Milieuvervuiling en opwarming aarde door geschapen fossiele brandstoffen

Ds. J.J. Tigchelaar | 1 reactie | 10-02-2022| 08:06

Een existentiele vraag: Waarom heeft God immense voorraden aardolie, aardgas en steenkolen in de schepping gelegd, wetend dat de mens deze fossiele brandstoffen zou gaan gebruiken cq. misbruiken, met milieuvervuiling en opwarming van de aarde tot gevolg? Hadden we deze stoffen dan niet moeten gebruiken en als de Amish moeten gaan leven?

1. De vraag moet in een nog breder verband worden gezet. Waarom zijn er zoveel dingen, mogelijkheden en omstandigheden in de schepping die ons voor allerlei uitdagingen, goed en verkeerd gebruik, zetten? Vergiftigende planten, verscheurende dieren, ziekten veroorzakende stoffen, die ook gebruikt kunnen worden om andere mensen schade toe te brengen. Wat moeten we daarmee?

2. Denk ook eens aan de medische wetenschap die in de natuur van alles zoekt en probeert voor geneesmiddelen. God heeft de malariamug geschapen maar ook antistoffen en voorbehoedsmiddelen tegen malaria. Dat geld trouwens ook van andere aandoeningen en corona.

3. Naast de in de vraag genoemde delfstoffen zijn er ook andere die mensen, ook in de Bijbel, gewonnen en gebruikt hebben. Denk aan goud, zilver, ijzer, koper. Was delven en gebruik daarvan verboden? Zonder metalen hadden en hebben we geen messen, zwaarden, maar ook geen vuurwapens. En er zijn kennelijk ook grondstoffen voor chemische en nucleaire wapens. Er is geen lijstje van grondstoffen waar we af moeten blijven.

4. Gegeven het feit dat die materialen en mogelijkheden er zijn komt de vraag wat wij mensen er mee moeten en mogen doen. Mensen zijn anders dan dieren. Mensen hebben een opdracht om op een juiste manier met de mogelijkheden in de schepping om te gaan. Daarom is het platbranden van een bos om enkele jaren een vruchtbare akker te krijgen niet een goed beheer van de ons gegeven aarde. Een verwarmd privé buitenbad als statussymbool is toch minstens even verwerpelijk. Andere voorbeelden kan ieder waarschijnlijk zelf wel bedenken.

5. Voor het bereiden van maaltijden, de verwarming en verlichting van het huis, voor het vervaardigen van gereedschappen zijn grondstoffen nodig. De Bijbel spreekt daar onbevangen over. Hout en olie, metalen, vruchten en vlees mogen kennelijk door mensen gebruikt worden. 

6. Het wordt anders wanneer door de groeiende wereldbevolking en de steeds omvangrijker techniek de vraag naar grondstoffen een zware belasting wordt. Dan moeten we samen keuzes maken. En daar gaat het mis. Soberheid en matigheid zijn niet de idealen van de mensheid. Het negende gebod waarschuwt ons niet tevergeefs. Maar wie luistert daarnaar? Neem ons mensen onze vliegreizen, onze stroom verslindende informatietechniek, onze ongebreidelde begeerte naar allerlei overbodige gadgets niet af!

7. De kleine groep gedrevenen die, om wat voor redenen ook, zich bewust onthoudt van goederen die een bedreiging voor de toekomst kunnen opleveren, kan de trend niet keren. Daarom zijn er velen die denken of zeggen: ik kan de wereld niet redden, mijn gedrag doet er niet toe. Een ander excuus is dat veel van de fanatieke milieubeschermers op andere ethische terreinen, als bijvoorbeeld huwelijksmoraal, euthanasie en abortus, zo snel de gemakkelijkste weg voor eigen belang kiezen. Christenen worden wel opgeroepen mee te doen aan de transitie, maar moeten zwijgen over die ethische onderwerpen. En toch: ieder is verantwoordelijk voor zijn of haar daden en moet de grens vinden tussen gebruik en misbruik. Er zijn mooie voorbeelden van onthouding, hergebruik en besparingen en er zijn ergerlijke misstanden. Als groep zijn de genoemde Amish een voorbeeld. Maar ook bij hen moet gebalanceerd worden tussen het ideale en het mogelijke.

8. Christenen hebben nog een andere invalshoek bij dit probleem: God heeft de mens mogelijkheden gegeven, om goede en verkeerde keuzes te maken. Wij zijn niet zo geschapen dat we niets verkeerds kunnen doen. Christelijk leven is geen dwangbuis. God roept ons op om vrijwillig en uit dankbaarheid het juiste te doen, niet uit angst of gedwongen. Onze verantwoordelijkheid is uiteindelijk aan God, niet aan de politiek, niet aan de economie, niet aan onze kinderen of aan de mensheid.

Zie hier: enkele overwegingen, geen grote kreten, bij een immens probleem.

Ds. J. J. Tigchelaar

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. Tigchelaar

• Geboortedatum:
  05-12-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Actief

130 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven