Op oudere leeftijd samenwonen

Ds. H.H. Klomp | 4 reacties | 12-04-2022| 09:57

Hoe moeten wij ons opstellen tegenover oudere mensen die van elkaar houden en van de Heere houden, die om verschillende redenen niet getrouwd zijn maar wel een hele week bij elkaar in één huis zijn en samen op één kamer slapen...?

Goedendag vragensteller, dit is echt een vraag van deze tijd. Het komt veel voor dat na het overlijden van man of vrouw er een nieuwe liefde opbloeit tussen de weduwe of weduwnaar en een nieuwe partner. Dit hoeft niet verkeerd te zijn.  Want: alleen is maar alleen. En de HEERE heeft de mens geschapen juist met het oog op die tweezaamheid: het is niet goed dat de mens alleen zij (Gen. 2:18). Dus geen eenzaamheid, ook niet na de zondeval.  Maar wel in het rechte spoor.

Als mensen na verlies van de (eerdere) partner van elkaar gaan houden, terwijl ze ook  de Heere liefhebben, dan zullen ze zich aan Gods geboden willen houden en dus niet gaan samenwonen, laat staan samen op één kamer slapen. Wie bijbels gelovig leeft zal zich willen onthouden ook van alle schijn van kwaad. Zie bijvoorbeeld 1 Thess. 5:21-22.

Ik noemde je vraag een vraag van deze tijd. In onze egoïstische samenleving is een groeiende eenzaamheid. Ook onder oudere mensen. Nog versterkt door de ernstige gezondheidscrisis die net achter ons ligt. Daarom kan ik me voorstellen dat er contact wordt gezocht. Zeker ook als men alleen is komen te staan door overlijden of na echtscheiding. Of ook als diegene altijd al alleen is gebleven. Een mens heeft behoefte aan een goede relatie, in vriendschap en/of liefde. Maar de liefde tot de Heere en Zijn geboden gaat uit boven de liefde tot een nieuwe partner. En daarom zal Gods kind de geboden van de Heere willen (blijven) gehoorzamen. Zowel overdag als ’s nachts.

Maar elk bedoeld stel zal dat persoonlijk in zo’n situatie moeten leren en in de praktijk brengen. Zodat men niet van de ware godsdienst afdwaalt. Zie bijvoorbeeld Deut. 13:6-8. Best een reëel gevaar in onze tijd waarin de kennis van Gods Woord achteruit gaat. Ook onder christenen helaas. In voorkomende situaties mag je dat als ambtsdrager of als goede vriend(in) wel ter sprake brengen. Zij het met zachtmoedigheid en in Godsvreze (Gal. 6:1-2). Om elkaar zo tot een hand en een voet te zijn en  de Heere te volgen, persoonlijk en samen.

Ik heb even over je vraag moeten nadenken, maar hoop je met deze benadering toch een antwoord te hebben gegeven.

Groetend,
Ds. H. H. Klomp 

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H.H. Klomp

• Geboortedatum:
  05-04-1949
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

136 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven