Reikwijdte oordeel der liefde

In de laatste Pastorie Online werd gesteld dat je iemand die zich als gelovige presenteert, moet beoordelen met het oordeel der liefde en in (uit) principe moet beschouwen als gelovige. Mee eens. Tenzij door levenswandel het tegendeel blijkt. Ook mee eens. Maar dat laatste is tevens het lastigste. Want iedereen (be)oordeelt verschillend en denkt oprecht dat te doen vanuit de Bijbel. Wat de een beschouwt als zonde, daar ziet de ander geen kwaad in. Zoveel hoofden zoveel zinnen en allemaal op grond van Gods woord. Een vrouw met een broek, daar gaan we..., en zonder hoed, oorbellen, kort haar, en een man met lang haar, en een snor, en een baard, en een kettinkje om zijn nek, en... En zo zijn er tientallen voorbeelden te noemen.

Wanneer spreek je iemand aan op zijn christen zijn, of vermaan je hem of haar zelfs? Of kan je beter je mond houden omdat je genoeg aan jezelf hebt, iedereen voor zichzelf verantwoordelijk is en je iemand niet in zijn hart kunt kijken? Bijzonder lastig allemaal.

Een begrijpelijke vraag. Het valt op dat de voorbeelden die je noemt allemaal gaan over hoe mensen er uit zien of zich kleden. Bij de meeste genoemde zaken is het moeilijk of onmogelijk om ze op grond van de Bijbel af te keuren. In de praktijk blijkt ook dat er in verschillende tijden en culturen door christenen verschillend over wordt gedacht. Het dragen van een hoofddeksel tijdens de eredienst door vrouwen is het meest duidelijk Bijbels te onderbouwen. Al is het waar dat ook daar bij de uitleg de meningen uiteen lopen. 

Bij levenswandel denk ik aan het leven in zonden van dronkenschap, overspel, roddelen, liegen, stelen en dergelijke zaken. Wanneer iemand in de praktijk aan deze zonden vasthoudt, bewijst hij dat hij niet met de Heere leeft. Het gaat dus over moedwillig in de zonde blijven leven. Anders is het wanneer iemand uit zwakheid in bepaalde zonden valt maar die belijdt en er ook tegen strijdt. We moeten beseffen dat het hier gaat om openbare zonden. Uiteraard is het ook mogelijk dat iemand in het verborgene zondigt, maar dan weten we het niet. 

Laten we vooral niet vergeten om altijd weer eerst onszelf te onderzoeken. De Heere Jezus heeft ernstig gewaarschuwd tegen het zien van de splinter in het oog van de ander en de balk in je eigen oog niet te zien. Ook na ontvangen genade blijft er een strijd tegen onze oude zondige natuur. Toch mogen en moeten we onze naaste in liefde en nederigheid aanspreken op openbare zonden. Het gaat daarbij immers om het behoud van die naaste. Mogelijk gebruikt God ons zoals Nathan werd gebruikt voor David om zijn zonden van overspel en moord aan God te belijden.

Ds. J. A. van den Berg,
Sint Anthoniepolder