Vrouwen op het zendingsveld

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | 3 reacties | 15-09-2022| 13:44

Ik ben me aan het verdiepen in zending en zendingsorganisaties. Bij een zendingsorganisatie las ik dat ze geloven in gelijkheid van mannen en vrouwen in leiderschap. Is dit bijbels? In de kerk hebben we alleen mannelijke ambtsdragers, zijn er ook op het zendingsveld verschillende rollen voor mannen en vrouwen?

Je hebt twee vragen. Je eerste vraag gaat over de gelijkheid van mannen en vrouwen in leiderschap op het zendingsveld. Ik word altijd een beetje verdrietig van zulke vragen. Waarom stellen mensen die vragen? De Heere riep en roept zowel mannen als vrouwen om uit te gaan! De engel zegt tegen de vrouwen na Jezus opstanding dat zij de blijde boodschap, dat Jezus leeft, aan Zijn discipelen moeten vertellen. De vrouwen krijgen deze opdracht van Gods hemelbode. Bijbelser kan het toch niet? Paulus had vrouwen bij zich, die met hem in het evangelie dienden.

Juist op het zendingsveld hebben vrouwen geweldige dingen gedaan en hebben mannen geweldige dingen gedaan. Beiden hebben elk hun eigen gaven om het evangelie te brengen. Mannen en vrouwen vullen elkaar op het zendingsveld aan. Vrouwen hebben een speciale vrouwelijke intuïtie om mensen en kinderen te benaderen. Mannen doen dat weer op hun wijze. Maar samen mogen ze arbeiden en het werk doen waar de Heere hen toe riep.

Ik zie in gedachten hermana Marcelina de bergen opgaan en hoger en hoger de dorpjes in trekken. Dorpjes waar nooit het evangelie was gehoord, niemand ooit kwam. Biddend zat ze daar op het pleintje en zong. Geen mens te zien. Ze waren schuw en weggekropen. Soms zat ze er twee dagen voordat er een paar kindertjes kwamen luisteren als ze over Jezus zong. En later, heel schuw, kwam er een moeder en nog een. En Marcelina zong en vertelde van Jezus. Ze heeft veel  gemeenten gesticht. Er waren meestal geen mannen die kwamen. Maar ze stelde vrouwen aan om de Bijbel te lezen en er wat over te vertellen, te zingen, te bidden. De jongetjes werden groter. Ze gaf die jongens onderwijs en zo ging het Woord door. Ze werden voorganger. Zo ongelooflijk mooi en ontroerend.

De volgende vraag over de ambten. Je ziet de mannelijke ambtsdragers in de Nederlandse kerken voor je. Zet dat maar even aan de kant. Waar al lange tijd gearbeid is en er een geïnstitueerde kerk is gekomen, daar zijn ambten ingesteld. Maar als ik aan zending denk en wat ik in de praktijk meegemaakt heb, dan ligt dat wel ver uit elkaar. Mannen die God geroepen had, gaven les en deden alles wat ze moesten doen. Er kwamen mensen tot geloof en er ontstonden kleine gemeenten. Maar voor er ambten waren, daar ging een tijd overheen.

Mijn man gaf voorgangers les en dan gebeurde het in hoge verre bergdorpen dat die eenvoudige boerenbevolking absoluut geen kennis had en wat was het een vreugde te zien hoe hij dieper en dieper afdaalde tussen hen en zo hun harten won voor het evangelie. Zelf had ik in het Amazonegebied vrouwen die ik van de Heere mocht vertellen. Ik leerde hun heel zware leven kennen. In de pauze ging ik bij hen zitten en luisterde. Ze gingen me meer en meer vertrouwen. Wat was het ontroerend dat na verschillende jaren de vrouwen me vertelden dat ze de langs de rivieren de dorpjes wilden bezoeken om de moeders te gaan leren hoe ze hun kinderen van Jezus moesten vertellen. Met nog maar weinig kennis en toch doorgeven en zo Jezus volgen.

Het is zo indrukwekkend goed en belangrijk om zendingsgeschiedenissen te lezen. En na te denken, wat is zending eigenlijk. En ben ik wel zendeling in mijn woon- en werkomgeving. Zien anderen Jezus als ze mij zien en horen.

Hartelijke groet,
Nellie van Dooijeweert-Van der Slikke

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

• Geboortedatum:
  25-04-1942
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

111 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven