Dochtertje van Jaïrus en bloedvloeiende vrouw

Preek: Twee keer twaalf
Velen van u kennen deze geschiedenis. Daarom is het juist voor mij een extra uitdaging om de diepgang die hier inzit te ontdekken. Het is goed om in de Bijbel te gaan graven, de parels te zoeken. Ik doe dat vanuit mijn Joodse achtergrond en cultuur, want deze beide feiten vinden juist daar plaats. We zien Yeshua lopen met Zijn talmidiem door ons land. Geen plekje wordt door Hem overgeslagen. Het liefst is Hij in het noorden van het land. Daar is het betrekkelijk rustig onder de bezetting door de Romeinen. Het is redelijk te doen met tolwegen waar belastinggaarders, die de kas van de overheid moeten vullen. Voor Yeshua is dat geen belemmering en tussen de dorpen in het noorden is er in de regel wel een pad te vinden die tussen de akkers door gaat.
Een stukje achtergrondinformatie is het zeker op zijn plaats om een juiste beeldvorming te krijgen. In gedachten meelopend zie ik die groep daar gaan. Veertien worden er bij name genoemd. De groep is echter groter en groeit aan tot een groep van 120 die vrijwel dagelijks aanwezig zijn op de doortocht van Yeshua door ons land. We lezen in de Bijbel dat Yeshua naar gewoonte op de Sjabbat naar een synagoge gaat. Regelmatig wordt hij verzocht om een deel uit de Thora en uit de profeten te lezen. Je moet een zeer bekwame rabbijn zijn om uitgenodigd te worden in een synagoge. Yeshua is zeer geliefd en wordt gevraagd om de schriften te lezen en uit te leggen. De mensen luisteren met eerbied naar zijn gezaghebbende uitleg van de schriften. Niet belerend is Zijn toon maar gezaghebbend klinken Zijn woorden, waarin liefde de boventoon heeft. Maar ook Yeshua’s toornige woorden worden gehoord, als een aantal aanwezigen ter plekke oppositie voeren. Zij zijn het die met strikvragen komen. Overigens is het heel normaal om in de synagoge vragen te stellen. Het onderwijs is een leerproces. Dat daar niet iedereen gebruik van maakt is een heel andere zaak.
Zeer voor de hand liggend is het dat Jaïrus, Yeshua in zijn synagoge heeft uitgenodigd om een schriftlezing te verzorgen en uitleg daarbij te geven. Ga in gedachten met mij mee, we bezoeken een synagoge. Beneden zitten de mannen met hun mooiste kleding aan. Het is immers Sjabbat en dan behoor je feestelijk gekleed te gaan. Met hoogtijdagen is het kledingvoorschrift wel eens afwijkend. Zij zitten rondom de plaats waar straks de Thorarol wordt gelegd. De synagoge is zo ingericht dat eenieder met zijn gezicht naar Jeruzalem kijkt. Bij de dienst hebben de mannen een belangrijke rol. De dienst gaat niet door als er minder dan 10 mannen aanwezig zijn. Zij zitten het middelste gedeelte van de synagoge. Voor de vrouwen is er een bescheiden plaatsje toebedeeld. Zij zitten aan achterin. In veel synagogen is deze ruimte afgeschermd met een hekje of een gordijn. Ouderen zitten, de jeugd staat. Zo is het ook bij de vrouwen. De Thorarol wordt in de synagoge rondgedragen, waarnaar deze op haar plaats wordt neergelegd om een gedeelte daaruit voor te lezen. Het te lezen gedeelte is wereldwijd hetzelfde.
Het is niet belangrijk om te weten wanneer Yeshua voor het laatst in de synagoge van Jaïrus was. Zij kennen elkaar en geloof me: Jaïrus heeft een goede herinnering aan de bezoeken van Yeshua aan zijn synagoge! Op een zekere dag wordt de dochter van Jaïrus ziek. Heftig gaat het eraan toe en het lijkt erop dat zij daaraan zal bezwijken. Jaïrus is op de hoogte dat Yeshua zieken geneest. Juist nu heeft hij Yeshua nodig om zijn ernstige zieke dochter te genezen. Hij is ervan overtuigd dat Yeshua dit kan en wil doen voor hem. Met alle vrijmoedigheid gaat Jaïrus op zoek naar Yeshua. Hij vraagt aan de omstanders: “Waar is Yeshua?”. Juist de uitspraak is zo treffend: “Waar is Yeshua?”, wat letterlijk betekend: “Waar is de verlosser?”. Deze vraag klinkt vele malen uit de mond van Jaïrus. Al snel is de plaats gevonden, Yeshua was niet zover van zijn huis vandaan. Met enkele woorden weet Yeshua waar het om gaat. Hij volgt Jaïrus direct die er flink de pas erin zet.
~~~~
We hebben gehoord dat Yeshua regelmatig sprak en leerde in de synagoges van Israël. Een reizende rabbijn waar zeer velen graag naar luisterden. Het is niet uitgesloten dat het dochtertje van Jaïrus menigmaal geluisterd heeft naar de woorden van Yeshua. Al kon zij Hem niet zien, horen kon ze hem wel. We lezen dat het meisje 12 jaar is. Dat is voor een meisje de tijd om bath-mitswe te worden. Gedegen onderwijs wordt gegeven om dochter van de wet te worden. En geloof me, er is voor een ouder niets mooier dan dit hoogtepunt te beleven. De verantwoordelijkheid om beslissingen te nemen in geestelijke zaken komt geheel voor rekening van het kind, die welbewust de juiste keuze heeft gemaakt om G’d te dienen. Net voordat de puberleeftijd aanbreekt is de keuze gemaakt. Een ziekte heeft haar uitgeschakeld en het lijkt erop dat het een definitief uitschakelen wordt.

Ja, we hebben het goed gelezen: er is haast geboden. Maar we krijgen nog meer informatie die een zeer grote rol speelt in het maatschappelijke leven in Israël. Ze is het enige kind en het doet er niet toe dat het hier om een meisje of een jongen gaat. Enig kind houdt in dat Jaïrus en zijn vrouw een karige oudedagsvoorziening wacht. O, ja er zullen altijd wel mensen zijn die een geldelijke ondersteuning kunnen verlenen. Maar nu, onder het juk van de Romeinse overheersing is dat niet eenvoudiger op geworden. Als het meisje nog een wat beter gestelde man zou kunnen trouwen, dan zou het dragelijk worden. En u weet hoe het in het oosten gaat: de dochters worden uitgehuwelijkt. Niet aan de eerste de beste, maar aan een degelijke partner.
Ik neem u mee naar het vertrek waar het meisje ziek te bed ligt. Haar moeder wijkt niet van het ziekbed. Telkens kijkt ze van haar kind naar de geopende deur, waar ze elk moment de voetstappen van Yeshua en haar man verwacht. Wat blijven ze lang weg, toe dan Yeshua, u weet toch wel dat dit kind op u ligt te wachten. Even de hand op haar hoofd en ze zal genezen zijn. Je hoort het zuchten van de moeder, nog even mijn kind, dan komt Yeshua eraan. Als zij die woorden uitspreekt dan beseft ze heel goed wat de betekenis is van de uitgesproken naam: de verlossing komt eraan.
De minuten tikken voorbij. Langzaam glijdt het leven uit haar kind weg nog een laatste zucht . . .

Een intens verdriet tekent het gezicht van de moeder, dat nu ten volle beseft wat ze zijn kwijtgeraakt. Het kind, hun kind is er niet meer. Twaalf jaar lang hebben ze daarvoor mogen zorgen. Wellicht zitten er onder u ook mensen die een kind hebben moeten missen. Ik krijg er een brok in mijn keel van en moet zoeken naar woorden van troost . . . Een kind waarvan we zoveel verwachten . . .
~~~~

De instelling van deze moeder is opmerkelijk, waaruit blijkt dat zij een zeer sterke vrouw is die heel direct handelt. Aan Jaïrus moet worden verteld dat zijn dochter is overleden en dat hij rabbijn Yeshua niet meer lastig moet vallen om bij hen te komen. Ik lees daarin geen verwijt in maar eerder een diepe berusting: zo heeft G’d het beslist en daar heeft ze vrede mee. De behoefte om samen met haar man dit verdriet in stilte te dragen zie ik hier naar voren komen. Ze zet Yeshua daarmee niet aan de kant, wetende dat Hij te zijner tijd hen komt troosten met het verlies. De voorbereidingen voor de begrafenis heeft zij al getroffen. Zoals gebruikelijk is moet nog dezelfde dag het dode meisje worden begraven. De buren nemen die taak op zich en al snel is het huis vol van vrouwen die hun tranen vrij laten lopen.
Velen zien ze als klaagvrouwen. Deze betiteling is te kort door de bocht. De vrouwen die daar aanwezig zijn raken ook een familielid en toekomstige schoondochter kwijt, immers heel het volk is directe familie van elkaar. Ook zij beseffen heel goed wat het voorland is van dit kinderloze gezin. Het zijn echte en oprechte tranen die daar geuit worden. Als dit meisje al uitgehuwelijkt zou zijn is dat ook verdriet voor de toekomstige man, er moet dan een andere huwelijkskandidaat gezocht worden. Het grijpt veel dieper in dan we oppervlakkig denken.

Terwijl de boodschapper onderweg is komt er ongevraagd een stukje aanschouwelijk onderwijs naar voren. Luid roepen de mensen in de straten: daar komt Yeshua (de Verlosser) aan. Velen komen uit hun huizen en verdringen zich om Yeshua. Ik zie het al voor me gebeuren: zieken worden uit de huizen gedragen. Naast Yeshua loopt Jaïrus die de toegestroomde menigte vraagt opzij te gaan. Zijn dochter is heel ernstig ziek en daar is hij met Yeshua naar op weg. Opzij, opzij klinkt het telkens weer uit de mond van Jaïrus met Yeshua aan zijn hand. De kring om Yeshua wordt groter en groter en er is haast geen doorkomen meer aan. Het complete dorp lijkt wel uitgelopen te zijn. Wat is het signaal voor Jaïrus daarin? Hij, Jaïrus heeft grote haast en let maar op een ding, die voor hem zeer groot is, zijn dochter. Als die mensen nu maar daarvoor opzij willen gaan. Zij kennen hem toch wel. Waarom lopen ze hem juist nu voor de voeten? Hij kijkt Yeshua wanhopig aan: “Help me, help me”. Yeshua ziet deze strijd en kent de afloop en de overwinning die daarop volgt. Zijn geruststellende blik doet Jaïrus even tot rust komen. Op dat moment beseft hij dat het goed zal komen, het zal vermoedelijk op de valreep zijn. Daarin wordt hij door G’d getest.
Jaïrus moet leren los te laten, zijn dochter zal binnenkort de volwassen leeftijd bereiken. Frappant dat er altijd gesproken wordt over het dochtertje in plaats van een dochter. Dat moet ons wat zeggen, we moeten leren dat een dochter eens volwassen gaat worden en dat ouders haar los moeten laten. Zo heeft G’d het in de scheppingsorde bedoeld en geregeld.

Ongemerkt schuifelt een vrouw naar voren. Zij mag zich vanwege haar onreinheid niet mengen in de mensenmassa. Eenieder die haar aanraakt is tot de avond onrein geworden. Nee, melaats is ze niet. Als je haar goed bekijkt zie je een inwit gezicht wat ontstaat door een constante bloedvloeiing. Deze doorlopende ongesteldheid duurt al 12 jaar en de beste artsen hebben geen medicijn kunnen vinden om haar te genezen. Als een paria is zij geworden in de Joodse samenleving. Maar bij het horen van de naam van Yeshua weet ze: “Dit is mijn laatste kans. Ik moet door Hem genezen worden. Hij heeft zoveel anderen ook genezen. Hij kan ook mij genezen. O als ik hem maar een keer aan mag raken dan zal ik genezen zijn”. Wat een rotsvast vertrouwen spreekt daaruit. Maar hoe kom ik bij Yeshua, ik ben immers onrein en kan moeilijk lopen roepen tegen de mensen: “Laat me erdoor en raak me niet aan”. Dat roepen en kleur bekennen is loodzwaar voor haar. Wat zouden de mensen haar raar aankijken. Haar drang om te genezen is groter dan de commotie die er zal ontstaan als ze genezen is. Yeshua kent deze enorme zielenstrijd van twee mensen. De ene vecht in het openbaar voor het leven van zijn kind, de andere vecht in het verborgene voor haar genezing.
Yeshua laat deze strijd toe en geeft die een plaats in beider leven. De beide levens zijn van groot belang, beide zijn vrouwen. De ene die zojuist ontslapen is, de andere die door haar onreinheid geen nageslacht kan verwekken en haar moederschoot dood is. De ene strekt haar hand uit naar Yeshua, de andere (daar ga ik straks op in) kan dat niet meer. Zeer diep moet ze voor Hem buigen om de kwast van Zijn kleed aan te raken. Voor de man het symbool naar de verwijzing om de Thorageboden te houden. Door haar rotsvaste geloof wordt ze genezen. Ze heeft er niet om gevraagd maar ernaar gegrepen. Staat Yeshua dat dan zomaar toe? Ja, want onmiddellijk lezen we, hield haar bloedvloeien op. Genezen is ze dat voelt ze. Onopgemerkt wil ze zich terugtrekken. Dat staat Yeshua niet toe. Een gegronde reden zou kunnen zijn dat zij heel bewust anderen heeft aangeraakt en onrein heeft gemaakt en daar niet voor uit wil komen. Anderen dienen dit te weten. Zich omkerend zegt Hij: “Wie heeft Mij aangeraakt?”. Hij weet wel wie het was. Nu komt het eropaan. De bekroning van haar rotsvaste geloof moet nog plaats vinden.
Yeshua houdt van open vizier en oprechtheid. Ze, de vrouw dus, kan er nog onderuit want een van de discipelen zegt: “Meester de mensen verdringen U”. Zal deze vrouw slagen voor deze test? Yeshua’s ogen kijken zoekend en liefdevol naar de vrouw. Opnieuw valt deze vrouw voor Yeshua neer. Zij vertelt publiekelijk haar grote nood ten aanhoren van de toegestroomde mensen. En dan de woorden van Yeshua die als muziek in haar oren kinkt: “Uw geloof heeft u behouden dochter van Avraham”. Juist de benaming ‘dochter’ heeft zo veel diepgang voor haar en de omstanders. Een dochter in Israël betekend: nakroost ontvangen uit de hand van G’d. Hier herstelt Yeshua de moederschoot van deze vrouw! Zij mag leven. Omstanders zijn daar dankbaar voor en loven en prijzen G’d. Iedereen die deze vrouw aangeraakt heeft is slechts onrein tot de avond. Een dochter in Israël in eer hersteld weegt zwaarder dan de tijdelijke onreinheid. Dit is de les naar de omstanders die deze vrouw heeft aangeraakt toen zij zich door de mensenmassa heendrong.
~~~~
Een bekende uit de synagoge van Jaïrus dringt nu naar voren en stapt op Jaïrus toe. Aan de tranen in de ogen van de boodschapper zie je dat het geen goed bericht is. Aan Jaïrus wordt meegedeeld dat zijn enige kind is gestorven. Het verwerken van die boodschap geschiedt op straat. Zoals het gebruikelijk is onder de kinderen van Israël laat hij zijn tranen de volle loop.
Wat kan vreugde voor korte duur zijn. Jaïrus wordt hier getest. Yeshua weet hoe Jaïrus door de test heen zal komen. Jaïrus zag een genezing, een leven, een nageslacht van een dochter van Israël werd gered. Maar dit oponthoud koste het leven van zijn kind. Wat gaat er allemaal door zijn hoofd op dat moment. De blijdschap van de genezen vrouw is aanwezig. De sluier gaat er bij hem overheen als hij beseft dat door het treuzelen en het aanhoren van het gehele relaas van de genezen vrouw het leven koste van zijn dochter. Voor hem net een uur te laat. O, wat zou hij graag bij zijn dochter zijn geweest toen zij haar laatste adem uitblies. Nu is alles voor hem voorbij en de moed zakt hem in de schoenen. Hij moet snel naar huis om afscheid te nemen van zijn kind voordat ze begraven wordt. Als Jaïrus een priester is, dan mag hij zelfs zijn eigen dochter niet meer aanraken (Leviticus 21:11). Wat ook voor de hand liggend is dat hij niet uit de stam van Levi kwam maar uit een andere stam, zoals Rabbijn Sja’oel (Paulus) uit de stam van Benjamin. Dan mocht hij wel bij de begrafenis aanwezig zijn. We laten dit dus in het midden. G’ds woord spreekt daar niet over. Dat het zeer ingrijpend is onder de stam van Levi en in het bijzonder bij de priesters moge u nu helder zijn.
Nog sterker komen de woorden van Yeshua naar voren richting Jaïrus. Yeshua ziet en kent die zielenstrijd. Die diepgang ontgaat Jaïrus op dat moment. Later zal hij dat ontdekken wat een cruciale wending zal worden in de rest van zijn leven. We luisteren naar de woorden van Yeshua richting Jaïrus, “Vrees niet, geloof alleen, zij zal behouden worden.” Wat bedoelt Yeshua daarmee? Behouden worden? Dat kan toch niet meer hun toekomst is somber geworden.

Als de stoet bij het huis van Jaïrus zijn aangekomen horen ze de vrouwen hun klaagzangen uiten. Ik zei het al, uit piëteit en geen sensatie. Juist om de mogelijke sensatie te voorkomen laat Yeshua al deze vrouwen met hun goede bedoelingen uit de woning zetten. Slechts 3 discipelen mogen als ooggetuige aanwezig zijn. De anderen moeten leren om afstand te houden. Hierin zit de volgende les: niet zien en toch geloven. Deze gebeurtenis is daarvoor noodzakelijk. Als Yeshua tegen de vrouwen zegt dat het meisje slaapt dan heeft Hij volkomen gelijk. Hier is een lichaam dat slaapt om opgewekt te worden. Voor onze begrippen is het meisje dood en volgt enkele uren later de begrafenis. Maar voor G’d slaapt ze, hier op haar bed. G’d die de moederschoot toesluit en opent is bij machte om te laten zien dat Hij machtiger is dan de dood. Als Yeshua Zijn hand zich uitstrekt naar het dode lichaam gaat daar kracht van uit. Het meisje ontwaakt . . . Wie zal niet ontwaken als Yeshua ons bij de hand neemt? Wie zal Hem weerstaan als Hij ons roept? Wat zegt Yeshua over deze dochter: behouden worden! Wat een rijkdom en eer valt dit kind ten deel. Het is voorwaardelijk, want ook ‘geloof alleen’ is cruciaal voor dit meisje.

De ouders worden direct aan het werk gezet: geef haar wat te eten. Het lichaam moet gevoed worden met wat G’d uit de aarde doet voortkomen. Hiermee geeft Yeshua aan: “Let op o mens, wanneer Ik je tot leven wek, dan zet ik je aan het werk! Je moet te eten hebben! Voordat de mens hier op aarde geschapen bent heb Ik daarin al voorzien. Je zult leven hebben en je verheugen in Mij”. Deze les is er voor mij en voor u. Een groot vertrouwen is daarvoor nodig. Wel, G’d geeft het u in ruime mate. Om de verwondering vast te blijven houden geeft Yeshua nadrukkelijk het bevel aan de beide ouders: geen ruchtbaarheid aan geven. Nog even een korte time-out is gewenst. Yeshua weet dat Zijn tijd nog niet gekomen is. Wat heeft deze dochter in Israël veel kunnen getuigen naar anderen toe: ik was gestorven en ik ben door Yeshua weer tot leven gekomen. Hetzelfde geld voor haar oudere meegenotene die kan zeggen: ik ben door de kracht van Yeshua in staat om weer te functioneren en mijn moederschoot is geopend. G’d houdt niet van half werk: beiden hebben een taak gekregen als levende getuigen.
Vandaag mag met gepaste uitbundigheid dit historische feit verkondigd worden. We weten dat niet ieders leven gelijk is. Wat zou het saai en voorspelbaar worden in deze wereld. Het is maar goed dat G’d de verschillen geschapen heeft. Het geheel kleurt de schepping. Het geheel zal eens tot zijn volle bloei komen wanneer de laatste dag aanbreekt hier op aarde. Weet u wat zo mooi en gaaf is? Je mag Jaïrus, zijn vrouw en dochter later ontmoeten. Ook die bloedvloeiende vrouw. Een blik in de ogen is al voldoende om hun dankbaarheid te peilen en te horen hoe hun leven verder verliep. Maar let op! Dat kan ook wederkerig zijn, want zij aan óns zullen vragen: hoe verliep úw leven? Wat is dan uw, mijn antwoord? Kunnen we dan rijk getuigenis geven van wat G’d gedaan heeft in ons leven? . . .

We hebben een machtige G’d die ons genade wil bewijzen. Als we gezegend zijn met kinderen krijgt eenieder de taak om ze te begeleiden tot het moment dat ze geestelijk volwassen zijn. Dan wordt het loslaten, om ruimte te bieden opdat G’d ook daarin gediend mag worden. Moge het onderwijs, wat we vandaag hebben ontvangen, tot opbouw en zegen zijn in uw leven.

Goed antwoord

Je trekt wonderlijke conclusies Jesaja. De vrouwen met hun "goede bedoelingen" namen in ieder geval nog wel de tijd om Jezus uit te lachen. Bovendien staat er dat Jezus hen uitdreef. In de Griekse grondtekst "ek'ballo", dus met geweld. Dat zal niet zonder aanleiding zijn geweest. Bovendien is een preek geen romannetje. Als jouw gemeenteleden deze aangedikte story pikken heb je ze in ieder geval goed gedresseerd ;-)

De diepere boodschap zit ook vaak in de beleving. Wat waren de woorden van de Messias? Jullie zullen Mijn getuigen zijn. Zou Thalita werkelijk niet getuigd hebben van haar wonderlijke opstanding uit de dood? Een van die reacties zou kunnen zijn:

Op het Loofhuttenfeest, vele jaren later, zit een gezinnetje knusjes bij elkaar. Zij danken hun G’d voor alles wat zij uit Zijn hand hebben ontvangen in het afgelopen seizoen. 7 dagen van rust en een aangename nachtelijke temperatuur is helemaal geen straf. Deze extra rust krijgen ze van G’d om hen te herinneren dat ze in de woestijn hel dicht bij G’d leefden. Overal zie je loofhutten en we gaan er een binnen. Daar zit een groot gezin en ze zijn heel erg vrolijk. De jongste dochter, die binnenkort twaalf wordt, stelt een vraag: moeder toen u twaalf werd hoe was het Loofhuttenfeest in uw tijd? Haar vader begint te huilen bij deze vraag. Vader heb ik iets verkeerds gevraagd? Het antwoord is nee mijn kind. Laat eerst je moeder maar haar verhaal vertellen, dan zal je mijn tranen begrijpen hoor. Hij kust zijn dochter op de wang en de traan die daarbij op haar wang is gekomen.

Iedereen is stil, hier gaat iets gebeuren. Gespannen wachten ze op de woorden van hun moeder. Toe maar Thalita, zeg het maar wat jou is overkomen. Kinderen toen ik twaalf jaar was werd ik zomaar heel erg ziek. Ik lag daar op een bed en jullie opa Jaïrus en oma zorgde heel goed voor mij. Ik was enig kind en jullie opa en oma zorgden heel goed voor mij. Ik werd steeds zieker en was heel erg moe, zo moe zelfs dat ik in slaap viel die overging in de dood.

De kinderen schrikken van dat woord. Moeder maar u leeft toch? Ja mijn kind, ik leef! Maar u zegt dat u dood was hoe kan dat dan? Lieve kinderen, ik was echt heel erg ziek en ben echt de dood ingegaan. Een krachtige stem maakte mij levend. Vader en moeder hebben het mij verteld: Thalita koemi waren de woorden die Yeshua tot mij sprak en mij bij de hand nam.

Jullie weten toch van Hem wat Hij allemaal gedaan heeft onder ons volk. De kinderen knikken, ja dat hebben wij gehoord. Bent u dan door Yeshua genezen? Ja, ik was toen ik weer verder mocht leven niet meer ziek. Dus ben ik ook door Hem genezen. Mama als u niet door Yeshua was genezen en weer levend gemaakt dan zouden wij hier nu niet zitten.

Laat je vader zijn deel van het verhaal maar vertellen. Weet je kinderen dat ik toen ik net was geboren eigenlijk al een vrouw had. De kinderen lachen er om, haha, net in de wieg en dan al getrouwd, dat kan toch niet. Nee, dat klopt, daar heb je gelijk in. Je kent onze gewoontes hier in ons land. Een meisje wordt uitgehuwelijkt aan een man als zij groot geworden zijn. Dat was ook bij mij het geval hoor. Ik zou later als ik groot geworden was de schoonzoon worden van Jaïrus. Als je moeder er niet was geweest was ik waarschijnlijk nooit getrouwd geweest.

Maar weet je wat voor jullie opa ook heel erg moeilijk zou zijn geweest? Nee, dat weten we niet, vertelt u het ons maar. Opa Jaïrus zou dan bij mijn vader en moeder de boodschap moeten brengen: jullie zoon zal niet met onze dochter trouwen, zij is er niet meer en wij zullen in armoede sterven omdat we geen kinderen hebben die ons kunnen verzorgen. Heel stil is het na het aanhoren van dit verhaal. Iedereen begrijpt wat de dood inhoud. Niet alleen het leven stopt, ook familiebanden worden uitgeschakeld. De hechtheid van ons volk komt ook daardoor in gevaar en voordat we het beseffen komt er vreemd bloed van buitenaf in ons volk binnen.

Weet je kinderen dat het werk wat Yeshua deed heel belangrijk is geweest voor ons volk. Heel veel zieken heeft Hij genezen en er zijn er meer die uit de dood zijn opgestaan. Zie je wel dat de dood overwonnen kan worden. Overigens Yeshua zal weer spoedig terugkomen hoor. Wat leefde men in die dagen dicht bij dat verlangen. Moeder Thalita neemt opnieuw het woord: kinderen vertrouw op Yeshua en luister goed naar de oude discipelen van Hem. Let maar niet te veel op de Romeinen die het ons zo lastig maken en vertrouw op de Eeuwige onze G’d.

Hier zijn ooggetuigen aan het woord en vertellen over de wonderen die Yeshua heeft gedaan. Hier zien we Thalita, de dochter van Jaïrus op haar manier een getuigenis geven van wat haar is overkomen. Iedere persoon in de Bijbel kan zijn of haar getuigenis geven over wat in hun leven heeft plaats gevonden. Met heel veel zorg hebben ooggetuigen de Evangeliën op schrift gesteld. Na een genezing, na een wonder vervolgt de betrokkenen zijn leven. Het is goed om ook stil te staan hoe de getuigen vol dankbaarheid spraken over de wonderbaarlijke genezingen.

-----

Ik besef heel goed dat deze aanvulling velen niet zullen zeggen en als oncontroleerbaar zullen betitelen. Dat is hun vrije keuze.