In vreemde gemeente Heilig Avondmaal vieren
Ds. M. Baan | 17 reacties | 11-04-2022| 14:18
Vraag
Belijdenis hebben gedaan en bij een gemeente aangesloten zijn is toch een voorwaarde voor het Heilig Avondmaal? We mogen komen met lege handen, maar om de orde erin te houden zijn er toch wel een paar regels opgesteld? Mag je zomaar in elke gemeente waar je dan (toevallig) bent, aangaan aan het Avondmaal? Bijvoorbeeld in vakantietijd of als je bij een vriend in de gemeente bent?
Antwoord
Een heel praktische vraag: wat moet je doen als je op zekere zondag- wellicht door vakantie, of omdat je bij familie logeert- niet in jouw eigen gemeente kerkt en daar is het op die datum juist de bediening van het heilig avondmaal? Kun je en mag je dan in die vreemde gemeente zomaar aangaan aan de dis des verbonds?
Voor het gemak ga ik er even van uit dat je inderdaad belijdend lid bent. Ik heb het zelf diverse keren in mijn ambtelijke loopbaan in de hervormde gemeente van Putten meegemaakt. Op zekere zondag zou er bediening van het avondmaal zijn. Komt er zo’n tien minuten voor de aanvang iemand de consistoriekamer binnen en zegt: “Ik ben X en ik woon in Y. Daar ben ik belijdend lid van de hervormde gemeente. Ik sta niet onder censuur daar. Momenteel verblijf ik hier in Putten al enkele weken met vakantie. Mag ik straks ook deelnemen aan het avondmaal?”
Of de vragensteller de waarheid sprak over zijn lidmaatschap in Y kon ik op dat moment uiteraard niet controleren. Maar dat was ook niet nodig! Ik mocht er toch van uitgaan dat de vragensteller de waarheid sprak! Hoe zouden we anders met elkaar in de kerk moeten omgaan. Daar doen we immers alles voor het aangezicht van de Heere! Ik heb -mede namens de kerkenraad- die vragensteller van harte uitgenodigd aan de tafel des Heeren.
Helaas komt het ook wel eens voor dat tevoren geen contact is opgenomen tussen een ‘gast’ en de kerkenraad. Dan gebeurt het volgende: de ‘gast’ komt naar het avondmaal; eigen gemeenteleden en zeker ook kerkenraadsleden kijken verwonderd naar de ‘vreemdeling’ en doen verder niets en na de dienst wordt in de consistoriekamer de vraag gesteld: kenden jullie die man (of vrouw), die aankwam aan de tweede tafel en daar links bij de hoek ging zitten? Nee, niemand kende die persoon. Tja... Waren op dat moment de harten van de avondmaalsgasten allemaal opgeheven naar de hemel waar Jezus Christus is...?
Daarom: laat de dingen altijd met orde geschieden. Zo wil de Heere het!
Met een hartelijke groet,
Ds. M. Baan
Lees ook:
- 'Avondmaal in andere gemeente' (CGK)
- 'Heilig Avondmaal in andere gemeente' (Ger. Gem.)
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M. Baan
- Geboortedatum:16-02-1946
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dat is ook niet nodig... De Heere weet alle dingen, zelf heb ik meerdere malen in een (missionaire) gemeente avondmaal gevierd, er werd gevraagd of je de Heere kende en of dat (eventueel) beleden hebt.
Je hoefde je niet van te voren bekend te maken oid
Er is mi geen enkel bezwaar tegen, de tafel beperkt zich niet tot één gemeente, maar reikt over kerken en kerkmuren heen.
We kunnen ook niet aan de buitenkant zien of iemand wel of niet de Heere kent, ook in eigen gemeente niet. Als iemand dat belijdt en er is niet aan iemands levensstijl/leer te merken dat hij of zij afwijkt van Gods Woord, moeten we dit voor waar aannemen, dat deed Paulus ook!
Geweldig als het mogelijk is dat mensen elkaar ontmoeten aan de tafel van de Heere.
Terecht opgemerkt, alleen dit is juist het punt dat men geen kennis heeft m.b.t de levensstijl.
Jezus zegt: Doe dat tot mijn gedachtenis!
Dat deden de apostelen, als gedachtenismaaltijd, eten met verheuging des harte en als bevestiging dat het zeker was, dat Zijn lichaam voor de ware gelovigen gebroken is.
Oudsten/ouderlingen in reformatorische kerken hebben beloofd bij hun bevestiging dat zij naarstig zullen toezien dat een ieder zich behoorlijk gedraagt in belijdenis en wandel om zo te verhoeden dat de Sacramenten ontheiligd worden.
Hebben zij oog voor de belangen van Koning Jezus, Die door het aangaan van ongelovigen aan het HA als het ware opnieuw gekruisigd wordt?
De persoon in kwestie zou het zelf ook niet moeten willen om anoniem aan te gaan. Men kan zich toch ruim van te voren bekend maken bij de desbetreffende kerkenraad?
"Kom ik om dan, dan kom ik om" hoor je vaak zeggen.
De vergelijking is zo krom als een hoepel. God is de gans Andere!
Bovendien wil de Heere niet dat wij het onkruid vast uittrekken.
Natuurlijk moet er toezicht zijn aan Zijn tafel, maar niet krampachtig, als iemand lieg, dat kan altijd, al staan er tien tafelwachten.
Ik blijf er bij dat de lijn van ds. Baan goed is, niet meteen wantrouwig, als er een situatie is zoals hij beschrijft.
God is zeer genadig en barmhartig, maar pas op dat men het niet gebruikt om verkeerde praktijken aan de hand te houden. Het voorbeeld wat Ds Baan noemt is incidenteel en niet structureel, hoop ik. Hij eindigt dan ook met: laat de dingen altijd met orde geschieden
Of heb ik dit nu mis?
Hoe zouden ze dat moeten doen? Vragen stellen? In hun hart kijken kunnen niet, net zo als bij gemeenteleden.
Kortom, de praktijk van de avondmaalsgang door de eeuwen heen maakt duidelijk dat ook degenen die in openbare zonde leven, brutaal genoeg zijn om deel te nemen aan het avondmaal. Die persoon is niet alleen schuldig aan het bloed van Christus (en roept een oordeel over zichzelf af), maar verontreinigt daarmee ook de tafel des Heeren. Daarom dient er ambtelijk toezicht te zijn en is voorzichtigheid geboden.
Bovendien staat of valt je zaligheid niet bij het missen van een avondmaal. Want dan zou er niemand zalig kunnen worden die nog geen belijdenis heeft gedaan.
En je wordt idd alleen gered door het bloed van onze Heere Jezus.
Daarbij blijft het we een opdracht van de Heere Jezus Zelfs.
