Afkeurende blikken

N.J. Teerds | Geen reacties | 31-05-2023| 09:28

Bij ons in de gemeente wordt er zo een nadruk gelegd op uiterlijke regels. Ik vind dit vreselijk. God zegt toch dat je mag komen zoals je bent, dus dan doet het er toch niet toe wat voor kleren je aan hebt enzovoorts. Ik erger me aan mensen die zondag schijnheilig in zwarte kleding naar de kerk komen en me niet eens begroeten en met een afkeurende blik aanstaren. Waarschijnlijk vinden ze dat ik te kleurrijke kleding aan heb of vinden ze het niet kunnen dat ik bijvoorbeeld oorbellen of nagellak draag.

Ik vraag me af hoe je dan aan het avondmaal kunt gaan (het is natuurlijk niet aan ons om hier over te oordelen, maar toch komt deze gedachte dan bij mij op). Het is toch de Bijbelse opdracht om je naaste lief te hebben als je zelf. Iemand begroeten is dan toch een van de minste dingen die je kunt doen? Naastenliefde lijkt mij belangrijker dan allemaal bijzaken zoals uiterlijke regeltjes en zelfgemaakte wetjes. Het gaat toch om het innerlijk, al die bijzaken doen er dan toch niet toe?

Ik loop hier al een tijdje tegenaan en dit is ook de reden waarom ik nu op het punt sta om de gemeente te verlaten.

Beste vraagsteller,

Je  legt je vragen, je ervaringen en hoe je er tegenaan kijkt heel helder neer. Je ergert je aan het feit, dat mensen -naar jouw mening- schijnheilig zijn, niet vriendelijk en afkeurend naar je kijken. Je geeft daarbij zelf een mogelijke reden aan. Je schrijft namelijk, dat het waarschijnlijk komt omdat je een andere uitstraling en outfit laat zien dan dat in je kerkelijke gemeente gebruikelijk is.

Allereerst wil ik stellen, dat voor ons allen geldt dat vriendelijkheid niets kost. In onze maatschappij worden mensen getraind om bijvoorbeeld met klanten, hoe ze ook zijn, vriendelijk om te gaan. Die houding van vriendelijkheid past ons zeker óók in de kerk. Elkaar vriendelijk groeten kost ook daar niets. Daarbij moet je wel bedenken dat er onder mensen, per plaats of per streek verschillen zijn. Ik herinner me een verhaal  van mijn moeder. Zij trouwde en verhuisde naar een andere provincie.  In haar dorp was het de gewoonte iedereen te groeten. Dat was in haar nieuwe woonplaats niet zo. Zij zei: “Ik groet de mensen wel. Als ik als eerste groet, groet de ander mij ook.”

Het kan ook wel eens zo zijn dat mensen heel verdrietig of somber zijn. Dan kunnen ze in zichzelf gekeerd zijn en zo is er dan voor hen geen ruimte om te groeten. Zoiets moet je respecteren en daar zul je dan ook begrip voor hebben.

Waarom ik dit alles zo uitvoerig schrijf? Wel, het ligt niet altijd zo zwart-wit. Er is altijd wel een grijs gebied.

Ik waardeer het dat je wijst op wat de Heere van iedereen vraagt. Je hebt helemaal gelijk als je stelt: “Je moet God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf.” Maar bedenk dan dat de Heere dat van ieder kerkganger en ook van jou vraagt. Dit grote gebod, dat de Heere Jezus ons Zelf leert, is net als de andere geboden, heel persoonlijk gericht. Dan mag je van een kerkganger en een avondmaalganger verwachten dat ze zich ernaar gedragen. Veel avondmaalgangers zullen bidden: “Och, of wij Uw geboôn volbrachten.” Het zijn geen volmaakte mensen. Ze struikelen dagelijks. Als Jezus hun zonden niet zou vergeven, waar zouden ze blijven? Jezus bad en bidt voor overtreders en daar zit heel veel troost in. Dat geldt ook voor jou. Op de pinksterdag herdenken we de uitstorting van de Heilige Geest. Wat zijn de vruchten? Lees Galaten 5 er nog eens op na. Ook dat geldt voor iedere kerkganger.

Ten slotte toch nog even iets over jouw presentatie in je gemeente. Je schrijft over het gegeven dat het om je innerlijk gaat. Dat is waar. Innerlijke vernieuwing van ons hart is onmisbaar. Maar het kan toch niet anders dan dat die vernieuwing óók aan de buitenkant gezien en gemerkt wordt. In de gemeente waar je leeft zullen regels gehanteerd worden. Daarover hoef ik geen oordeel te vellen. Weet je waar ik je op wil wijzen? Op de richtlijn van de apostel Paulus. Is het geen mooie en wijze richting als hij schrijft: “Als ik iemand erger door offervlees te eten, dan doe ik dat niet.” Waarom niet? Om geen ergernis te geven!  Laten alle kerkganders (en dus ook jij) dat bedenken. Dat sluit aan bij het grote gebod om God lief te hebben boven alles en onze naaste als onszelf.
 
Zul je blijven bidden: “Heer’, wijs mij toch Uwe wegen, die Gij wilt dat ik zal gaan”?

N. J. Teerds

Dit artikel is beantwoord door

N.J. Teerds

• Geboortedatum:
  24-09-1944
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik Ido Ambacht
• Status:
  Actief

55 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven