Taboe menstruatie

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | 10 reacties | 31-01-2023| 09:24

Vraag

Ik ben een jonge vrouw. Ik vind het heel lastig dat er vaak een taboe heerst over menstruatie. Vooral ook onder de christenen wordt er weinig over gesproken. Hoe gek het ook klinkt, ik wil gewoon keer een gesprek daarover met een dominee. Gewoon over zulk soort lasten die ik mee draag en hoe daar mee om te gaan. En ook over het feit dat meiden gewoon meer ongemakken hebben dan jongens. Ik weet het, God heeft het zo bedacht en het is goed. Maar er wordt gewoon weinig begrip voor getoond... Heeft u hier tips voor om er mee om te gaan? Graag antwoord van iemand uit de Ger. Gem.

ADVERTORIAL

De zorgverzekeringen van Care4Life

De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?

Lees hier meer over onze principiële uitsluitingen.

Een jaar lang geen advertenties zien op Refoweb?

Antwoord

Je bent een jonge vrouw, of meisje... Wat heerlijk! Ja, dat meen ik heel echt. Ik ben geen dominee maar een moeder met kinderen, kleinkinderen en zelfs achterkleinkinderen. Ik heb van het leven genoten. Vooral op dat punt waar jij je vragen hebt. Wat is het heerlijk om door onze Schepper ingeschakeld te zijn in het voortplantingsproces van het menselijk geslacht. Denk daar eerst eens even over na. Zonder vrouwen zouden er geen kinderen komen. Zo heeft onze Heere God het ingesteld. In dat proces speelt de menstruatie een heel grote rol. Veel groter dan de meeste vrouwen beseffen. Je vind dat er een taboe ligt op de menstruatie; er wordt niet zoveel over gesproken. Daar loop jij tegenaan.

Elke maandcyclus komt er een eitje vrij. Ik vertel het nu maar open op een absoluut niet medische wijze. Zomaar recht uit zoals het is in de praktijk van het leven. Als dat eitje in aanraking komt met een zaadcelletje, dan groeit er een kindje uit. Als het niet bevrucht wordt dan wordt het met de menstruatie afgestoten om alles binnenin je schoon en zuiver te houden. Dat geeft pijn, ongemak. Maar is dat niet een geweldige bemoeienis van onze God?! Dan verdwijnen ook jouw vragen.

Jij zegt “dat meiden meer ongemak hebben dan jongens”. Ik noem het anders: meiden hebben een heleboel voor boven jongens. Je hoeft daar niet over gaan te praten met een dominee die een man is en geen vrouw. Hij zal het anders aanvoelen dan wij vrouwen die het leven hebben leren kennen, die kinderen voortgebracht hebben. Die ervaren hebben dat de Heere zo bijzonder helpen wil in het hele proces van de geboorte van een kind. Die ook voorzien wil in het gewone dagelijkse leven van een vrouw.

Ga zelf eens anders kijken naar het leven van een vrouw. Lees in de Bijbel over verschillende moeders, met al hun vreugden en zorgen en vast ook wel onbegrip. Geniet van het vrouw zijn. Geniet van de opdracht die de Heere God je geeft, de taak die Hij je toedenkt. Omgaan met het “vrouw-zijn” doe je voor het aangezicht van de Heere God. Dank Hem voor de zegen die Hij je schenkt. Vraag Hem om hulp in alle omstandigheden. Accepteer die ongemakken. Het hoort er allemaal bij. Denk er aan hoe ons lichaam al die processen aan kan, wat een wonder. Leef met de Bijbel. Zoek je hulp bij de Heere Jezus.

Hartelijke groet,
Nellie van Dooijeweert-van der Slikke

Lees meer artikelen over:

menstruatie

tweeten

mailen

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

Geboortedatum:
25-04-1942
Kerkelijke gezindte:
Gereformeerde Gemeenten
Woon/standplaats:
Waddinxveen
Status:
Actief

112 artikelen

Bijzonderheden:

Functie: Pastoraal medewerkster

Bekijk ook:

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven

Meer artikelen van dit panellid

10 reacties

schoenveter

31-01-2023 / 10:04

Zo'n gesprek met een dominee of ouderling kan alle kanten op, het kan je verhelderen en laten zien dat hij beter met je meeleeft dan je zelf zou verwachten. Of je juist teleurstellen dat hij er niet veel van begrijpt omdat hij het gevoel niet kent.

Wat is dan precies het doel wat je hiermee wil bereiken? Is het een uitspraak in een preek of iemand wat je moeilijk vond, of een bepaalde houding die je zag? Of gaat het meer om jouw gevoel die spreekt en niet zozeer om die/een man?

Als de dominee een vrouw heeft, is het dan niet een beter idee om haar aan te spreken? Haar te vragen voor een gesprek? Want zij is ook iemand die ermee moet omgaan en kan betere antwoorden geven met haar ervaring dan een man die dat nooit zal hebben.

erishoop

31-01-2023 / 13:06

Mijn inziens bepaald elke willekeurige jonge vrouw die ervaring heeft met menstruatie klachten zelf of ze er een taboe van maakt, dus als een vrouw ongeacht of ze 15, 24 of 37 is er zelf openlijk bespreekbaar maakt met vriendinnen, zussen, schoonzussen, moeder, schoonmoeder, collega of wie dan ook dan is het van haar kant geen taboe…dat er van de tegenpartij bij zijn die er een taboe van maken is hun probleem en niet van de gene die het bespreekbaar maakt, zie je het niet zitten om met de genoemde groepen er over te spreken omdat je al weet hoe de klepel aan de klok hangt ga dan naar je huisarts… en bespreek je klachten… Er zijn voor veel klachten oplossingen en dit onderwerp is vaak het heikele punt.. maar als adviezen van je huisarts jou problemen verhelpen kun je o a anticonceptie zien als medicatie en daar heeft een ander niets over te oordelen, het fijt dat anderen er anders overdenken is dan hun zaak en daar moet je afstand van nemen ( een dominee of ouderling is er niet voor medisch advies wel voor etisch advies )

AHHK76

31-01-2023 / 13:38

Het verhaal van de bloedvloeiende vrouw staat gewoon in de Bijbel. Sinds ik problemen kreeg met mijn cyclus, spreekt het mij meer aan dan ooit. Ook in het Oude Testament staan wetten rondom hygiëne op het gebied van menstruatie en seksualiteit. Dus in de Bijbel zit er geen taboe op. Nu soms wel, dat kun je inderdaad doorbreken door het te bespreken.
Het boek "Met vreugde vrouw zijn" (van Ingrid Trobisch) kun je mogelijk nog ergens lenen of tweedehands kopen en gaat ook over hoe mooi het vrouwenlichaam werkt. Het kan (soms) allemaal voelen als een last, als er problemen zijn en/of je nog geen relatie hebt.
Ik mag zeggen dat ik het heel mooi vond om kinderen te mogen krijgen en voeden. Ook spannend zo'n bevalling natuurlijk, wat heb ik gebeden om hulp!
Ik hoop dat je mensen vindt met wie je kunt praten en die je bemoedigen en indien nodig advies geven om het allemaal wat makkelijker te maken!
Dat je jouw vrouw zijn, met vreugde gaat omarmen...
Ik zou ondanks alles, geen man willen zijn!

kirsten2019

31-01-2023 / 14:46

helemaal eens met het antwoord maar ik wil er wel aan toevoegen dat er ook vrouwen zijn die helaas geen moeder worden. Voor wie elke maand weer ongesteld worden dus ook heel pijnlijk kan zijn omdat je dan weer niet zwanger bent. Helaas heb je dan ook geen vreugde of troost tegenover de ongemakken.

Ellenoor

31-01-2023 / 15:08

Iedere situatie is uniek. Heb je zoveel klachten dat het je functioneren in de weg staat, dan kan ik me voorstellen dat je het lastig vindt om met vreugde vrouw te zijn. Een medisch specialist kan dan wellicht meekijken en op zoek gaan naar een oorzaak.
En dan nog zal het niet altijd helpen om te beseffen hoe mooi het systeem in elkaar zit. Een kennis van mij heeft altijd erg veel pijnklachten rond de menstruatie, en kort geleden hoorde ik dat ze lesbisch is. Dat maakt die terugkerende ongemakken ook wel extra zwaar, zeker als je celibatair wilt leven en geen ruimte ziet om kinderen te krijgen (tegen de seculiere stroom in).
Of je in z’n algemeenheid nu echt beter af bent als jongen dan als meisje? Ik denk wel eens: het lijkt me juist moeilijk om man te zijn in deze tijd van seksuele verleiding. Natuurlijk heeft elke tijd zijn uitdagingen op dit vlak, maar tegenwoordig ligt er wel heel veel op straat.
O ja, en misschien besef je het niet, maar als je wel plannen hebt om ooit te trouwen en open staat voor kinderen: tijdens een zwangerschap menstrueer je niet en als je fultime borstvoeding geeft blijft bij veel vrouwen de menstruatie ook nog maandenlang weg. Dan ben je soms zomaar anderhalf jaar niet ongesteld.

Victor123

31-01-2023 / 23:14

Ik ben een jongen en ik heb echt wel eens gedacht: was ik maar een vrouw. Zoals Ellenoor aangeeft: steeds weer die strijd om niet toe te geven aan verleidingen, op internet, op straat, overal. Zeker als straks de zomer er weer aankomt en het moeilijker wordt om op straat weg te kijken. En de maatschappij vindt het ondertussen belachelijk dat er mensen zijn die die strijd überhaupt voeren.
Ik hoop dat je dit niet opvat als wedstrijd wie het meest zielig is. Maar misschien helpt het om te relativeren. Ook mensen die een gelukkig en makkelijk leven lijken te hebben, kunnen zonder dat we het weten veel te lijden en te strijden hebben.

Blubb

02-02-2023 / 15:08

Op zich een prima antwoord. Maar "accepteer de ongemakken, het hoort er allemaal bij" vind ik wat makkelijk klinken. Het komt op mij over als, niet zeuren, het is het allemaal waard als je eenmaal een kind hebt.
Daar heb je als je 16 bent niks aan. Ook niet iedereen krijgt kinderen. En aandoeningen als pms, pcos, endometriose vallen ook niet onder "het hoort erbij)
En over het taboe, praat er gewoon over met je vriendinnen, broers, vrienden enz dan komt er misschien ook meer begrip.
Het is zeker geen wedstrijd of mannen of vrouwen het zwaarder hebben. Maar ik denk gemiddeld gezien dat het leven voor vrouwen toch wat moeilijker is dan voor mannen. Ook in Nederland, maar zeker wereldwijd

Gepeizen

02-02-2023 / 21:00

Mooi vreugdevol antwoord van mw van Dooijeweert. Mij lijkt alleen dat het uitzicht op het moederschap geen troost biedt voor mensen die geen kinderen kunnen/willen krijgen. Maar wel om vreugde te vinden in de rol die de Heere je toebedeelt en Hem om hulp te vragen.
Ik denk ook dat het prima is om met de dominee te spreken over de vragen die dit thema en alles eromheen bij je oproepen. Juist omdat dit zo voor je leeft en omdat je dit ervaart als een taboe, probeer je vertwijfeling open te leggen.

MMunnik777

03-02-2023 / 16:49

Dit antwoord vind ik heel dubbel. Aan de ene kant is het natuurlijk volledig waar en prachtig omschreven waar geschetst wordt hoe God vrouwen bedoeld heeft op het gebied van voortplanting en ouderschap. Daar sta ik volledig achter. Maar de realiteit is anders, gebroken. Ik geloof oprecht dat mevr. Dooijeweert het ongetwijfeld goed bedoelt maar haar antwoord suggereert dat ze er van uitgaat dat iedere vrouw automatisch echtgenote en moeder zal worden/hoort te worden. Sterker nog, ze schakelt het hele vrouw- zijn daarmee volledig gelijk in zinnen als: "...wij vrouwen die het leven hebben leren kennen, die kinderen voortgebracht hebben..." en de hele verdere teneur in dit antwoord. Vooral de zin: "...Wat is het heerlijk om door onze Schepper ingeschakeld te zijn in het voortplantingsproces van het menselijk geslacht..." is zeer, zeer pijnlijk voor diegenen zonder kinderen/man. Mensen met kinderen mogen hier wel meer rekening mee houden. Er wordt hier zo nadrukkelijk op het moederschap/partnerschap gewezen als dè taak van een vrouw en haar uitverkoren rol, en dat is ook wel waar, maar juist daardoor raakt het diegenen die dat niet hebben zo hard, in hun gevoel en identiteit, juist omdat die hele vrouwelijke identiteit hier aan opgehangen wordt. En dan heb ik identiteitsproblemen die je überhaupt met je vrouw- zijn kunt hebben nog niet eens benoemd. Wat blijft er nog van je over als je dus vrouw bent zonder kinderen/man? Deze vrouwen worden in dit antwoord volledig over het hoofd gezien, uitgesloten. Vast onbedoeld, maar daarom moet het ook genoemd worden. Want juist hoe dieper je begint in te zien/met je hele wezen te voelen hoe mooi het allemaal is ingesteld door God, hoe prachtig, precies zoals geschetst wordt in dit antwoord, hoe dieper kan het verlangen groeien hier ook onderdeel van te mogen zijn en dan het onpeilbare verdriet als dit niet gebeurt. Dit is iets dat zo diep raakt, niet alleen tot in de kern van je ziel en geest, maar uitdrukkelijk ook juist tot in de kern van je lichaam. Hoe diep gevoelens van afwijzing en doelloosheid/nutteloosheid kunnen gaan, ook al zouden ze onterecht zijn, hoe ontwrichtend die uit kunnen werken. Ja, er zijn vrouwen in de Bijbel die ook kinderloos waren maar die kregen uiteindelijk alsnog een kind. Hoe je dat moet duiden, dáár wil ik wel eens iets over horen! Daarom is het absoluut noodzakelijk dat hier meer aandacht voor is binnen de christelijke wereld en zeker binnen pastorale antwoorden.

Ik heb trouwens nog een tip voor de vragensteller (e.a.): mocht zij Engels redelijk kunnen volgen; er is een prachtige podcast van de BBC die heet: "28ish Days later" en elke aflevering gaat over 1 dag binnen de ('normalere') cyclus. Ontzettend boeiend, wat mij betreft een echt eye-opener, uiterst interessant/leerzaam! https://www.bbc.co.uk/programmes/p0bvg9nm/episodes/downloads

Ellenoor

08-02-2023 / 22:55

Wat een goede toevoeging, MMunnik777. Dank voor het verwoorden.

Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Antwoord op alle waaroms

Ik hoorde pas iemand zeggen dat er een moment komt waarop alle ‘waaroms’ van antwoorden worden voorzien door de Heere. Dat gebeurt als je als gelovige bij Hem in de hemel komt. Dit leverde bij mij de ...

Geen reacties

30-01-2015

Verjaardagsfelicitaties

Wat wens je iemand die heel oud wordt eigenlijk toe? Meestal feliciteer ik iemand met: Gefeliciteerd en nog vele goede (of gezegende) jaren. Maar dat zeg je toch niet tegen iemand van boven de 85, die...

4 reacties

30-01-2013

Kerkdienst uitzenden

Is het wel bestaanbaar met de vreze Gods om het private karakter van de ambtelijke eredienst der gemeente, waarin zij voor Gods aangezicht treedt en Hij Zijn volk wil ontmoeten, te schenden door die d...

24 reacties

30-01-2016