Ik moet je zeggen dat ik dat nogal onwenselijk vind. Ik praat daar ook wel met jongeren over. In de trant van: weet je wel wat je doet, weet je wel welke verwachtingen je eventueel wekt? Mensen kijken mij dan in eerste instantie verbaasd aan om vervolgens te constateren dat het inderdaad niet wijs is om zo met elkaar om te gaan. Je boort wellicht fysieke, seksuele prikkels aan die je misschien helemaal niet bedoelt maar die in elk geval al helemaal niet wenselijk zijn! Een fysieke nabijheid past bij een relatie tussen een jongen en een meisje die toegroeien naar een verbond voor het leven.
 
Ik denk dus dat jij maar beter duidelijk kunt zijn naar je klasgenoten door hen te laten weten dat je die fysieke aandacht niet plezierig en ongepast vindt. Dat dit een lastig punt voor je is, mag je ook best tegen je vriendin zeggen. Ik neem aan (ik hoop het in elk geval) dat openheid in jullie relatie een belangrijk gegeven is! Zij kan je ook stimuleren om goed met dit soort dingen om te gaan.

 

Kortom: wees zuiver en duidelijk! Daar waar anderen niet goed weten waar zij de grens moeten leggen (de meisjes uit je klas), mag jij hen helpen om te laten zien dat jij wél grenzen hanteert omdat je een geheel eigen (en ik hoop bijbelse) visie hebt op lichamelijkheid binnen relaties. Wees maar radicaal!
Dat hoeft de gezelligheid en de saamhorigheid geenszins in de weg te staan.

 

Drs. Els van Dijk