Hand boven hoofd van incestdader
N. (Nico) van Steensel | 3 reacties | 21-06-2022| 10:06
Vraag
Door veel teleurstellingen, pijnlijke ervaringen en onrecht overweeg ik steeds sterker en vaker om mijn lidmaatschap van de Gereformeerde Gemeenten op te zeggen en te breken met alles. Toch is er steeds iets wat me vasthoudt, dat zijn niet de mensen en al helemaal niet een kerkenraad die me jaren geleden zeer kwalijk heeft behandeld. Dit is nooit uitgesproken, ook al heb ik tweemaal een poging gedaan. Zij blijven geloven in de onschuld van de andere partij.
Elke zondag voel ik: het staat tussen mij en de kerk in, ten diepste tussen mij persoonlijk en God. Waarom speelt de kerk zo’n vreselijke rol in situaties rondom incest. Teveel en te vaak worden de handen boven het hoofd van de daders gehouden. Ik hoor, zie en lees dit helaas nog steeds te vaak, zelf ben ik daar ook indirect slachtoffer van. De dader werd geloofd, de kinderen binnen het ouderlijk huis waar ik ben groot gebracht hadden het nakijken. Het houdt me te vaak bezig. Hoe kun je iets afsluiten, als je niet wordt geloofd en er al jarenlang argwanend over je wordt gedacht en naar je gekeken?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Ik hoor veel pijn en verdriet in je vraag en ik word er ook verdrietig en beschaamd van als ouderling van de Ger. Gem. Goed dat je hier niet mee blijft lopen, maar adviezen vraagt die je kunnen helpen.
Ik lees dat juist van de kant waar je steun van mocht verwachten, je teleurgesteld bent. Naast het geconfronteerd zijn met het kwaad in je ouderlijk huis, voel je dat de kerk de dader meer vertrouwt dan jou en voel je je extra in de kou staan. Je voelt je argwanend bekeken alsof je een verhaal zelf hebt opgemaakt. En je hoort ook vaker dat de dader de handen boven het hoofd wordt gehouden. Ik lees in je verhaal dat het je knakt.
Ik lees dat het niet uitgepraat kan worden; daarom blijft het je dwars zitten en kun je het niet achter je laten, en heb je er in de kerk elke keer last van. Het staat tussen God en jou in. Ik lees dat je je afvraagt waarom God toelaat dat de kerk de dader de hand boven het hoofd houdt en jullie nood niet ziet? En je wordt er moedeloos van en speelt met de gedachte om overal mee te breken.
Je bent helaas niet de enige die met deze gevoelens worstelt. Het is lastig om te onderscheiden tussen de kerk/ambtsdragers en de Heere God Zelf. Maar de Heere haat de door jou genoemde zonden. Houd God niet verantwoordelijk voor de fouten van Zijn kinderen. Denk niet dat God aan de zijde staat van ambtsdragers die je pijn niet erkennen en deze zonden in de doofpot lijken te willen stoppen. Juist nu heb je de Heere dubbel hard nodig. Er zijn verschillende voorbeelden in de Bijbel dat de Heere afstand neemt van wat Zijn kinderen doen. Denk aan de discipelen als ze de kinderen bij Jezus vandaan willen houden. Of de mensen die Bartimeus zeggen dat hij zijn mond moet houden. Of de apostelen die anderen willen verbieden in Jezus’ Naam wonderen te doen.
Maar iets houdt je vast. Daar ben ik erg blij om. Ik ben ervan overtuigd dat de Heere God Zelf je vast houdt. Het Woord van God houdt je vast. Juist in moeilijkheden, geldt dat God horen wil: Roep Mij aan in de dag der benauwdheid, en Ik zal u uithelpen. Gods Woord spreekt van troost voor treurenden.
Je vraagt hoe je dit kunt afsluiten, als het niet uitgepraat kan worden. Allereerst zou ik je willen vragen om nog een poging te doen om het uit te praten, hoe moeilijk dat ook is. Dat is waarschijnlijk de beste weg voor je om de pijn van het verleden een plaats te kunnen geven en een nieuwe weg vooruit te zoeken. Als fouten erkend worden en je voelt dat er berouw over is. Praktisch is het misschien wijs om eerst één persoon in vertrouwen te nemen en die verder het contact met de kerkenraad te laten verzorgen om tot een nieuw gesprek te komen.
Je kunt ook anoniem hulp vragen, bijvoorbeeld bij www.ikmeldhet.nl; dit kan telefonisch, via chat of e-mail.
Maar wat als het niet uitgepraat kan worden? Ook dan is het wel mogelijk door de kracht van Gods genade om dingen af te sluiten, maar eenvoudig is het niet. De werking van de Heilige Geest is broodnodig. Een stap kan zijn om te proberen voor de dader te bidden. Juist de moeilijkheid hiervan zal je leren wat je hierin hindert. En hoe Gods genade je kan helpen. Overdenk hoe Christus Zich overgegeven heeft om voor zondaren aan het kruis Zijn leven te geven, terwijl ze Hem daarom niet vroegen. Zijn liefde en het wonder van je relatie met God kunnen je helpen een streep achter het verleden te zetten. Wie in Christus is, is een nieuw schepsel. Dat bepaalt dan wie je bent.
Ik bid dat God je hierin zegenen wil en dat je ruimte krijgt in je relatie met de Heere en met mensen.
Drs. N. van Steensel
Dit artikel is beantwoord door
N. (Nico) van Steensel
- Geboortedatum:19-12-1955
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Dordrecht
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat een moeilijke weg moet je gaan. Wat een ellende en verdriet maak je door.
Wat het misschien nog moeilijker maakt is dat de kerk je niet geloofd en ziet. Dit lijkt me vreselijk! Is er een mogelijkheid om over te gaan naar een andere Ger - Gem in een naburige plaats? Het kan je helpen om deze situatie binnen de kerk naast ie neer te leggen? Het is niet de meest fijne oplossing. Maar voor jou misschien wel helpend?
Kerkenraden kunnen echt vreselijke dingen doen. Met een zwarte jas heb ie al snel eer en aanzien. Maar door ervaring heb ik geleerd daar van af te zien. Met mensen val je om. Ook met hen. Helaas! Ik weet ook dat het binnen de kerk anders kan. Dat er wel oog voor je is. Dat er voor gebeden word. Dat er moeite gedaan word om begripvol te zijn! Echt de kerk loslaten is begrijpelijk, maar niet genezend.
Even een hele andere vraag? Is er aangifte gedaan tegen de dader? Als dit zo is dient de kerkenraad de lijn van de rechter te volgen! Bij een veroordeling van de rechter moet de kerkenraad beginnen met censuur dat klinkt zwaar, maar dit is er niet voor niets. En ik weet het uit ervaring! In mijn omgeving zijn mensen in de ban gedaan door veroordeling van de rechter. Kerkelijk kan dit niet ontbreken!
Veel sterkte en Gods nabijheid toegewenst!
Ik kan je vanalles aanreiken, maar hierin is er niets gelijk de één verwerkt het anders dan de andere.
Ik heb na vele jaren vergeving gegeven, maar de dader is het nog niet komen halen, het ligt ahw als een kado klaar, dat was een bevrijding, maar er ging een worsteling van vele jaren aan vooraf.
Lieve kind het is en blijft moeilijk, maar de Heere weet ook van jou lijden en Hij is erbij.
Misschien zie je dat nu niet, maar later misschien wel.
Laat je niet dwingen, het is een proces die jij samen met God door moet gaan.
Ik hoop dat je mensen vindt die echt naast je staan, ook al neem je andere beslissingen dan zij aanraden...
Heel veel sterkte en ik bid voor je.
Wij zelf zijn ook vaak verhuisd, maar ook naar een ander kerkgenootschap gegaan. De perfecte kerk vinden we niet, maar wel een groep christenen die andere tradities en gewoonten hebben maar toch een hart dat de Heere toebehoort.
Voor onze standvastigheid in het geloof hebben we een groep christenen nodig waar we ons veilig voelen en die ons aanmoedigd verder te groeien in toewijding. (je kan ook zeggen: we zijn niet sterk genoeg om in een kerk te zitten waar grote problemen niet opgelost worden)...
De kerk van Christus is groter dan onze kerk. Sterkte toegebeden.