Geloofsleven is lauw

Ds. P. Molenaar | Geen reacties | 31-07-2005| 00:00

Ik heb geweten een kind van God te mogen zijn. Op dit moment geloof ik dat nog wel, maar ik leef er absoluut niet naar. Ik heb wel vrome praat naar mijn medemens, maar het contact met de Heere in de hemel mis ik. En hiermee zondig ik en doe ik de Heere pijn. Ik wil het veranderen, maar het lijkt me echt niet te lukken.

Je stelt wel een van de belangrijkste vragen. Immers zonder wedergeboorte kunnen we het koninkrijk Gods niet binnengaan. De Heere Jezus heeft daarover uitgebreid met Nicodemus over gesproken: Johannes 3. Wedergeboorte betekent eigenlijk in Johannes 3 "van boven geboren worden". Dat betekent dus heel duidelijk dat God van bovenaf ingrijpt om zondaren te vernieuwen. Het is altijd geweldig dat de Heere  uit de hoogte zo diep naar mensenkinderen  wil komen om hen te vernieuwen. Zo was het ook bij Nicodemus. De Heere gebruikte het onderwijs van Jezus om hem te vernieuwen. Zo handelt de Heere nog.

In Jakobus 1 wordt gesproken in dat verband over het Woord der waarheid. De Heere wil juist een totale vernieuwing geven en dat doet de Heere in een weg van ontdekking. Waarheid betekent letterlijk "niet verborgen". De Heere legt door Zijn Heilige Geest alles open van een mens, opdat hij gaat belijden, wie hij  zelf is. De Heilige Geest  ontdekt immers aan de zonden. Nu zijn de wegen van God in het geloof altijd verschillend. Maar de kruispunten zijn gelijk. De Heilige Geest leidt altijd naar Christus. Hij verheerlijkt immers Christus en Hij leidt in alle waarheid, zo staat in Johannes 41-16, waarin zo diep gesproken wordt over het werk van de Heilige Geest.

Wat is nu een kenmerk van de Heilige Geest? Wel dat is dat we de Heere niet meer kunnen missen. Kun je één dag het gebed missen of Bijbellezen? Leg dat eens aan als toetssteen in je leven.

Verder moeten we ook altijd denken aan een misverstand van tegenwoordig. Er zijn wel mensen die maken van het geestelijk leven een activistisch of gearriveerd geloof. Wat doen de vruchten in het geloof? Wel die maken mensen klein. Als appelbomen veel vruchten gedragen hebben, dan doen ze de takken diep buigen, dat doet nu ook het werk van de wedergeboorte of van de Heilige Geest  beladen zijn, dan gaan we diep buigen, dan worden we nooit groot in ons eigen geloof, maar juist klein. Johannes de Doper zei het al: "Hij moet wassen en ik moet minder worden". Dus dat betekent dat we de Heere steeds meer nodig krijgen. Lees daarbij eens Dordtse Leerregels hoofdstuk 1 artikel 12.

Vaak gaan de drie stukken ellende, verlossing en dankbaarheid, Romeinen 7, ook samen met geloof, hoop en liefde, 1 Korinthe 13. Toen Paulus tot bekering kwam,  zei hij:  "Wat wilt Gij dat ik doen zal"?  Dat is "wat" van de ellende, "Gij" van de verlossing en "doen zal" van de dankbaarheid  We kunnen het ook zo zeggen: "Wilt Gij" van het geloof, "Gij" van de hoop en "doen zal" van de liefde. Hiermee wil ik aangeven dat de Heere wel verschillend leidt, maar dat het altijd gaat om de Christus.

Ik was eens in Roemenië en toen las een predikant met ons een Psalm 42 en hij noemde dat het lied van de wedergeboorte. Inderdaad, wanneer een kind schreeuwt is het teken dat het leeft. Zo is het ook met onze roep, onze schreeuw tot God. De kenmerken van de wedergeboorte zie je heel duidelijk met Pasen. Er zijn eigenlijk drie kenmerken. Men mist de Heere Jezus, men zoekt Hem  en men vindt Hem.

Nu kan het geloof wel eens door een crisis gaan. De Heere trekt Zich wel eens even terug, opdat we Hem meer nodig hebben. Bovendien is het zo dat de eerste liefde het sterkst is. We moeten oppassen dat we de genade steeds willen voelen. Maria sprak over "ziel en geest" in haar lofzang. Liefde is niet allen een zaak van gevoel, maar ook van verstand. Daarom zegt een van de Erskines ergens dat de zekerheid van geloof niet is de zekerheid van gevoel, maar ook niet van verstand, maar die beiden gaan wel heel duidelijk samen.

In een relatie kun  je niet altijd even sterk de liefde te voelen. Je kunt zelfs niet blijven leven op de eerste liefde, al is de betrekking met elkaar er zeker wel. Maar wel is nodig steeds te spreken met elkaar en te delen wat je met elkaar hebt, anders gaat alles verkillen in het huwelijk. Zo is het nu ook in het geestelijke leven. Zo mag je afvragen hoe het staat met het onderzoek van Gods woord en hoe het is met het gebedsleven. Staan soms andere dingen ertussen? Dat gebeurt in een huwelijk wel eens dat men dingen erop na houdt die het huwelijksleven verarmen. We moeten oppassen de genade al te veel in het gevoel te trekken. Lees Psalm 119 eens en je ziet hoe eigenlijk alles in ons leven gericht op de Heere moet zijn.

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. Molenaar

• Geboortedatum:
  22-05-1945
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Lunteren
• Status:
  Actief

107 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven