Gedwongen huwelijk geen hoererij

Ik merk dat als een jongen en een meisje moeten trouwen, er zo vreselijk moeilijk over wordt gedaan. Mensen vinden het verschrikkelijk en kijken diegene bijna niet meer aan (en de bijbehorende familie). Nu wil ik de daad op zich absoluut niet goedkeuren (seks voor het huwelijk) maar is het nou echt zo erg? Het gebeurt uit liefde. Uit genegenheid voor elkaar.

Het geroddel erover vind ik nog veel erger, want dat gebeurt beslist niet uit liefde. Nogmaals, ik keur het zeker niet goed, maar ik zou graag willen weten wat u er van zegt.

Beste vraagster of vrager,

Het probleem dat je hier aansnijdt is terecht. Een gedwongen huwelijk is jammer. Voor het bruidspaar zelf - je zet je verkeringstijd onder grote druk. Je geeft aanleiding dat mensen reageren. Het huwelijk wordt door de Heere Jezus als beeld verbonden naar Zijn huwelijk met de gemeente. Maar let wel, Jezus draagt het bruidspaar en niet het bruidspaar Jezus. Hij rechtvaardigt de zondige gemeente uit genade en Hij heiligt haar. In het Oude Testament mag je uit Exodus 22:16 de conclusie trekken dat in geval van een gedwongen huwelijk, je elkaar niet meer los mag laten. De bruidschat moet worden gegeven en het huwelijk gesloten. Ik lees niets van straffen en wat dies meer zij.

Mijns inziens wordt daarom ten onrechte een gedwongen huwelijk in de sfeer getrokken van hoererij. Dat is het absoluut niet! Het is een heel gewoon huwelijk, dat alleen in omgekeerde volgorde gesloten wordt, maar ook gesloten moet worden. Het betreffende stel dient geholpen te worden en gestimuleerd om in het huwelijk te treden. Zij moeten het niet voortzetten in een vorm van samenwonen of iets dergelijks. Gewoon trouwen. Ook in de kerk. Zij hebben net zo hard de zegen van God nodig.

Daarmee blijft het eerst genoemde verdriet etc. staan. Wij hoeven niet om hen heen te huppelen en te zeggen: Wat hebben jullie dit prachtig aangepakt! Dat is het niet. Wij moeten elkaar ook niet stimuleren tot geslachtsgemeenschap voor het huwelijk. Want al voorkom je zwangerschap door medicijnen of berekeningen van tijden van vruchtbaarheid. Ook dan ben je voor God getrouwd en breng je de verkeringstijd onder onverstandige druk. Immers, als je na een bepaalde tijd toch denkt: “Wij passen niet echt bij elkaar,” wat moet je dan? Maar zeer zeker ook t.a.v. je geloofsleven uit God en met elkaar.

Een goede verkeringstijd is zo belangrijk, mooi, vreugdevol, ontspannen enz. Dat gun ik iedereen. Maar wat veel belangrijker is: Dat wil God je van harte geven!

Naar ik hoop kun je hier iets mee.

Hartelijk groet,
Ds. B. J. van de Kamp