Op de vlucht voor God
Ds. P. Roos | 3 reacties | 13-09-2021| 12:12
Vraag
Anderhalf jaar geleden ben ik gestopt met het naar de kerk gaan. Dit komt doordat ik traumatherapie krijg en de kerk een negatieve trigger is voor mij. Soms wilde ik een preek luisteren maar merkte dat ik erg onrustig werd van binnen, ging dissociëren, in paniek raakte of druk bezig ging met heel andere zaken. Bijbellezen en bidden doe ik elke dag alleen nog snel voor m’n gezin. Voor mezelf zet ik mijn gedachte uit. Dit punt komt later ook nog eens aan bod in de therapie, maar er zijn nog zoveel andere dingen waar ook nog aan gewerkt moet worden.
Ik ben dankbaar voor alle hulp die ik krijg. Het helpt me zeker. Vandaag werd me gevraagd een veilige plek te omschrijven. Ik werd er erg verdrietig van en voelde me zo alleen. Later dacht ik er eens rustig over na. Ik voelde dat de echte rust en veiligheid alleen bij God te krijgen is. Wat had Daniel een veilige plek in de leeuwenkuil. Dat is het eerste wat in me op kwam. Ik zou graag weer beginnen met lezen in de Bijbel, maar het voelt beangstigend. Het beeld van God was de laatste tijd dat Hij vooral straft. Die dingen lees ik ook terug in de Bijbel. Is het dan wel eerlijk om alleen bemoedigende dingen te lezen waar ik liefde hoop en vertrouwen in lees? En wat als ik me daarin verblijd, maar ik kan niet leven zonder zonden, dan straft Hij alsnog.
Eerder als ik las, bijvoorbeeld Efeze 2:1-10, dan zie ik daar zo een grote rijkdom, liefde en vertrouwen op God in. Maar tegelijk is mijn gedachte dat dit niet voor mij zal zijn. Als ik nu toch zou beginnen met lezen in de Bijbel en dan alleen de stukken die mij aanstaan, dan voelt dat oneerlijk van mezelf en denk dan dat het fijn is voor het tijdelijke, maar uiteindelijk voldoe ik niet aan de voorwaarden dat die God ook mijn God zal zijn.
God wordt ook veel aangeduid als Vader. Wat mis ik toch een lieve vader hier op aarde. En ja, hij leeft nog, maar de gedachte bij die vader is ook niet als een lieve vader, maar iemand die straft. Hebben deze dingen met elkaar te maken? Ik ben bang dat God mij mooie dingen laat zien uit de Bijbel maar dat ik dan alsnog naar de hel zal gaan. Ik vind het zo een strijd bij elkaar.
Mijn vraag is eigenlijk waar ik weer moet beginnen met lezen in de Bijbel en of mijn gedachten kloppen dat je troost kunt halen uit de Bijbel en rust vanuit het gebed, maar dat je dan alsnog de eeuwige straf zal krijgen.
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vluchteling,
Heel herkenbaar wat je schrijft. Ook uit eigen ervaring kan ik je best volgen. Maar ik spreek je aan als een vluchteling. Je bent echt op de vlucht voor God. Ik begrijp je vroegere besluit om niet meer naar de kerk te gaan. Het is zeker mogelijk dat de kerk een beklemmende sfeer oproept. Dat ligt niet aan de prediking, maar je bent er overgevoelig voor. Of druk ik me dan wel goed uit? Het is geen overgevoeligheid, maar juist een zuiver wegen van wat er gezegd wordt. Maar het bracht je wel tot de vlucht. Je besloot niet meer te gaan. Ik bedoel het niet kritisch, maar het is een constatering.
Als je de Bijbel leest, is er diezelfde vluchthouding. Terecht zeg je dat er niet alleen mooie teksten in de Bijbel staan. Dus is er de vreesachtige aarzeling om de Bijbel te gaan lezen. Je bent op de vlucht voor God, voor de angst voor God. Ik raad je aan om dat niet te doen. Geef je over aan de Heere. Zoals Esther deed. Ze had ook wel redenen om bang te zijn. Als je de ontmoeting met de Heere zou ontlopen, mis je daardoor ook Zijn belofte en Zijn genade (Efeze 2). Dan blijf je rondlopen met angst en vrees. De Heere kan dan ook niet eenvoudig tegen je zeggen: Vrees niet; want je ontloopt Hem. Begrijp je? Alleen door je over te geven aan de Heere, krijg je deel aan Zijn bedreigingen, maar zeker ook aan Zijn beloften.
Je zult zeggen: ik durf dat niet. Maar angst geeft even een panische schrik, maar angst blijft niet aanhoudend actief. Het zwakt ook weer af. Maar wat voornamer is: De Heere zal je vrees Zelf wegnemen. Heeft Hij dat al niet gedaan? Staat Zijn Woord niet vol beloften? Deze loop je in jouw visie allemaal mis.
Maar die bedreigingen dan? Je hebt zeker gelijk, dat die er zijn. Zeker, maar jij leest eigenlijk alleen de dreiging. Toorn en dreiging zijn nooit anders bedoeld dan je te waarschuwen voor de zonde en je juist heen te leiden naar Christus. Bij Hem kun je terecht met al je vrees en zorgen, ook met de vloek der wet en de dreigingen die je verschrikken. Ik hoef je niet te vertellen dat juist Hij daarvoor gekomen is. Door de vlucht ontloop je Hem ook. Er kwamen toch mensen tot Hem die niets goeds te wachten hadden. Denk aan de dwalende Paaskerk, aan de moordenaar aan het kruis, aan de verloren zoon, aan Petrus na zijn verloochening. Hij roept juist verslagen zondaren. Hoe vaak zei Hij niet: Vrees niet?
Het is dus goed dat je de dreigementen ernstig neemt. Dat moet juist ook. Deze zijn nodig om je tot God uit te drijven.
Ik zou ook weer beginnen de Bijbel te lezen, van begin tot het eind. Niet vluchten voor sommige teksten. Maar als dat paniek geeft? Dat kan. Maar, zoals ik al zei, ik heb dan toch hoop dat het op den duur uitvlakt, als je ook meer oog krijgt voor de beloften. Uit vrees voor de dreiging laat je de beloften wel liggen en dat is ook zonde voor God. Als Bijbellezen voor een moment te zwaar wordt, sla dan rustig de Bijbel dicht. Een volgende keer ga je verder. Gedoseerd de Bijbel lezen. Er zullen dan zeker ook gedeelten komen, die je moed geven (Efeze 2). Al zou er maar één belofte voor jou in de Bijbel staan, dan gaf dat grond om te hopen. Maar er staan er oneindig veel meer! Wat zou de Heere nog meer moeten zeggen om je gerust te stellen?
En wat als je blijft vluchten? Dan kom je zeker niet van je angsten af. Vlucht niet voor een genadig God. Dat is Hij toch?
Ik zou meer kunnen schrijven, maar denk eens goed na over die ene opmerking over die vluchthouding. Zou de Heere dat willen? Job: Al zou Hij mij doden, zou ik niet hopen (Job 13:15). Die hoop beschaamt niet.
Hoop op God!
Veel sterkte en hartelijke groet,
Ds. P. Roos
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Roos
- Geboortedatum:29-10-1938
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Ds. P. Roos is overleden op 26-10-2021.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Een boekje wat hierover gaat is 'Breekbaar verbonden', van Hanneke Schaap-Jonker.
Veel sterkte!