Geen band met mijn gemeente

J.P. van den Brink | Geen reacties | 18-04-2023| 09:57

Helaas ervaar ik geen band met de gemeente van de kerk waar ik nu zit (Ger. Gem.). Ik wil graag belijdenis doen, maar vind het moeilijk om dit in een kerk te doen waar ik geen band met de gemeente ervaar. Nu ben ik pas met iemand mee geweest naar een andere kerk, daar voelde ik me meteen thuis en ervaarde ik een goede band met de gemeente (HHK).

Aan de ene kant wil ik niet de kerk waar ik opgegroeid en door God gebracht ben zomaar verlaten, maar aan de andere kant vind ik het wel belangrijk om een band met de gemeente te hebben. Wat is uw advies hierin?

Beste vraagsteller,

Toen ik je vraag las was mijn eerste reactie: je moet goed naar je gevoel luisteren, maar je moet je niet uitsluitend door je gevoel laten leiden.  Wat ik daarmee bedoel is dit. Als je gevoel signalen afgeeft dat er iets niet in de haak is, moet je die gevoelens niet wegdrukken. Vroeg of laat krijg je daar last mee. Als je geen band ervaart met je huidige gemeente, moet je daar wel wat mee doen. Dat mag en hoeft niet zo te blijven! 

Maar als je bij belangrijke keuzen als kerkkeuze je door je gevoel laat leiden kun je heel makkelijk misleid worden omdat je gevoel nogal eens geprikkeld kan worden door bijzaken waardoor je in zaken waar het wezenlijk om gaat misleid zou kunnen worden. Als onze belijdenis spreekt over de kerk worden niet zozeer gevoelsargumenten gebruikt maar drie inhoudelijke criteria om de ware kerk te kunnen onderscheiden (Nederlandse Geloofsbelijdenis artikel 29):

-Het oefenen van de reine predicatie van het Evangelie (of de preken overeenkomstig Gods Woord zijn).
-Het gebruiken van de reine bediening van de sacramenten (of de sacramenten op de juiste manier worden bediend).
-Het gebruiken van de kerkelijke tucht om de zonden te straffen (wordt er toegezien op een heilige en godvruchtige levenswandel  van de leden).

Samengevat: “Zo men zich aanstelt naar het zuivere Woord Gods, verwerpende alle dingen, die daar tegen zijn.” Verder, dat het niemand toe komt om zich daarvan te scheiden. Deze criteria gaan voor en boven het argument of je er je thuis voelt en of je er een band ervaart!

Om deze vraag goed te kunnen beantwoorden zou ik daarom veel meer willen weten. Wat bedoel je precies als je zegt geen band te voelen met je huidige gemeente? Waar word je door aangesproken, waar ben je naar op zoek? Voel je je niet opgenomen in de gemeente en beschouw je jezelf als een buitenstaander? Hoe komt dat? Wat heb je zelf ondernomen om een band met je gemeente te krijgen (want een band moet van twee kanten komen!). In de gemeente waar je een keer met een kennis naar toeging voelde je je meteen thuis en ervaarde je gelijk een band.  Dat je je ergens meteen thuis kunt voelen snap ik (dat heeft te maken met sfeer, warmte, openheid, het gevoel dat je welkom bent, herkenning en waardering van bepaalde vormen en gewoonten, etc.). Maar een band bouw je als regel over langere tijd op dat is in de meeste gevallen niet iets impulsiefs.
 
Over kerkkeuze is op Refoweb al veel geschreven. Ik noem hier twee antwoorden waarvan  de laatste van mijn eigen hand is:

• 'Nieuwe gemeente als gebedsverhoring'
• 'Ouders niet blij met kerkkeuze'

Lees deze antwoorden en doe er je voordeel mee! Hierboven schreef ik dat je met je gevoelens wel wat moet doen. Een Bijbels argument wat ook aansluit op je ervaring en je gevoel is wat we in de berijmde psalm 119 zingen: ik ben een vriend, ik ben een metgezel / van allen die Uw Naam ootmoedig vrezen. Ken je iemand in je huidige gemeente die de Heere ootmoedig vreest? Ga daar eens het gesprek mee aan en deel je worstelingen dat je in je huidige gemeente geen band ervaart. Zo’n gesprek kan werkelijk helpen!

Ik heb zelf de ervaring dat ik een periode in mijn jeugd eigenlijk helemaal geen zin had om naar de kerk te gaan omdat ik ook geen band met de gemeente en met de lezende ouderlingen ervaarde (de gemeente was vacant). Toen ik er eens wat dieper over doordacht tijdens mijn stille tijd, merkte ik tot mijn schrik dat ik daar nog nooit echt voor gebeden had. Ik ben toen op de knieën gegaan en heb de Heere schuld beleden dat ik dit nooit eerder had gedaan en meteen gebeden voor de ouderling die de komende dienst zou preeklezen. Weet je wat het wonder was: in die dienst viel de gemeente weg, de ouderling viel weg, maar het Woord viel in de preek voor mij open! En toen kreeg ik daadwerkelijk een betrekking op die ouderling en op de gemeente. En de band is sindsdien steeds sterker geworden.

Ik hoop dat ook jij biddend voor Gods Aangezicht een plaats zoekt aan Jezus’ voeten, zoals Maria die zocht en vond. Want aan Zijn voeten wordt de Kerk gevonden! En aan Zijn voeten en bij Zijn onderwijs gaat je hart branden zoals bij de Emmaüsgangers. En als je hart brandt word je als vanzelf getrokken om dat nieuws te delen met de gemeente die samen vergaderd is, verblijd en aan elkaar verbonden door die ene boodschap: de Heere is waarlijk opgestaan!

Hartelijke groet,
J. P. van den Brink

Dit artikel is beantwoord door

J.P. van den Brink

• Geboortedatum:
  10-06-1960
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Eindhoven
• Status:
  Inactief

80 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven