Net getrouwd en nog geen kinderwens
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | 3 reacties | 07-09-2021| 15:44
Vraag
We zijn ruim een jaar gelukkig getrouwd. Hoewel er over het krijgen van kinderen al veel geschreven is, vind ik het een moeilijk onderwerp. We staan neutraal t.o.v. het krijgen van kinderen: prima als het komt, ook prima als het uitblijft. Toch hoop ik dat het even duurt voordat ik zwanger raak, omdat het met z’n tweeën zo fijn is en we alle tijd en aandacht voor elkaar hebben om in ons huwelijk te investeren.
We hebben geen medische en ernstige psychische redenen om te wachten met kinderen. Ik krijg de indruk dat het dan de bedoeling vanuit de Bijbel is om er voor open te staan. Ik vind het een ingewikkelde kwestie omdat de Bijbel het krijgen van kinderen als iets positiefs duidt en ikzelf dat niet helemaal zo voel op dit moment. Het hebben van kinderen geeft veel zorg en verantwoordelijkheden. Door het krijgen van kinderen kan Gods Koninkrijk uitgebreid worden, maar wat als je kind(eren) God niet leren kennen? Is het echt zo dat je meer tot Gods eer leeft en Zijn wil doet als je kinderen hebt?
Waarom moet je openstaan voor ‘eigen’ kinderen? Je kan eigenlijk toch beter een bestaand kind (d.m.v. adoptie of pleegzorg) een gelukkige toekomst proberen te geven i.p.v. een nieuw kind (met een ziel voor een eeuwigheid) op de wereld te zetten?
Binnen ons huwelijk is het een open gespreksonderwerp en we brengen dit ook samen in gebed. Hopelijk kunnen jullie wat nieuwe inzichten/tips geven in onze zoektocht om hier als christelijk echtpaar mee om te gaan.
Deze vraag werd ook besproken in het programma 'Pastorie online':
Geeft u straatarme Egyptische christenen een onvergetelijke Kerst?
In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een christelijke Egyptische familie te doneren. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden.
Antwoord
Het is geen gemakkelijk onderwerp dat je aansnijdt. Maar dat wist je al. In de eerste plaats is het fijn dat jullie gelukkig getrouwd zijn. Maar een huwelijk brengt naast vreugde ook vragen mee en verantwoordelijkheden in het dagelijks leven en tegenover Gods Woord. En voor jullie is er het onderwerp kinderen. Daar zitten jullie niet op te wachten. Je wil eerst genieten van je huwelijk en van elkaar. Daar haal je dan een wereldprobleem bij: de wereld is al zo overbevolkt. Dan nog weer nieuw kindjes erbij? Is adoptie dan geen betere optie?
Ik betwijfel dat om twee redenen. Adoptie is in de eerste plaats niet de natuurlijke weg van kinderen krijgen. Het tweede punt, wat tegenwoordig steeds meer naar voren komt: niet alle adoptiekinderen zijn gelukkig geworden in een ander land, met een andere cultuur enzovoort. De verandering is zo groot dat veel kinderen die geadopteerd zijn soms heel ongelukkig zijn.
Dan is er nog de pleegzorg, ook een optie. Jullie hebben die dingen samen besproken. Toch... al lezend in je Bijbel kwam je tot de slotsom dat het voor jullie hetzelfde is of er kinderen komen of niet komen. Maar toch ben je hierin niet eerlijk, want je hoopt dat je nog niet in verwachting geraakt. Je staat er wel voor open, maar nu nog niet.
Ook de andere kant noem je; de zorgen en de verantwoordelijkheid en... elk kind heeft een ziel voor de eeuwigheid. Dat is waar! Daar moeten en mogen we veel aandacht aan schenken. Maar wat kunnen we ons een zorgen maken over allerlei tijdelijke dingen. Is dat wel juist?
De Heere belooft de gehuwden bij te staan in alle dingen. “Roep Mij aan. Wees in geen ding bezorgd...” En wat kinderen betreft: bij de kerkelijke huwelijksbevestiging wordt vaak uit Psalm 127 gememoreerd: “Zie, kinderen zijn het eigendom van de HEERE, de vrucht van de schoot is Zijn beloning. Zoals pijlen in de hand van een held, zo zijn de zonen, ontvangen in de jeugd. Welzalig de man die zijn pijlkoker daarmee gevuld heeft; zij worden niet beschaamd, als zij met de vijanden spreken in de poort.”
De Heere onze God zegt: “Ik ben er bij.” Misschien spreekt jullie trouwtekst hier ook wel over. Hoe bedoelde de Heere dat nu? God maakte Adam en gaf hem Eva als een hulpe tegenover. Samen gingen ze het leven in als eerste mensenpaar. Eva, Adams vrouw, kreeg van de Heere een lichaam dat geschapen was om nieuw leven te dragen, het vermogen om nieuw leven te voort te brengen. Borsten om te voeden. Hebben jullie er wel eens bij stilgestaan hoe groot het wonder is dat de Heere je insluit om de wereld mee te bevolken. Het menselijk geslacht voort te zetten. Kinderen voort te brengen tot Zijn eer. Want al is het nog zo fijn in jullie huwelijk, het is niet zo dat een perfect huwelijk gebaseerd is op slechts bevrediging van de seksuele gevoelens en de creatieve behoeften van de man en de vrouw. De sleutel van een goed huwelijk is ook niet het wel of niet kinderen hebben, maar het verlangen om tot eer van de Heere te leven. Dat in elk geval na te streven. Niet ons fijne leventje met zijn genoegens en blijde dingen maakt ons gelukkig, maar leven met Hem. Dat geeft ons huwelijksleven fleur. Maar ook vreugde en rust.
De Heere draagt een man op om zijn vader en moeder te verlaten en zijn vrouw aan te hangen. Die twee zullen tot één vlees zijn .Dat is een heel intieme verhouding tussen de man en zijn vrouw. Het is ook een leerproces in vriendschap en vertrouwen naar elkaar toe.
Maar ook het openstaan voor nieuw leven is een onderdeel van het levensgeluk. Denk aan Sara, de vrouw van Abraham, zij was onvruchtbaar. Wat een intens verdriet gaf dat. En als Abraham 100 jaar is, dan krijgen ze, als geschenk van God, een zoon.
Op een andere plaats in de Bijbel zie je Izak samen met Rebekka smeken om een kind. Twintig jaar lang baden zij om een kindje. En na die twintig jaar verhoorde de Heere dat gebed. Ik bedoel hiermee te zeggen: het is geen vanzelfsprekende zaak dat je kinderen krijgt. Het is een Gods wonder als de Heere God ons kinderen geeft! Heel veel vrouwen hebben geworsteld en gesmeekt om een kindje. Ook vandaag nog. Wat een intens verdriet als de Heere ons geen kinderen geeft.
Je zegt: “Maar ik krijg de indruk dat het de bedoeling vanuit de Bijbel is om er voor open te staan. Ik vind het een ingewikkelde kwestie omdat de Bijbel het krijgen van kinderen als iets positiefs duidt en ikzelf dat niet helemaal zo voel op dit moment.”
Nu voel je dat misschien nog niet, maar hopelijk komt dat, want het is wel de werkelijkheid. En hoe groot is de vreugde en de verwondering als je als vrouw een kindje in je armen mag sluiten. In jouw lichaam verwekt, in jouw lichaam gegroeid en straks loopt het als een volwassen mens op de wereld, misschien wel heel belangrijk voor de wereld en de Heere en zijn dienst... Jij mocht het voortbrengen. Verwacht in dit verband alles van de Heere. Leef opziende tot Hem.
Lieve zuster, vertrouw op de Heere en haal er niet allerlei dingen bij zoals: “i.p.v. een nieuw kind (met een ziel voor een eeuwigheid) op de wereld te zetten.” Deze uitdrukking past niet bij een leven met de Heere.
Ik trek mijn conclusie: een babytje is op dit moment een stoorzender voor je. Durf dat onder ogen te zien! Je draagt heel wat aan, maar misschien ben je psychisch nog niet rijp om kinderen te krijgen. Het is beter om je er, samen met je man, rustig op voor te bereiden. Dan ga je vast ook zien hoe groot de zegen is als de Heere je een kindje toevertrouwt. Nog geen kinderen willen, dan kom je ook op het terrein van voorbehoedsmiddelen. Zoek een Bijbels verantwoorde weg om die te gaan. Maar ook om het intieme leven als man en vrouw niet te zien zoals de wereld die ziet, enkel als genotmiddel. Het is en blijft een onderdeel van Gods plan. Het heilige plan waarin Hij de man en de vrouw samen betrekt.
Ik wens jullie samen veel eensgezindheid en liefde toe. Niet alleen voor elkaar, maar ook voor Gods Woord. Heere, geef ons verstand, met Goddelijk licht bestraald.
Hartelijke groet,
Nellie van Dooijeweert-van der Slikke
Dit artikel is beantwoord door
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke
- Geboortedatum:25-04-1942
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Functie: Pastoraal medewerkster
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Jouw vraag had zo’n 15 jaar geleden de mijne kunnen zijn. Heel herkenbaar. Daarbij kwam/komt dat ik ook niet het ‘wow’ gevoel had en heb bij baby’s. Ondertussen weet ik dat ik dat wel heb voor mijn eigen kinderen ;). Wij hebben bewust heel wat jaren gewacht voor we ons echt open stelde voor een zwangerschap, en achteraf gezien is het ook goed geweest. Die tijd hadden wij nodig om de ouders te zijn die we nu zijn, niet dat dat nu perfect is. En de basis in ons huwelijk te hebben die ik persoonlijk nodig acht voor het opvoeden van kinderen samen. Natuurlijk krijg je liefde in je wanneer je zwanger raakt en alle dingen meer die in het antwoord gegeven worden maar het leven en je relatie wordt er in mijn optiek niet makkelijker van.
Je hebt een mooi antwoord gekregen.
Succes en wijsheid.
Mijn antwoord is in lijn met @bootje. Inmiddels zijn onze 4 kinderen tussen 12 en 23 jaar oud.
De eerste werd geboren na 3 jaar huwelijk, de zwangerschap kwam vrij onverwacht en hoewel we blij waren met onze dochter hebben we enorm moeten wennen in het begin. We waren een flink deel van onze vrijheid kwijt naar ons gevoel.
We woonden toen in Australië en na de studie van ons beide waren we inderdaad aanvankelijk nog niet aan kinderen toe. We genoten van elkaar, het werk, het reizen en de vrijheid.
Nu zijn we flink wat jaren verder en dolgelukkig met ons gezin. Wat een rijkdom is het om kinderen te hebben!!
Wat ik wel grosso modo meen te zien, is dat naarmate mensen hoger opgeleid zijn de wens om kinderen te krijgen aanvankelijk minder is. Onze oudste dochter studeert Geneeskunde en is zogezegd ook nog lang niet aan kinderen toe. Het maakt echt uit of je al een jaar of wat gewerkt hebt of niet, en in hoeverre je ambitieus bent.
Andere jongeren zien al op jonge leeftijd veel meer uit naar het stichten van een gezin. En daar is op zich ook helemaal niets mis mee. Het voordeel van jong kinderen krijgen is dat je ook relatief jong weer 'uit de kinderen' bent. Dat zie ik ook aan kennissen van ons die even oud zijn als wij maar hun jongste is even oud als onze oudste.
Mijn vrouw is ook na de geboorte van de kinderen altijd blijven werken. Juist nu we in de tieners/twintigers zijn ervaren we hoe ontzéttend belangrijk haar werkervaring is! Zij heeft zich opgewerkt tot afdelingsmanager en heeft vaak mensen gecoacht tijdens projecten en die ervaring gebruikten we dagelijks richting onze kinderen.
Zo maar wat ervaringen/tips. Het antwoord van mevr. van Dooijeweert is weinig aan toe te voegen.
Laat je in ieder geval nooit leiden door wat je directe omgeving van je keuze vindt. Soms moet je daarvoor misschien voor je gevoel tegen de stroom inroeien (dat hebben wij geregeld ervaren!), maar je hebt uiteindelijk geen verantwoording af te leggen aan je omgeving..
Nu is de ene vrouw veel vruchtbaarder dan een ander maar op je 35e is de kans op bevruchting al de helft minder dan op je 25e.
Je zal de eerste niet zijn die na een "goede tijd waarin je kan genieten van elkaar" er achter komt dat zwanger worden niet lukt. Dat moet je allemaal maar afwachten. Alles willen plannen is de vloek van onze tijd denk ik wel eens.
