Omgaan met transgender

Ds. H.H. Klomp | Geen reacties | 17-04-2023| 14:43

Onze kleinzoon is transgender en heeft zich afgesloten van de samenleving. Ook in de kerk vond hij afwijzing en voorwaarden die hem gesteld werden over hoe hij zich moest kleden. Ook is hij in gesprek over mogelijkheden om lichaam en geest op elkaar af te stemmen. Wij zijn na veel moeite weer in gesprek met hem. We willen nu met de Bijbel als basis weer met hem in gesprek.

Nu de vraag: wat mag en wat mag niet (transitie/hormonen e.d.). Hij wil als een volgeling van de Heere Jezus verder leven. Op dit moment is hij  teleurgesteld in de kerk omdat hij veroordeeld is vanwege zijn geaardheid.

Meelevende grootouders, dank voor jullie betrokkenheid. Fijn dat opa en oma (weer) met deze kleinzoon in gesprek zijn. Want als je denkt dat je een andere geaardheid hebt, is een vertrouwde en vertrouwelijke omgeving van belang om zoiets teers ter sprake te (kunnen) brengen.

Jammer dat dat in zijn eigen kerk niet kan. De kerk heeft het bijbels recht om beleidslijnen in te vullen, maar moet wel een plek blijven geven aan anders-geaarden. Openheid is heel belangrijk voor alle betrokkenen.

Persoonlijk stop ik voor de grens van een ingrijpende transitie. Je geslacht ìs niet te veranderen. Als je transitie toch doorzet, gaat er uiteindelijk meer kapot dan je herstelt. Het feit dat je heel je verdere leven dan (vrouwelijke) hormonen zult moeten innemen (anders komt het oude geslacht weer naar boven), is één van de signalen van de onmogelijkheid van een echte geslachtsverandering.

In de kerk willen we bijbels de kant op van de  (geestelijke) transitie, in en om Christus' wil. Zie bijvoorbeeld Romeinen 12:2: “En wordt dezer wereld niet gelijkvormig, maar wordt veranderd door de vernieuwing van uw gemoed!” Van binnen uit dus! Dan wordt waar wat Paulus ergens anders zegt: “Indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel! Het oude is voorbijgegaan” 2 Kor. 5:17. Dan komen alle dingen in het lichaam en het (dagelijkse) liefhebben en leven in een ander perspectief te staan. Hopelijk mag u dat als grootouders uw geliefde kleinzoon voorhouden en voorleven! Ik wens u daarbij fijngevoeligheid en belijndheid toe.

Jammer ook dat hij zich afsluit van de samenleving. Juist zulke mensen hebben betrokkenheid nodig: vriendschap, goede aandacht en meeleven. Hopelijk mag uw kleinzoon dat ook in zijn kerk hervinden: echte broederschap in de gemeenschap der heiligen. U staat als grootouders niet voor een gemakkelijke opgave, maar tegelijk wel voor een heel mooie, geestelijke missie. Ik wens u beiden en uw kleinzoon van harte de zegen en bijstand van de HEERE toe, als de Schepper èn Onderhouder van ons leven! Die alwijze God kan in elke nood op een bijzondere manier (heel persoonlijk) voorzien!

Groet,
Ds.  H. H. Klomp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H.H. Klomp

• Geboortedatum:
  05-04-1949
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

136 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven