Sterk aangedrongen op vergeving

J.P. van den Brink | 8 reacties | 14-12-2021| 15:31

Aan iemand van de Gereformeerde Gemeenten. Ik ben een getrouwde vrouw en loop al een poos vast met het volgende. Mijn man heeft gedurende een groot deel van ons huwelijk een pornoverslaving gehad. Hij is daarbij vaak op seksueel gebied over mijn grens gegaan, dit was een gevolg van zijn verslaving. Ik ben heel dankbaar dat hij tot bekering is gekomen en Gods vergevende liefde heeft mogen ervaren. Hij heeft ook aan mij schuld beleden. Dit heeft hij verteld aan de kerkenraad en daar zit eigenlijk mijn probleem.

Ik vind het namelijk erg moeilijk om hiermee om te gaan. Er zit nog heel veel pijn en wantrouwen. Ik voel mezelf soms ook echt boos. En ik vind het moeilijk om het te vergeten en overnieuw te beginnen. Er is zoveel schade. De ouderling vindt dat ik het hem moet vergeven. Er is in geen enkel opzicht aandacht voor mij in dit stuk. Mijn man is niet meer verslaafd en belijdt schuld, dus ik moet het hem vergeven. Ze zien het ook niet als overspel, terwijl het vele kijken naar andere vrouwen en het zich daarbij bevredigen voor mij wel zo voelt.

Ik wil echt voor ons huwelijk gaan,  maar dit vind ik lastig. Waarom wordt er direct zo aangedrongen op vergeving zonder dat er oog is voor de ontstane schade? Hoe moet ik dit bijbels gezien zien?

Beste vraagstelster,

U heeft een huwelijk met een verhaal. Uw man heeft gedurende het huwelijk een periode van pornoverslaving doorgemaakt. Gelukkig is deze zware periode achter de rug. Uw man mocht tot bekering komen heeft voor u, voor God en ook voor de kerkenraad schuld beleden. En nu ondanks deze goede wending is het niet goed. U vat het heel mooi samen: er is zoveel schade. En u voelt uzelf in de schade die uw man’s verslaving bij u in uw gevoelens, waardigheid en vertrouwen heeft teweeg gebracht eigenlijk heel alleen staan. Iedereen is blij met de positieve wending, maar het lijkt wel of niemand oog heeft voor wat het u allemaal heeft gedaan. 

Uw vraag is drieledig: 1. Hoe zit het Bijbels met het vergeven van anderen die ons iets hebben misdaan? 2. Is het juist dat uw ouderling/kerkenraad bij u aandringt om uw man te vergeven? 3. Hoe moet u nu verder? U wilt echt voor uw huwelijk gaan, maar vergeving is zo lastig.

1. Voor wat betreft de Bijbelse gegevens maak ik me er misschien wat makkelijk vanaf, maar we mogen ook gebruik maken van eerdere antwoorden in deze rubriek en de eerste vraag kan ik niet beter beantwoorden dan ds. de Lange in een eerdere vraag 'Vergeven van de dader' heeft gedaan.

2. Hier moet ik natuurlijk voorzichtig zijn, omdat ik niet ongehoord mijn medebroeders wil bekritiseren. Uitgaand van wat u schrijft heb ik wel wat vragen. Ten eerste schrijft u dat de kerkenraad de verslaving van uw man niet ziet als overspel. Dat is terecht als met overspel bedoeld wordt dat uw man gemeenschap moet hebben gehad met een andere vrouw, want dat is in deze situatie niet het geval geweest. Toch zou ik het jezelf bevredigen bij het zien van pornografisch materiaal wel overspel in het hart noemen, gebaseerd op wat de Heere Jezus hierover zegt in Mattheüs 5:28., dus ik begrijp als dit zo ook voor u voelt. En daar mogen we niet lichtvaardig overheen stappen.

Ten tweede wordt gesteld dat uw man niet meer verslaafd is en schuld belijdt en dat deze twee gegevens u tot vergeving zouden moeten leiden. Nogmaals, ik weet niet wat er meer allemaal tussen u en de kerkenraad besproken is, maar als ik de vergelijking maak met een andere zonde wordt wellicht duidelijk wat aan deze redenering ontbreekt. Iemand heeft iets van je gestolen, maar krijgt later berouw. In tranen komt deze persoon naar je toe en belijdt zijn schuld. Moet je zo iemand dan op zijn schuldbelijdenis vergeven? Ja, als deze schuldbelijdenis oprecht is. En die is oprecht als hij terugkomt en het gestolene teruggeeft of, als dat niet meer mogelijk is, ten minste een schadeloos stelling of genoegdoening geeft. In dit voorbeeld kan het zo zijn dat jij het initiatief neemt om de dief het gestolene te laten houden, maar dat is een ander verhaal. De moraal is dat de dief wel met een herstelplan moet komen. En ik denk dat dit in uw verhaal ontbreekt. Uw man heeft wel schuld beleden, maar er moet nog tussen jullie gewerkt worden aan herstel. De aangebrachte schade moet schadeloos gemaakt worden. Het verloren vertrouwen moet worden hersteld. Dan pas kan en moet en mag er plaats komen voor vergeving.

3. Hoe nu verder? Tussen de regels door lees ik dat uw man niet zo makkelijk over zijn gevoelens kan praten. Er is wel schuld beleden, maar er is (nog) veel te weinig gepraat. U heeft uzelf (nog) onvoldoende kunnen uitspreken over de pijn die uw mans verslaving bij u teweegbracht. En uw man heeft (nog) te weinig gedaan om naar uw verhaal te luisteren en zijn eigen kwetsbaarheid met u te delen. Want verslaving is een lelijk ding hoor! Daar kun je jezelf kompleet in kwijtraken. Samen huilen over de pijn en het verdriet en elkaar (weer) de arm om de schouder te kunnen slaan dat vraagt om herstel. Dat gaat niet vanzelf. Ik weet dat dit voor heel veel stellen een moeilijke stap is, maar in zulke situaties denk ik echt dat je extra hulp nodig hebt. Je kunt hiervoor aankloppen bij de Vluchtheuvel of  zoeken naar een  goede relatietherapie. Als u uw man kunt helpen  en steunen in zijn kwetsbaarheid en als hij u gelegenheid kan geven om uw pijn en verdriet met hem te delen dat hij ook in uw kant van heel die verslavingsperiode inzicht krijgt, dan is de weg naar herstel mogelijk. Dan is vergeving ook mogelijk.

U moet bedenken dat het eigenlijk onmogelijk is om complexe zaken als deze schriftelijk te kunnen beantwoorden. Bij deze vragen vind ik het van belang om alle betrokkenen in een pastoraal gesprek te kunnen horen en dat is op deze manier niet mogelijk omdat ik alleen uw kant van het verhaal ken (in uw eigen samenvatting). Excuus dat ik daarom mogelijk niet alle aspecten van deze vraag kan aanstippen. Ik hoop dat dit antwoord u een beetje op weg heeft geholpen. Veel sterkte en Gods zegen in het vervolg!

J. P. van den Brink

Dit artikel is beantwoord door

J.P. van den Brink

• Geboortedatum:
  10-06-1960
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Eindhoven
• Status:
  Inactief

80 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven