Belijdenis kunnen doen

Wanneer weet je nu zeker dat je belijdenis kunt doen? Ik denk er de laatste tijd veel over na, maar als ik dan de belijdenisvragen lees, dan vind ik het toch heel wat en erg moeilijk.

Om te beginnen zou ik in antwoord op deze vraag willen verwijzen naar de christelijke boekhandel. Er is namelijk veel geschreven over vragen rond belijdenis doen en in de christelijke boekhandel is altijd wel iemand aanwezig die je wegwijs kan maken om een boek te vinden vanuit je eigen kerkelijke achtergrond waarin je een verantwoorde weg wordt gewezen.

Wanneer ik zelf in heel kort bestek hierover iets mag zeggen, dan zou ik willen wijzen op het juiste midden tussen overschatting en onderschatting. Onderschat belijdenis doen niet. Het gaat er niet slechts om dat je het eens bent met de leer van de kerk (belijdenis doen van de waarheid), maar vooral om het uitspreken van je persoonlijk geloof in de God van de Bijbel, je geloof ook in de Heere Jezus als je Zaligmaker. Het gaat om een positief en welgemeend antwoord op de vraag van Christus: "heb jij Mij lief?"

Aan de andere kant moeten we belijdenis doen niet overschatten. Dat doen we wanneer we denken dat je een ervaren en gerijpt gelovige moet zijn om belijdenis te kunnen doen. Wat moesten de discipelen nog veel leren toen ze de Heere Jezus gingen volgen op Zijn roepstem: "Volg Mij!" Toch maakten ze een keuze vanuit hun hart en zijn ze op die weg nader onderwezen en bevestigd.

Er was inderdaad ook een Judas bij. Dat bepaalt ons bij de ernst van het zelfonderzoek. Doen we belijdenis uit oneigenlijke motieven? Bijvoorbeeld omdat oma en opa het zo fijn vinden of omdat vrienden zeggen "joh, ga mee naar belijdeniscatechisatie, dat is gezellig!" Zo kan het natuurlijk niet. Maar wel wanneer we uit de grond van ons hart mogen zeggen: "Heere, U weet alle dingen, U weet dat ik U liefheb! Ik moet nog veel aanleren en afleren, maar neemt U mij toch alstublieft op in Uw leerschool."

Zo'n bederige aspirant-discipel wordt door de Heiland nooit afgewezen!

Ds. J. Hoek