Man geprikkeld door andere vrouw
W.E. (Wilbert) Weerd | Geen reacties | 22-07-2022| 15:12
Vraag
Wij zijn al jaren gelukkig getrouwd en houden zielsveel van elkaar. Ook onze seksuele relatie was goed. Zo’n vijftien jaar geleden begon ik op te merken dat mijn man elke keer naar een mooie vrouw uit de kerkelijke gemeente zat te kijken. Of het nu in de kerk was of op een bijeenkomst, hij moest kijken. Hij kon zijn ogen niet van haar afhouden. Ik merkte ook dat hij er door seksueel geprikkeld raakte en wist precies te vertellen welke kleding ze aan had. Op een gegeven moment heb ik dit open en eerlijk ter sprake gebracht wat ik merkte en gevraagd of het waar was. Mijn man gaf eerlijk aan dat zij hem prikkelde, maar dat dat niets met mij te maken had. Ik merkte hierna dat hij echt zijn best deed niet te kijken, maar dit kostte hem heel veel moeite.
In die tijd ging mijn man met ons zoontje naar het zwembad. Toen ik onverwachts met ons jongere dochtertje ging kijken, zag ik mijn man zitten staren naar die mooie vrouw in een schaars geklede bikini. Zo stond zij voor hem. Ik had in die periode opgemerkt dat zij de aandacht van mijn man ook had opgemerkt. Zo ontstond van beide kanten een wisselwerking. Het geeft zo’n diepe pijn te merken dat je man zijn ogen niet van een andere vrouw kan afhouden en zij daarop reageert. Ook de klank in haar stem als ze hem aansprak leek op dat van een verliefde vrouw. Nu weet ik dat mannen geprikkeld kunnen raken. Daar heb ik begrip voor. Maar al die jaren dat zij reageerden op elkaar heeft mij beschadigd. Mijn man heeft eerlijk gezegd dat hij het niet wilde en dat hij mij mooi vindt. Ook dat hij nooit mij pijn wilde doen. Op een gegeven moment is die vrouw met haar man en kinderen verhuisd.
Nu zoveel jaar later heb ik er nog steeds zo’n last van. Ik voel me tweede keus en niet mooi meer voor mijn man. Het heeft meer met mij gedaan dan ik dacht. In seksueel contact heb ik geen zin meer, omdat zij er voor mijn gevoel tussen ligt. Als ik dacht me mooi gemaakt te hebben voor mijn man, dan zag hij dat niet altijd. Daar had ik begrip voor. Maar als hij even later haar tegen kwam en zijn ogen niet van haar af kon houden, gaf mij dat een moedeloos gevoel van nooit te kunnen voldoen aan wat mijn man graag wil. Hij zegt dat ik alles voor hem ben, maar die periode heeft mij beschadigd.
Mijn vragen zijn nu: is het normaal wat er gebeurd is en hoe ik me eronder voel? Hoe krijg ik weer zin in mijn man? We houden van elkaar, maar ik merk dat ik me altijd met haar vergelijk en dan lukt het mij niet meer. Dan schep ik lichamelijk afstand, wat ons veel verdriet doet. Heeft u een tip?
Antwoord
Vijftien jaar geleden al, wat een lange tijd inmiddels. Je man maakte in reactie op wat je bespreekbaar maakte, een verschil tussen wat hem prikkelt en dat dit los staat van jou. Dus hij raakt geprikkeld en opgewonden van een andere vrouw (die niet zijn vrouw is) maar jij moet dat niet persoonlijk zien. Dat is een lastige ‘verdediging’. Want zo werkt het nu eenmaal niet omdat het geheel van seksualiteit (ook opwinding en verlangen) iets is voor in het huwelijk, ook al is het niet zijn intentie je pijn te doen. Je hebt goed gezien dat er een wisselwerking kan ontstaan als iemand merkt dat er gekeken wordt en het fijn vindt bekeken te worden. Dat is inderdaad pijnlijk en beschadigend voor jou.
Het is nodig je mooi te voelen voor je man en zijn eerste keus. Dit doet veel met je en mag ook veel met je doen. Dat het je moedeloos maakt is ook begrijpelijk. Want hoe hij naar anderen kijkt, zó lijkt hij niet naar jou te kijken. Het is volgens mij erg normaal wat jij voelt! Eigenlijk vind ik het zelfs naar dat je twijfelt of je gevoelens normaal zijn, maar dat begrijp ik tegelijkertijd ook. De reacties van je man zijn namelijk defensief. Eigenlijk mag jij niet echt voelen wat je voelt want hij spreekt het tegen en je hoeft dit eigenlijk niet te voelen. Hij doet immers zijn best om het goed te doen. Waarom is het normaal wat jij voelt en niet normaal (niet in de statistische zin van het woord) wat je man doet? Omdat de Bijbel er dit over zegt. Spreuken 5:18-21: "Moge je levensbron gezegend zijn en verblijd je over de vrouw van je jeugd: een zeer lieflijke hinde, een bevallig steengeitje. Laten haar borsten jou te allen tijde dronken maken, dool voortdurend rond in haar liefde. Waarom zou je, mijn zoon, ronddolen bij een vreemde vrouw, de boezem van die onbekende omarmen? Want de wegen van een man zijn vóór de ogen van de HEERE, Hij weegt al zijn sporen." Om nog maar niet te spreken wat Christus hierover gezegd heeft.
Echter, wat hierin belangrijk is om weer naar je man te kunnen verlangen, dat is veiligheid en begrip. Je moet merken en voelen dat hij met je meeleeft, zich inleeft en erkent wat zijn kijken naar andere vrouwen met jou doet. Je moet voelen dat hij het erg vindt hoe het jou beschadigd heeft. Pas als je dat voelt zou je kunnen helen en herstellen. Wat door defensief te reageren creëert je man emotionele afstand. Dan is het niet zo gek dat er lichamelijk ook afstand ontstaat. Ik versta onder defensieve reacties: "maar het staat los van jou, maar ik houd alleen van jou, maar ik doe mijn best te stoppen, maar ik wil het zelf ook niet, maar ik vind jou wel mooi", enz. Dat kan allemaal waar zijn maar het heeft niets met jouw pijn en schade te maken.
Dus jullie zullen een aantal diepe gesprekken moeten hebben waarin je merkt dat je elkaar echt weer vind en begrijpt.
Veel sterkte en succes gewenst!
Wilbert Weerd
Dit artikel is beantwoord door
W.E. (Wilbert) Weerd
- Geboortedatum:01-10-1985
- Kerkelijke gezindte:Evangelische Gemeente
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
