Dilemma bij christelijke therapeut

Ds. J. IJsselstein | Geen reacties | 29-11-2021| 10:06

Aan iemand van de Gereformeerde Gemeenten. Ik ben al poosje bezig met traumatherapie bij een christelijke psychologenpraktijk. Nu is het onderwerp geloof aan de beurt en daar zitten fikse trauma’s die ik graag uit de weg wil helpen.

Wat ik lastig vind is dat er tegen mij gezegd wordt dat je de relatie met God kan vergelijken met het beeld van een lieve vader die hier op aarde zorgt voor zijn kinderen. Natuurlijk is dat hier op aarde dan onvolmaakt en bij God volmaakt. Dat klinkt voor mij alsof je hoe dan ook Zijn kind bent omdat Hij je gemaakt heeft en je bent gedoopt. Bij ons in de Ger. Gem. hoor ik dat volgens mij helemaal niet terug. Klopt dat en hoe moet ik dat dan zien?

Beste briefschrijver, 

Je loopt in je therapie tegen een hobbel aan. Dat zal vaker gebeurd zijn. In het traject van verwerking van trauma’s kan je allerlei dingen tegenkomen. Dit is er een van. En het is goed dat je die aan de orde stelt. Stel die vooral ook aan de orde in de gesprekken met je christelijke therapeut.

Je stelt, begrijpelijk en terecht: niet iedereen die de naam christen draagt kan zomaar zeggen dat hij of zij door wedergeboorte en bekering ook door God in genade als kind is aangenomen. Zeker, God zorgt voor ons, en noemt Zich in zekere zin nog steeds Vader, ook van afgedwaalde verbondskinderen (zie Ezechiël 16:21; Maleachi 1:6). Maar het in algemene zin stellen dat iedere gedoopte christen een kind van God is, ik snap dat je daar niet mee uit de voeten kunt. Daar is ook geen Bijbelse basis voor (zie Johannes 3:6-7). 

Probeer met je therapeut open over je dilemma te praten, zodat het je therapie niet belemmert. 

Sterkte met deze en alle andere hobbels.  

Ds. J. IJsselstein

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. IJsselstein

• Geboortedatum:
  14-07-1965
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Woerden
• Status:
  Actief

22 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven