Twijfels over autisme van vriend

C. den Hamer | Geen reacties | 22-09-2022| 11:04

Ik ben een vrouw van halverwege de 20 en heb nu bijna 3 jaar een relatie met een heel lieve man. Enkele jaren voordat wij een relatie kregen wist ik dat hij een vorm van autisme had, namelijk pdd-nos. Dit was bij niemand bekend in het dorp, maar dit vertrouwde hij mij op ontspannen wijze toe. Verder kon ik niet echt ontdekken hoe hij anders was. Nu we euim 2 jaar een relatie hebben en wij veel boeken samen over autisme gelezen hebben, constateer ik dat veel voorbeelden, kenmerken of symptomen vanuit de boeken nooit problemen voor hem zijn geweest.

Nu hopen wij binnen enkele maanden te trouwen en ik vraag me af of zijn diagnose wel klopt. Hij heeft echt een vervelende jeugd gehad waarin hij behoorlijk driftig was door driftige ouders, maar tussen ons escaleert het nooit. Ik denk als ik zie hoe die moeder is en hoe zij communiceert naar iedereen om haar heen, zou ieder kind hier ongelukkig en driftig van worden. Mijn aanstaande vindt wel dat hij pddnos heeft want hij heeft soms ook dingen op zijn werk moeilijk kunnen hanteren, vooral als iemand boos wordt. Maar voor mij is het een zeer zorgzame en betrokken vriend en functioneert hij erg goed in de maatschappij. Ik ben er zeer sterk van overtuigd dat er absoluut geen betere man voor mij te vinden is en ik krijg enorm veel liefde en waardering van hem. Dus ik begrijp zijn diagnose niet helemaal.

We kunnen het niet navragen bij een psycholoog want mijn aanstaande komt vanaf zijn zestiende niet meer. Klopt het dat er soms verkeerde diagnoses kunnen worden gesteld en is het eerder bijvoorbeeld een posttraumatische stresstoornis?

Beste jongedame,

Dank voor je vraag. Wat het eerste in mij opkomt naar aanleiding van je vraag en je twijfel of de inschatting juist is dat je vriend een vorm van autisme heeft, is of er bij je vriend ooit onderzoek is gedaan naar het vaststellen van  een autismestoornis. Hij is, naar je meldt, ooit tot zijn 16e jaar in behandeling geweest bij een psycholoog.

Voorts valt het mij op dat je vriend er kennelijk geen moeite mee heeft en er zelfs iets van herkent binnen zijn werk om met de diagnose PDD-NOS  door het leven te gaan. Daarbij lijkt het kennelijk voor jou belangrijker dan voor hemzelf dat er onderzocht wordt of de huidige mogelijke diagnose binnen het autistisch spectrum wel juist is. De vraag die dat weer oproept is of je vriend het wel nodig vindt om (opnieuw) onderzoek te laten doen. Tevens hoor ik bij jou boosheid richting zijn ouders, met name naar zijn moeder op de wijze hoe zij zich presenteert. Zijn jullie het samen wel eens dat mogelijke oorzaken van de problemen meer gezocht dienen te worden in het omgaan met elkaar binnen zijn stamgezin?

Wat maakt dat je er zo mee bezig bent of de diagnose wel klopt, terwijl je aangeeft dat binnen jullie relatie het er goed en liefdevol toe gaat? Ik denk echt dat je goed moet nagaan wat je werkelijke drijfveren zijn om iets te willen weten waar je vriend geen moeite mee lijkt te hebben en waar jullie binnen de relatie geen last van hebben.

Natuurlijk is het mogelijk een onderzoek aan te vragen. Dat is dan iets waar je vriend dan ook zelf achter moet staan. Nu lijkt het dat jij met name wil weten wat er mogelijk aan de hand is. Weet wel als er een dergelijk betrouwbaar onderzoek plaats vindt, ook de ouders of een van de ouders die het meeste weet  gevraagd zal worden mee te komen voor een anamnese over zijn vroege jeugdjaren en zijn ontwikkeling. Je vriend kan, als hij ervoor kiest, zich in verbinding stellen met de huisarts met de vraag hem te willen verwijzen naar de GGZ voor onderzoek bij een afdeling waar men autisme als expertise heeft.

Met vriendelijke groet,

Kees den Hamer,
Psychotherapeut-BIG/Seksuoloog NVVS

Dit artikel is beantwoord door

C. den Hamer

• Geboortedatum:
  15-03-1953
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerd Vrijgemaakt
• Woon/standplaats:
  Zwolle
• Status:
  Actief

118 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven