Belijdenis willen doen maar achtervolgd door verleden

Ds. B.M. Meuleman | 2 reacties | 21-04-2022| 13:22

Ik wil belijdenis gaan doen, maar mijn verleden achtervolgd mij. Ik heb aan de drugs gezeten en daarvan heb ik heel veel spijt. Het was geen dagelijks gebruik maar voor mij, wel een extra opkikker die ik soms nodig had. Ik mis dit nog steeds wel erg op momenten dat ik denk dat ik het nodig heb. Ik vond het soms nog lastig om er van af te blijven, maar ik hou dit vol.

Er is in mijn omgeving iemand die weet dat ik hier tegen strijd en dat ik ook een terugval heb gehad. Nu wil ik er harder dan ooit voor gaan en wil dit nooit meer laten gebeuren. Tijdens een gesprek met de dominee kwam naar voren dat er een zonde was die mij zwaar woog. Nu wil ik dit de dominee wel vertellen, maar maak ik dan niet de zonde juist niet nog meer openbaar? Daarbij ben ik bang dat als de namen van de catechisanten wordt voorgelezen, dat er iemand een bezwaar in dient. Ik weet niet in hoeverre ik de mensen nog kan vertrouwen die het toen ook wisten. Misschien denken ze dat ik nog steeds zo ben of hebben ze het doorverteld aan anderen.

Moet ik het wel aan de dominee vertellen of dit niet doen en alleen met God hierover bidden? Het weegt zo zwaar dat ik het niet zo voor me kan houden... Kan ik ook schuldbelijdenis doen voor twee ambtsdragers, zodat als er bezwaren worden ingediend voor mijn belijdenis deze niet meer gelden en ik alsnog belijdenis kan doen?

Beste vraagsteller,

Het is een hele worsteling waar je mee te maken hebt. Je verleden achtervolgt je, je hebt schuldgevoelens en je bent bang dat je verleden het doen van openbare geloofsbelijdenis in de weg staat. Ik zou je aanraden om gewoon open kaart te spelen. Bespreek het met je predikant en met andere mensen die je vertrouwen hebben. Probeer deze last niet alleen te dragen. Zeker bij drugsgebruik blijft het risico op terugval groot en in je eentje red je het niet om deze verslaving de baas te blijven, ook al lijkt het nu goed met je te gaan. Daarom raad ik je ook aan om professionele hulp te zoeken om op de juiste manier om te gaan met je drugsgebruik in het verleden. Je merkt zelf al dat het soms nog lastig is om ervan af te blijven en juist in moeilijke momenten zul je de drang naar verdovende middelen des te meer voelen en ben je kwetsbaar voor terugval.
 
Het belangrijkste is natuurlijk dat je met je schuldgevoelens, je strijd en de last die je voelt tot Jezus gaat. Hij kent als geen ander je diepste gevoelens en worstelingen en weet wat je nodig hebt. Het is belangrijk dat je weet en gelooft dat Zijn bloed je reinigt van al je zonden, van heel je verslaving. Zijn bloed wil je geweten reinigen en vrij maken van schuldgevoelens. Zie voortdurend op Hem en verwacht alles van Hem zodat Hij Zijn kracht in jouw zwakheid kan volbrengen. Als je dat doet, zie ik geen belemmering voor het doen van geloofsbelijdenis. Integendeel, wanneer je in al je zwakheid het van Christus en Zijn genade verwacht, ben je op de juiste plek. Hij is gekomen om zondaren zalig te maken en zwakken te helpen. Bid Hem maar veel of je Hem echt kennen mag en de kracht van Zijn opstanding, om je te vernieuwen naar Zijn beeld. Door het geloof mag je veel vrijmoedigheid ontvangen om Zijn Naam in het openbaar te belijden, om krachtig te strijden tegen de zonde in je leven en de oude mens die telkens aan je trekt. Je kunt het verleden niet over doen, maar Jezus wil heel je verleden begraven en bedekken met Zijn bloed zodat je er vrij van bent.
 
Je bent bang dat er bezwaren tegen je ingediend worden. Wanneer je de zaken open en eerlijk met je predikant bespreekt wordt er ongetwijfeld een weg gevonden waarin alle belemmeringen worden weggenomen. Ik zou dit wel bespreken ruim voor je openbare geloofsbelijdenis. Je predikant zal wel samen met jou kijken wat de beste weg is om dit bespreekbaar te maken met de kerkenraad en hoe hiermee om te gaan richting de gemeente. De Heere wil je juist helpen door middel van ambtsdragers die Hij heeft gegeven om je bij te staan en de weg te wijzen in de pastorale nood en vragen die je ervaart. 

Een laatste opmerking wil ik nog maken, namelijk dat het maar zo kan zijn dat de Heere je zoveel vrijmoedigheid geeft dat je openlijk in de gemeente of in ieder geval met je medecatechisanten durft te spreken over je verleden, je worstelingen, maar ook je geloof in Christus en je verlangen om Hem te belijden voor de mensen en Hem te dienen. Daar kan een krachtig getuigenis van uitgaan waar anderen zich misschien wel in herkennen, omdat iedereen zo zijn eigen worstelingen en zonden heeft waar anderen niets van weten. Dan is je verleden niet meer iets dat je vervult met schaamte en schuldgevoel, maar mag je vrijuit belijden: ziet, hoe grote dingen God aan mij gedaan heeft!

Broeder, ik wens dat je zo vrijheid en vrijmoedigheid in Christus mag ontvangen om de noodzakelijke stappen te zetten die je moet zetten. Dat je in de volle vrijheid gezet mag worden!

Hartelijke groet,
Ds. B. M. Meuleman

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B.M. Meuleman

• Geboortedatum:
  20-05-1972
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Hoogeveen
• Status:
  Actief

67 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven