Kerkelijke tussenweg in relatie
Ds. T.A. Bakker | 7 reacties | 30-09-2021| 11:59
Vraag
Ik heb nu bijna 3 jaar een relatie met mijn vriend. We zijn allebei 18 en onze kerken verschillen heel erg van elkaar. Hij zit in de Gereformeerde Gemeenten in Nederland en ikzelf ga naar de Protestantse Kerk in Nederland. Met het oog op de toekomst merk ik dat ik het niet zie zitten om naar de GGiN te gaan met hem en andersom geldt dat ook; hij wil niet naar de PKN.
Daarom had ik het met hem over een tussenweg, bijvoorbeeld een Hersteld Hervormde gemeente. Hij weet alleen bijna niks van andere kerken af omdat hij heel zijn leven lang al in dezelfde kerk zit en heel zijn familie ook naar die kerk gaat. Als hij het niet ziet zitten om naar een andere kerk te gaan moeten we onze relatie helaas beëindigen en dit willen we allebei absoluut niet natuurlijk.
Hoe kan ik hem het beste helpen met zijn keuze, want ik merk dat hij erg onzeker is en eigenlijk alleen maar kijkt naar wat hij vanuit huis altijd heeft meegekregen en wat hij dus gewend is (hoedje op, geen broek dragen etc.).
Antwoord
Beste vragensteller,
Lastig is dat, als je een relatie hebt met iemand uit een andere kerk. Maar ik denk ook weleens als ik kijk naar jongeren die een relatie hebben met iemand uit dezelfde kerk: dachten jullie maar wat dieper na... Snap je? Jullie worden nu in ieder geval gedwongen over de kerk na te denken, zelf telkens de afweging te maken: wat is echt belangrijk? Welke kerk heeft het bij het juiste eind? Of ligt de waarheid in het midden? Oké, denk je, maar dan moet je er wel uitkomen. Precies. En de PKN en GGiN verschillen best wat op de kerkelijke kaart, waarbij komt dat de PKN een geweldige breedte in zich bergt. Ga er maar aanstaan. Hoe komen jullie hier uit?
Mijn eerste vraag aan jullie is of je op geloofsgebied wel contact met elkaar hebt. Kunnen jullie met elkaar praten over God, over Christus, over de Bijbel? Want als je niet over de kern in gesprek kunt, blijven de punten die verder bij de kern vandaan liggen het gespreksonderwerp. En daar zul je dan ook minder makkelijk uitkomen. Het is net als in een kerkenraad: vinden de broeders elkaar in de kern, dan verdwijnen bepaalde verschillen naar de achtergrond.
Vervolgens: begrijp jij je vriend (een beetje)? Waar komt het uit voort dat hij niet wil weten van andere kerken? Zijn opvoeding, zeg je. Dat zou kunnen, maar tegelijk zeg je dat hij er ook uit wil komen. Is dat echt zo? Ziet hij in dat jullie niet zullen trouwen als hij ‘zijn poot stijf houdt’? Of hoopt hij dat je overstag gaat? Is er een kans op dat laatste, dan is het misschien goed om een stevig gesprek te voeren. Eerst samen, waarbij je aangeeft dat het voelt als een impasse en dat de manier om eruit te komen is te zoeken naar een kerk ‘in het midden’.
Mogelijk is het vervolgens een idee om eens in gesprek te gaan met jullie ouders hierover. Dat kan lastig zijn, maar als er openheid is, kan het je helpen. Ik denk ook aan een ambtsdrager die jullie allebei vertrouwen. In zo’n gesprek kun je al pratend verder geholpen worden en gaan beseffen welke kant je niet/wel op wilt.
De inhoud van de preken lijkt me ook iets wat jullie moeten bespreken. ‘Het voelt goed hier’, mag namelijk de doorslag niet geven. Je zou eens samen wat preken kunnen beluisteren die in verschillende kerken in het ‘midden’ gehouden worden en daar samen over doorspreken.
Ten slotte, hebben jullie de Heere al gebeden om uitkomst? De “dag van de benauwdheid” nadert, de dag dat je het echt niet meer weet. “Roep Mij dan aan”, zegt God, “dan help Ik jullie en zullen jullie Mij samen eren” (Psalm 50:15). Wijsheid!
Hartelijke groet,
Ds. T. A. Bakker
Dit artikel is beantwoord door
Ds. T.A. Bakker
- Geboortedatum:07-02-1995
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Giessendam-Neder-Hardinxveld en Sliedrecht
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik denk dat jullie allebei bereid moeten zijn om veel breder te kijken. Een 'compromis' sluiten door ergens tussen PKN en GGiN uit te komen kan in het slechtste geval onbevredigend voor jullie allebei zijn.
Voor mijn vrouw en mij was de tijd dat we in het buitenland woonden heel erg leerzaam, omdat ons juist die stap dwong tot het overdenken van wat we wel en niet belangrijk vonden.
Ik ben zelf lid van de GerGem maar mijn kinderen zitten (bewust) op een school van evangelische grondslag. Mijn vrouw en ik moedigen ze altijd aan om positief kritisch te zijn: ze mogen eerlijk zijn over wat ze fijner/cooler vinden dan bij ons in de gemeente (de muziek bijvoorbeeld maar ook de doorgaans veel opener houding), maar ook kijken wat ze vanuit onze kerk meekrijgen (veel meer en veel grondiger Bijbeluitleg).
Wij hebben tijdens vakanties ook geregeld bewust een totaal ander soort gemeente bezocht (bijvoorbeeld Doorbrekers, maar ook de gemeente van Orlando Bottenbley in Drachten). Dat leverde ons een hele nieuwe ervaring op waar de gesprekken vervolgens vanzelf zijn ontstaan. Ook hier: eerlijk zijn over wat je aanspreekt, maar ook kijken wat in je eigen gemeente misschien beter functioneert.
Op deze manier praten we met onze kinderen heel open over welk kerkverband dan ook, maar tegelijk zijn we ook kritisch op punten wat in ons eigen kerkverband anders/beter zou moeten.
Toch gaat dit voor je het weet heel vaak over uiterlijke zaken. Zoals de dominee ook al aangeeft is jouw persoonlijke relatie met God veel belangrijker. Probeer daar juist veel over te praten want dan vallen veel muren weg!
'en het zal worden één kudde, en één Herder...'
Waar we als Christenen in verzanden,
Door de wirwar van regels en wetten,
Waar we eigenlijk op moeten letten,
Waar is dan de eenheid gebleven,
Die ons als Christenen is gegeven?
Hoe we onze God horen te dienen,
En de hemel niet kunnen verdienen,
Door richtlijnen van een kerkverband,
Met daarbij de Bijbel in onze hand.
Delen we de ons geschonken gaven,
Om de naaste te voeden of te laven?
God vraagt ons niet om te geloven,
In een soort utopie van boven,
Aangevuld met onze gedachten,
Om de eigenwaarde te verzachten.
Het geloof is ook een gave van de Geest,
En dit gegeven is wel het allermeest,
Waar het steeds weer fout gaat,
Omdat het eigen 'ik' vaak bovenaan staat.
Veel zou je hierover kunnen schrijven,
Maar als we werkelijk een eenheid blijven,
Hoe zou de wereld dan de Christenen zien?
Wie weet, dan zal heel misschien...
Ik hoopte met het gedicht een aanzet te geven te reageren in overeenkomsten en eenheid. Wat is een goede kerk? Waar zijn deze jongere mee geholpen?
Een kerk waarin de verlorenheid van de mens zichtbaar word in de wet, en de genade van Jezus Christus overvloedig word verkondigt.
Die kerk wensen we hen van harte toe. Dan zit je goed.