Proeftijd met vriend loopt anders dan gedacht
Ds. P. van der Kraan | Geen reacties | 26-08-2022| 15:06
Vraag
Ik heb een vraag waar ik heel erg mee zit. Ik ben een al wat oudere gelovige dame en heb een aantal jaren verkering gehad met mijn toenmalige vriend. Hij heeft mij in die periode tweemaal ten huwelijk gevraagd, maar ik twijfelde. Met name omdat ik gescheiden was en de Bijbel mij leert dat je dan niet mag hertrouwen. (Ik was stapelgek op hem en hij op mij.) We namen echter een proeftijd van een maand wat wij zouden beslissen omtrent onze relatie. Ik hield zoveel van mijn vriend dat ik niet anders kon dan “ja” tegen hem zeggen, ik kon hem niet missen en dacht dat ik mij ook weleens kon vergissen wat hertrouwen betrof.
Zijn antwoord kwam. In die proeftijd heeft een tweemaal eerder gescheiden vrouw hem met seks weten te verleiden en koos hij ervoor om met haar samen te gaan wonen. Ik was er kapot van. Ze hebben geen trouwplannen want dat wil zij niet meer. Inmiddels ben ik weduwe geworden en daarom vrij om te kunnen trouwen. Ik heb God gesmeekt om hem terug te brengen, maar tot nu toe wijst hij mij af. Wat moet ik doen?
Een radeloze vrouw.
Antwoord
Beste mevrouw,
Het is altijd -en zeker in uw situatie- erg moeilijk om uit de beperkte gegevens van de vraag de juiste situatie te kunnen reconstrueren en ook om daarop gevoelvol te reageren én te voorkomen dat er iets wordt geschreven dat de ander pijn zou kunnen doen. Dat geldt zeker uw vraag en vanuit die intentie probeer ik hem te beantwoorden.
U geeft aan dat u zich niet vrij voelde om op het herhaalde huwelijksaanzoek van uw toenmalige vriend in te gaan omdat u eerder gescheiden was. Dat is een terechte keuze geweest in geval de andere partner geen overspel heeft gepleegd, maar het huwelijk om andere reden is ontbonden.
Uw gevoelens voor uw vriend waren echter dermate sterk dat u na de maand bedenktijd kennelijk over dat bezwaar heen gestapt bent en alsnog bereid was op het eerdere huwelijksaanzoek van uw vriend in te gaan.
In die maand bedenktijd hebben zich ten aanzien van uw vriend ingrijpende gebeurtenissen voorgedaan. Hij heeft zichzelf weggegeven aan een ander en wil haar niet opgeven.
Dat moet voor u een zeer ingrijpende gewaarwording zijn geweest. Het zegt iets over uw gevoelens voor uw vriend dat u zich niet diep gekwetst van hem afkeert, maar desondanks met hem alsnog zou willen trouwen en dat u God hebt gesmeekt hem weer bij u terug te brengen.
Nu bent u vrij, want de man waarvan u destijds gescheiden is, is overleden. Maar uw vriend is helaas niet (meer) vrij, ook al is hij niet getrouwd met de vrouw met wie hij samenwoont en samenleeft. Hij heeft zichzelf verbonden aan de vrouw die hem verleid heeft: een gebeuren waarin hij heeft bewilligd – ziet u dat niet over het hoofd! De Bijbel laat weten dat lichamelijke gemeenschap leidt tot verbondenheid die gelijk staat aan huwelijksgemeenschap (één vlees). U vraagt dus iets aan God wat God niet kan en ook niet wil doen, want dan zou Hij tegen Zijn eigen (scheppings)regels en geboden ingaan.
Ik kan me voorstellen dat het u diep raakt dat de man die u maar al te graag als echtgenoot zou willen, u nu afwijst. Maar raakt het u niet dat hij u in die relatief korte bedenktijd ontrouw is geworden? Weliswaar had hij geen verplichtingen aan u, maar zijn eerdere huwelijksaanzoeken en de bedenktijd hebben toch verwachtingen geschept voor een mogelijk vervolg, nietwaar?
Wellicht neemt u het uzelf kwalijk dat u niet eerder op zijn aanzoek bent ingegaan, maar die maand bedenktijd hebt ingelast die aan het geheel zo’n andere wending heeft gegeven. Ziet u het echter ook eens van de andere kant en probeer hierin Gods leiding te zien die u op deze manier antwoord heeft gegeven op uw worstelingen met de toenmalige situatie. Het is weliswaar geen antwoord dat u graag wilt horen, maar u mag vertrouwen dat ‘t het goede antwoord is, ook al doet het nu (en wellicht ook nog in de toekomst) pijn.
Misschien kan deze denkrichting u verlossen van uw radeloosheid, ook al moet u een groot verdriet meedragen. Als we in Gods weg gaan, schuurt dat heel vaak met onze eigen verlangens en wensen, maar het is wel de goede weg die we gaan.
En wie zal zeggen waarvoor u bewaard bent!
U stelt uzelf voor als een gelovige dame. Nu komt het er op aan u in dat geloof toe te vertrouwen aan Gods leiding. En wie zal zeggen wat de toekomst u nog zal brengen. Vaak gebeurt het dat God vensters opent als Hij bepaalde deuren voor ons sluit. Veel overgave toegebeden.
Ds. P. van der Kraan
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. van der Kraan
- Geboortedatum:06-02-1948
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Arnemuiden
- Status:Actief
