Pelgrim op weg naar de volmaaktheid
Ds. M. (Michel) van Heijningen | Geen reacties | 19-01-2023| 12:42
Vraag
Ik stel deze vraag omdat ik het gevoel heb dat ik qua geloof ergens ‘tussenhang’. Ik ben opgevoed in de Gereformeerde Gemeenten. Bij ons werd er ingestampt om maar veel om een nieuw hart te bidden, dat het maar eens zou mogen gebeuren. Het afgelopen jaar zijn mijn ogen opengegaan voor het evangelie. Zoals het er werkelijk staat: Jezus aannemen! Tegelijk merk ik dat ik het niet helemaal durf.
Mijn voornemen voor 2023 is een leven met Jezus, maar tegelijk weet ik niet precies hoe. Ik heb gebeden dat ik alles aan Zijn voeten leg, Zijn leiding nodig heb, maar ik voel ook dat ik nog het idee heb dat ik ook iets moet doen. Breken met de zonde bijvoorbeeld, bepaalde dingen laten, nietszeggende dingen die teveel tijd innemen, zoals sociale media en Netflix.
Wat ik ook lastig vind is het accepteren van mezelf in hoe ik natuurlijk ben. Zo lang ik me kan herinneren draag ik al make-up omdat ik altijd wel wat acne heb. Hoe vind ik nou precies een balans? Daarnaast vind ik onderwerpen als genoeg zondebesef en verlangen naar Jezus ook lastig omdat dat vaak een maatstaaf lijkt, terwijl ik naar mijn idee zoveel te kort kom. Ik heb weleens een kort moment gedacht wat heerlijk dat moet zijn, maar eigenlijk heb ik het ook zo goed hier met mijn gezin. Ik kom er zelf niet helemaal uit, dus ik hoop hier een antwoord te vinden.
Antwoord
Beste vriendin,
Wat gaaf om te lezen dat je ogen opengegaan zijn voor het evangelie, voor Jezus. Eigenlijk is dat een verhoring op het gebed om een nieuw hart. Een nieuw hart is dat je oog hebt voor de Zaligmaker. Uit onszelf leven we langs Hem heen. Het is een wonder van God als je oog krijgt voor Zijn Zoon. Wees daar dankbaar voor.
Tegelijk zou ik willen zeggen, vraag om nog meer licht op Jezus. Focus je op Hem. Wie Hem ziet, wie Hem heeft, heeft alles. Hij is ons door God gegeven tot een volkomen Zaligmaker. Wij mensen schieten inderdaad tekort, zoals jezelf aangeeft. Onze zondenkennis, onze ernst, ons berouw, onze bereidheid het goede te doen zal nooit een aanvaardbaar niveau bereiken. Jouw en mijn breken met de zonde is altijd beperkt en tijdelijk. Het is en wordt nooit genoeg. Dat is eigenlijk maar goed ook. Nooit zal je als gelovige zonder Jezus kunnen. Je blijft Hem nodig houden.
Wie dichtbij Hem leeft zal af en toe iets leren. Dat noemen we bekering. Je leert iets af en je leert wat bij. Zonder Jezus wordt het echter niks. Ga maar niet zelf aan de slag, dat wordt een teleurstelling.
Paulus vergelijkt zonden met oude kleren (o.a. Kolossenzen 3). Hij roept ons op om die uit te trekken en het nieuwe gewaad aan te doen. Hoe werkt dat? Stel je hebt winterkleding aan, wanneer doe je die uit? Als je het warm krijgt wanneer je in de zon zit, dan gaat dat vanzelf. Dan gaat het vanzelf. Een mens die dichtbij Jezus leeft, gaat ‘automatisch’ breken met de zonde (misschien zijn dat trouwens andere dan je eerst dacht). Leef daarom dichtbij Hem, anders wordt het niets. Geloven is zien op Jezus, rusten bij Hem en zo veranderd worden door Hem.
Van harte hoop ik dat je mag groeien in geloof, dat wil zeggen, meer zien op Jezus, steeds meer van Hem verwachten. Dan hang je er niet tussen, dan ben je een pelgrim op weg naar de volmaaktheid.
Met vriendelijke groeten,
Michel van Heijningen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M. (Michel) van Heijningen
- Geboortedatum:08-06-1976
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
Bijzonderheden:
