Fout dreigt openbaar te worden
N. (Nico) van Steensel | 3 reacties | 25-10-2021| 16:46
Vraag
Bij mijn stageopdracht voor de Pabo heb ik op een basisschool een grote fout gemaakt. Behalve de stageschool weet niemand ervan. Nu gaan medeleerlingen van mij naar hetzelfde stageadres en ik ben bang dat deze fout daarom alsnog uitkomt. Ik zou me enorm schamen als ze van mijn fout zouden horen en dat door zouden vertellen. Wat moet ik hier nu mee aan?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Ik kan met je meevoelen. Ik ken het verlammende gevoel van schaamte als je jezelf en anderen tegenvalt en fouten maakt. Afgaan voor je medeleerlingen, voor mensen die je kennen, is pijnlijk. Ikzelf heb ook de neiging om mijn fouten te verbergen. Mijn vrouw vertelt het altijd direct als ze een fout heeft gemaakt. Daar ben ik weleens jaloers op. Mijn schaamte tegenover mensen is veelal groter dan mijn schuldgevoel ten opzichte van God. Tegenover mensen wil ik me handhaven, scoren.
Je hebt niet zoveel opties. Je kunt de basisschool waar je de fout hebt gemaakt vragen of ze het niet aan je medeleerlingen willen vertellen. Of je kunt je medeleerlingen die naar die school gaan inlichten en vragen of ze het niet verder willen vertellen. In elk geval moet je je stagebegeleider op de hoogte stellen.
Je hebt huiswerk bij de Heere te doen. Heb je je fout al voor de Heere beleden? Voor God kun je je niet beter voordoen dan je bent. Hij kijkt dwars door ons heen. Dat maakt je nederig. Huntington ondertekende zijn brieven met de letters SS. Dat betekent “Saved Sinner”, geredde zondaar. We hoeven niet te vechten voor onze eer, maar voor de eer van God. Een christen weet een zondaar en feilbaar mens te zijn en leeft van vergeving. De Heere Jezus heeft de schuld en de schande gedragen voor Zijn Kerk. Hij leed het grootste gezichtsverlies toen Hij naakt aan het kruis hing. Hij werd niet geacht. Maar God heeft Hem de hoogste plaats en de hoogste eer in de hemel gegeven. Wie in Hem gelooft, is in Gods oog zonder vlek of rimpel. Wie mij veracht, God wil mij niet verachten. Kies om eerlijk door het leven te gaan, erken je zonden en tekorten, maar in de blijde wetenschap dat er genade is, dat Gods liefde niet afhangt van ons succes.
Drs. N. van Steensel
Dit artikel is beantwoord door
N. (Nico) van Steensel
- Geboortedatum:19-12-1955
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Dordrecht
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als het een chr school is, zou je bovendienkunnen verwachten dat mensen integer zijn en zoiets niet aan andere stagiaires gaan vertellen.
'Een leven lang leren' hoor je tegenwoordig veel. Bij leren hoort ook fouten maken. Ik werk inmiddels zo'n 18 jaar en schaam me ook nog wel eens voor iets wat ik (recent) gedaan of gezegd heb. En daar zit zeker minstens ook een grote fout bij! De hele organisatie had er gevolgen van, ook financieel...
Een beetje collega kan daar wel mee omgaan. Er zitten ook vervelende tussen die 'zomaar' ineens jouw fout onthullen. Ik probeer het zo te zien dat ik dan moet leren om daarmee om te gaan. Om die persoon (op een ander moment) te zeggen dat ik het niet kan waarderen dat hij zo met mij omgaat. Als mensen merken dat je voor jezelf opkomt of het juist negeert, dan waait het zo weer over en kun je er zelf misschien ook om lachen.
Stel dat je denkt dat je nog iets goed moet maken met iemand, dan kan dat nu nog makkelijker. Anders blijf je er misschien nog jaren aan denken.
Misschien is jouw voorbeeld te gebruiken in de opleidingsstof en kun je juist anderen er iets over gaan leren. Want zou jij echt de enige zijn die deze fout gemaakt heeft in al die jaren dat de Pabo al bestaat?
Je kan je begeleider op school misschien vragen je te helpen om hier een leerdoel van te maken, hoe je met dit soort situaties om kan gaan.
e
Dat is toch niet echt zo dat je fouten geheim zou moeten houden?
Je hoeft toch niet perfect of foutloos bent als je aan het leren bent?
