Verplichte stille tijd

Ds. G. van de Groep | 1 reactie | 04-11-2022| 08:05

Ik verplicht mezelf voordat ik ga slapen tijd te besteden aan de Bijbel/God. Het zou geen verplichting maar een lust moeten zijn. Maar het gaat voor mijn idee steeds meer lijken op goede werken om er beter bij God voor te staan. Eigenlijk ben ik op dat moment te moe om me te concentreren op Gods Woord. Of ja, ik wil het graag maar soms lijkt het of ik het meer wil om een betere christen te zijn dan om de eer van God. Anderzijds is een vrucht van de Geest dat je hunkert naar Gods Woord.

Ik probeer zeker op een ander tijdstip stille tijd te houden, bijvoorbeeld aan het begin van de avond maar alsnog voel ik bij mezelf dat het niet voldoende is en dan ik dan voor het slapen nog meer moet lezen, anders zou God mij misschien wel de rug toekeren. Ergens schrik ik van mijn eigen gedachten nu ik het zo schrijf. Terwijl ik weet dat niets van ons erbij kan, mag en hoeft. Ik worstel hiermee. Kan hier een oplossing voor zijn?

Beste vraagsteller, dank voor de openhartigheid waarmee je het probleem dat je bezig houdt aan de orde stelt en waar je een oplossing voor wilt hebben. Wat me opvalt in je 'verhaal' is dat je je wel heel druk maakt om God te bereiken met behulp van de inspanningen die je denkt te moeten verrichten. Je hebt het over verplichting, goede werken, concentratie, een beter christen zijn, proberen een tijdstip te vinden voor stille tijd, voor het slapen nog meer te moeten lezen opdat God je misschien niet de rug toekeert. Terecht zeg je dat je schrikt van je eigen gedachten. De manier waarop je bezig bent, moet wel vermoeiend zijn en je teleurstellen.

Wat me ook opvalt bij alles wat je schrijft is dat je de naam van de Heere Jezus Christus niet noemt. Buiten Christus om vinden we God niet. Het gaat in eerste instantie niet om ons komen tot de Heere Jezus, maar om het wonder van Zijn komen tot ons, verloren zondaren. En achter dat komen dat komen Gods Zoon tot onze zondige wereld met zondige mensen zit de liefde van God. “Hierin is de liefde, schrijft Johannes in zijn eerste zendbrief, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons, zichzelf dode zondaren, heeft liefgehad en Zijn Zoon gezonden heeft tot een verzoening van onze zonden” (1 Joh. 4:10). Jezus komt tot zondaren in hart en nieren. Laat dat tot je doordringen en je diep verwonderen. Hij komt dus ook tot jou. Niet omdat je zo serieus met Hem bezig bent en je verschrikkelijk inspant om Hem tevreden te stellen of last kreeg van de zonden, maar omdat Hij je wil behouden. “Ik ben gekomen om te zoeken en zalig te maken wat verloren is” zegt Hij tegen de mensen tot wie Hij komt. Dat zegt Hij ook tegen jou.

Ja, maar wat moet ik daarvoor doen? Dat is precies de vraag die ook de stokbewaarder in Handelingen 16: 30 stelt. En wat krijgt hij voor antwoord? “Geloof in de Heere Jezus Christus en u zult zalig worden.” En wat is geloven? Is dat iets doen, iets presteren? Nee, het is jezelf, met alles wat tegen je is, wat je aanklaagt, wat je schuldig stelt, restloos werpen in de doorboorde handen van de grote Zaligmaker Jezus Christus. Alles wat God zegt, wat Christus zegt, wat de Heilige Geest zegt in Gods Woord is 100 procent betrouwbaar. Geloven is dan ook de drie-enige God voor een waar ‘Man’ houden. Wie dat weigert, houdt Hem voor een leugenaar. God heeft Zijn Woord, schrijft Johannes in Johannes 20:31, met geen andere bedoeling geven opdat we geloven dat Jezus is de Christus, de Zoon van God; en opdat wij, gelovende, het leven hebben in Zin Naam.

Ja, maar de Heilige Geest dan, die ons leert geloven? Ook die wil God ons geven. Ook die belooft Hij. Je hoeft je lege, zondige hand maar open te houden en bij Hem bedelen (dat is toch bidden?) en Hij schenkt Hem. Lees Lukas 11 vers 13 maar: “Indien dan gij, die boos zijt, weet uw kinderen goede gaven te geven, hoeveel te meer zal uw Vader, Die in de hemelen is, de Heilige Geest geven aan hen, die Hem bidden.” Geloof je dat? Want dat geeft rust. Neem de woorden van de dichter van Psalm 62: 4a maar over bij het lezen van je Bijbel, bij bidden, bij het slapen gaan: “Doch gij mijn ziel, het ga zo 't wil, stel u gerust, zwijg Gode stil; Ik wacht op Hem, Zijn hulp zal blijken.”

Ds. G. van den Groep

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G. van de Groep

• Geboortedatum:
  07-04-1944
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Heerde
• Status:
  Inactief

97 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven