Niet bezorgd over dag van morgen in de praktijk brengen
Ds. K. van den Geest | Geen reacties | 09-05-2022| 09:52
Vraag
In de Bijbel staat dat je je niet druk moet maken om de dag van morgen omdat de huidige dag al genoeg kwaad heeft. Alleen nu denk ik zo vaak al aan de volgende dag of andere dagen die nog moeten komen dat ik de huidige dag al gestrest ben en daardoor nog meer zonden doe (moedeloosheid, chagrijnig, zenuwachtig). Bidden om kracht voor de dag doe ik, maar ik ben zo geneigd om dit zelf handen te houden en op eigen inzichten en krachten verder te gaan. Hoe kan ik nou gewoon relaxed de dag door gaan en me niet druk maken om andere dagen.
Antwoord
Het raakt me als je dagelijkse stress zo in verband brengt met Gods Woord. Daar spreekt een diepe levensernst uit. Niets van wat we dagelijks ervaren is dan neutraal. Alles krijgt een lading: goed of niet goed, tot Gods eer óf zonde. Daar zit zeker iets moois in: je erkent dat geen enkele gedachte of daad in of van ons volmaakt zuiver is. Voor Gods aangezicht moeten we zo onze tekortkomingen belijden en bidden om zijn genade en vergeving.
Het is ook niet voor niets dat Jezus ons waarschuwt ons geen zorgen te maken voor de dag van morgen. Jezus weet hoe wij mensen zijn. Zorgen en stress, altijd ‘in control’ willen zijn, dat is ons eigen. En dus een algemeen menselijk trekje sinds de zondeval. Jezus vergelijkt deze stress met het “zoeken der heidenen” (Matt. 6: 32). Daarmee bedoelt Hij: mensen die zonder God leven, die maken zich druk. Vooral om aardse zaken en zekerheden. Om kleding en voedsel, huis en gezin, uiterlijk en status.
Echter: bedoelt Hij hier ook kinderen van God? Nee, Hij maakt hier een zwart-wit-tegenstelling tussen twee levenshoudingen. De houding van mensen die zonder God leven, tegenover de houding van Gods kinderen. Om zo heel helder te maken waar kinderen van God hun heil in dienen te zoeken: niet in uiterlijke en tijdelijke dingen, maar in het koninkrijk van God. Want als je dat doet, zul je merken: “dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden” (vers 33 NBV). Je mag leren vertrouwen dat al die dagelijkse dingen je dan geschonken worden. Want Hij geeft het zijn beminden in de slaap (Psalm 127).
Maar o, wat gaat ons die houding vaak moeilijk af! Wat jij ervaart, daarin ben je beslist geen uitzondering. Het is door en door natuurlijk, dat je je zorgen maakt over morgen. Dat je alles zelf in de hand wilt houden. Juist omdat dat zo bij ons hoort, juist daarom is deze waarschuwing van Jezus er. Om ons te leren alles aan Hem over te laten.
Echter, hier wil ik enkele kanttekeningen bij maken. Want juist omdat dit zo algemeen menselijk is, hoef je het ook niet zo zwaar te maken. Zo zadel je jezelf op met dubbele stress: de stress die je al hebt over die dagelijkse dingen én de stress dat je daarmee ook nog eens een zonde begaat. Als je weet dat alle mensen hiermee strijden, wordt het al iets minder zwaar, toch? We zijn met elkaar verbonden! Daarom mag je steun zoeken bij elkaar. Het zou jammer zijn, als iemand aan wie je dit toevertrouwt dan zou reageren met onbegrip. Is dat wel eerlijk? Iedere mens moet dit toch herkennen? Juist dan kun je elkaar hierin ook steunen, met begrip, met gebed.
Dit gezegd hebbend is er nog iets wat ik hieraan toe wil voegen: mensen verschillen wel. Want ook al is dit een eigenschap van ons allen, sommigen kunnen het hierin wel wat zwaarder hebben. Dat komt gewoonweg door karakter. De één is ‘laconieker’ ingesteld dan de ander, die meer zwaar aan dingen tilt. De één kan dingen meer op z’n beloop laten dan de ander. Als je dus zo in elkaar zit, heb je het veel moeilijker met dingen loslaten dan iemand anders die misschien eerder z’n schouders ophaalt. Tegelijk helpt dit inzicht je misschien ook om het minder in een geestelijk licht te zetten, waarin alles zwaar wordt en waarin je het als ‘zonde’ ervaart. Dat hoeft immers niet, als je ook mag zeggen: zo zit ik nu eenmaal in elkaar, dat is wie ik ben, dat is mijn karakter. Zeker, elk karakter heeft ook z’n ontsporingen en dus zondige kanten. Maar daarmee ben je nog niet meteen als persoon totaal te veroordelen.
Sterker nog, het kan zelfs een gáve zijn dat je zo in elkaar zit. Dat je vooruit kijkt en alles goed wilt regelen, daarin zit wel degelijk ook iets goeds! Het is toch ook belangrijk om alles goed voor elkaar te willen hebben voor je gezin, je kinderen? Je wilt het beste en je bent een kei in organiseren. Zulke mensen hebben we ook nodig, en elk gezin heeft dat nodig. Bekijk het ook eens van die kant.
Misschien dat juist dat je ook helpt er wat minder zwaarmoedig mee om te gaan. En ervan te genieten als je merkt dat je alles goed hebt geregeld en dat alles dan ook goed blijkt te verlopen. En kijk dan ook eens naar hoe dat kan werken in een huwelijk. Want terwijl sommige vrouwen alles tot in de puntjes willen regelen, laten sommige mannen dingen meer op z’n beloop. Als dat zo is in een huwelijk, kunnen die beide houdingen elkaar juist versterken. Omdat manlief het allemaal wat makkelijker neemt, heeft zijn vrouw het gevoel dat zij er alleen voor staat (íemand moet toch opletten?!). Daarin zou je elkaar echter ook juist kunnen helpen. Die man zou kunnen bedenken: wacht, dat is niet handig als ik altijd alles wegwuif, laat ik ook van mijn kant nou mijn verantwoordelijkheid nemen. We zitten nu eenmaal allebei anders in elkaar. Dat zij alles goed wil regelen, daarin zit ook iets goeds! En het is niet goed, als ik als man dat maar wegwuif en het vervolgens helemaal aan haar overlaat. Ik kan dat als man meer proberen te waarderen en haar daarin helpen door ook zelf actief te zorgen dat alles goed gaat. Dat is toch een huwelijk: dat je er bent om sámen je gezin te leiden? Dan helpt het toch niet, als de man in zo’n geval alles wegwuift en zijn vrouw verwijt dat ze een ‘controlfreak’ is? Dus ga eens goed met elkaar in gesprek hierover. Mogelijk kan je partner je van een hoop sores af helpen door ook zijn schouders eronder te zetten en niet al het geregel aan jou over te laten.
Let wel: het is beslist niet zo dat vrouwen altijd de regelnicht zijn en mannen altijd de boel laten versloffen. Het is ook wel eens andersom! Laten we dus geen stereotypen maken en hardnekkige man-/vrouwbeelden versterken. Het gaat er gewoon om, dat we onszelf leren kennen ook in relatie tot de ander. Om er dan meer relaxt mee om te kunnen gaan. Misschien ook met een beetje meer humor. Want echt, niet alles is reden om je diep in het stof te buigen voor Gods aangezicht. Hij weet wat maaksel we zijn! Dat doet Hem met ontferming over ons bewogen zijn.
Ds. K. van den Geest
Dit artikel is beantwoord door
Ds. K. van den Geest
- Geboortedatum:12-10-1957
- Kerkelijke gezindte:Nederlandse Gereformeerde Kerken
- Woon/standplaats:Deventer
- Status:Actief
