Gaven van de Heilige Geest in onze tijd

Ds. H. Korving | Geen reacties | 09-02-2022| 11:46

In 1 Korinthe 13: 9-10 wordt gesproken over dat alles wat ten dele is (kennis, profeteren, in tongen spreken etc.) tenietgedaan zal worden wanneer het volmaakte gekomen zal zijn. Vaak wordt dit vers aangehaald als argument tegen de gaven van de Heilige Geest in onze tijd, zoals in tongen spreken en profeteren. Maar om dat als argument te gebruiken moet je dus aannemen dat het volmaakte al gekomen is.

Nu is mijn vraag dus, allereerst wat is dit ‘volmaakte’ precies waar Paulus over spreekt en is dit al gekomen? Mij lijkt het volmaakte pas na de wederkomst van Christus te zijn. Sommigen zouden misschien denken dat dit volmaakte de liefde is, omdat het hoofdstuk over de liefde spreekt, maar dat hoeft niet perse want het punt dat Paulus maakt in vers 8 is dat de liefde nooit vergaat (dus ook niet als het volmaakte gekomen is).

En de laatste vraag: als het volmaakte dus nog niet gekomen is en daarmee het ten dele nog niet vergaan is, waarom zien we dan niemand echt werkelijk profeteren en in tongen spreken etc.? Bestaan die gaven nog wel? Is het in onze cultuur niet meer nodig omdat evangelie al zoveel rondgegaan is? Of was het slechts puur tijdelijk voor de tijd van de eerste gemeenten om het evangelie snel te verspreiden?

Beste vraagsteller,

Je eerste vraag is: wat bedoelt Paulus met het volmaakte in 1 Korinthe 13:10? Uitleggers verschillen inderdaad op dit punt en betrekken het soms op de voltooien van de canon, de hele Bijbel. Toen die ‘klaar’ was, waren die bijzondere geestesgaven niet meer nodig zoals in de begintijd van de apostelen.

De apostelen en de bijzondere apostolische openbaringsgaven hoorden bij het fundament (Efeze 2:20, het profetische en apostolische Woord, met Christus als de hoogste en definitieve profeet). Zoals er geen nieuwe apostelen meer komen en geen tweede Christus, omdat God in en door Hem alles volkomen heeft geopenbaard wat voor onze verlossing nodig is, zo komt er ook geen aanvullende openbaring meer – en dus geen nieuwe profetie.

Hoewel deze gedachte zeker een kern van waarheid heeft (er is geen nieuwe en aanvullende openbaring meer nodig) is het toch de vraag of Paulus dit bedoelt in 1 Korinthe 13:10. Anders gezegd: de gedachte dat de canon is afgesloten is zeker Bijbels, maar 1 Korinthe 13 is daarvoor niet het duidelijkste bewijs. Eerder Hebreeën 1:1.

Ik moet voorbijgaan aan de vraag of de bijzondere tekenen die in Handelingen 2 plaatsvonden één op één te vereenzelvigen zijn met de geestesgaven zoals genoemd o.a. in 1 Kor. 12 en 14. Even heel kort: M.i. is dat niet hetzelfde. En die unieke en specifieke gaven die aan de apostelen geschonken waren zijn ook met het verdwijnen van de unieke eenmalige generatie apostelen voorbij.

Maar dan de geestesgaven in 1 Kor. 12 en 1 Kor. 14, met hfst. 13 als de verbindende schakel: de liefde. Zonder liefde doen de gaven er sowieso niet toe. Ze zijn niet belangrijk in zichzelf. Ze dienen een doel: de opbouw van de kerk en de eer van God. Wie dat uit het oog verliest - zijn zgn. gaven kunnen het beste allemaal binnen de kortste keren te verdwijnen!

In dat verband: het bestrijden van de hoogmoed van mensen die zich op hun bijzondere gaven voorstaan – schrijft Paulus: houden jullie er wel rekening mee dat ze sowieso zullen verdwijnen? Vroeg of laat. Als het volmaakte is gekomen: het ligt inderdaad veel meer voor de hand om, zoals je zelf ook aangeeft, bij deze woorden te denken aan de wederkomst; zie vers 12. Ik ben het dus ook met je eens dat met het volmaakte niet de liefde bedoeld zal zijn. Maar er breekt een tijd aan dat we allerlei ondersteunende zaken die nu nuttig (kunnen) zijn voor de opbouw van de kerk niet meer nodig hebben. 

Dat brengt me bij je laatste vraag. Die verraadt toch een onderliggende gedachte dat het pas echt goed zou zijn als dit type gaven aanwezig zou zijn. De hele lijn van Paulus’ betoog is echter dat hij de betekenis ervan relativeert: a. ten opzichte van de liefde en b. in relatie tot de jongste dag. Hij zegt niet dat ze er niet zijn, ook niet dat ze er niet behoeven te zijn, maar hij zegt niet dat ze er moeten zijn. En als ze er zijn, dan zijn ze er als geschenk, tot opbouw van de kerk, tot eer van God en niet tot meerdere roem en glorie van de degene die zegt een gave te hebben. Het is God Die gaven uitdeelt aan wie Hij wil en wanneer Hij wil en in de mate waarin het Hem behaagt. Iedere gedachte dat wij over gaven zouden moeten (kunnen) beschikken dienen we ver van ons te werpen. Het is nl. een valkuil om zich te laten leiden door het indrukwekkende en imponerende alsof dat pas écht van de Geest is. 

Ik vrees dat er veel namaak en bedrog rondgaat in allerlei charismatische kringen, zelfs vermenging met heidendom en demonische krachten die op veel mensen indruk maken en aangezien worden voor ‘het echte’. Wees op je hoede! Ook de satan die de hele wereld misleidt (Openbaring 12:9) kan een dodelijke wond genezen (Openb. 13:3) en andere wonderen doen.

Er is een grote verscheidenheid aan gaven en niet alle gaven zijn in elke tijd en iedere cultuur altijd evenzeer nodig. Juist door de schijnwerper te richten op bijzondere gaven kon de aandacht wel eens afgeleid worden van waar het echt om gaat. Dat is het belang van 1 Kor. 13 dat niet voor niets tussen hoofdstuk 12 en 14 in staat.

Houd verder ook het verschil in het oog tussen de gaven van de Geest en de vrucht van de Geest. Niemand kan een ware christen zijn die niet de vrucht van de Geest vertoont, zoals liefde, ootmoed, zachtmoedigheid, gebed, geduld, zelfverloochening. Maar ik hoef niet per se die of die (opvallende) gave te hebben om een ware christen te zijn. Ieder heeft zijn eigen gaven, die soms passen bij je karakter, belangstelling en inzicht en die geheiligd worden, ingezet ten dienste van de opbouw van Gods kerk en Koninkrijk.

Een voorbeeld is het werk voor de zondagsschool en kinderevangelisatie: laten we God danken dat er mensen zijn die zich daarvoor willen inzetten uit liefde tot Christus en Zijn gemeente. Dan hoef je er niet van wakker te liggen dat ze niet in tongen spreken...

Beste vraagsteller, ik hoop op deze manier in elk geval de richting gewezen te hebben voor een antwoord op je vragen. Als je over dit onderwerp verder wilt lezen kun je goed terecht in twee boekjes van wijlen prof. dr. L. Floor: “De gaven van de Heilige Geest in bijbels-theologisch perspectief”, Heerenveen 1999, ISBN 90-5829-081-6. “De vrucht van de Geest in bijbels-theologisch perspectief”, Heerenveen 2004, ISBN 90-5829-451-X.

Iemand die een geheel andere (charismatische) lijn volgt is M. M. van Campen, “De gereedschapskist van de Heilige Geest”. Hij is van mening dat de gaven van de Geest altijd bovennatuurlijk zijn – en dus lijken op speciale openbaringen of ingevingen. Verder is hij van mening dat álle gaven die in 1 Kor. 12 genoemd worden altijd voor iedere christen ter beschikking staan. Je begrijpt na mijn uitleg hierboven dat ik deze uitleg in strijd acht met de bedoeling van de apostel Paulus, die de gaven (ja zeker waardeert) maar tegelijk relativeert en juist zo duidelijk stelt, in de vergelijking met het menselijke lichaam: je hoeft niet allemaal oog te zijn of oor of reuk: ieder heeft zijn eigen gave en niet alle gaven staan aan alle gelovigen altijd ter beschikking. 

Hartelijke groet,
Ds. H. Korving

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Korving

• Geboortedatum:
  01-12-1954
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

200 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven