Veel te makkelijk zalig gepreekt
Ds. J.R. van Vugt | 113 reacties | 27-07-2021| 13:38
Vraag
Waarom hanteren de Oud Gereformeerde Gemeenten (OGG) en Gereformeerde Gemeenten in Nederland (GGiN) zulke zware voorwaarden? Volgens deze kerken kan je eigenlijk nooit zalig worden. Je moet eerst zondekennis krijgen, berouw hebben, aan de voeten van Christus komen, bidden en dan pas kom je in aanmerking voor de zaligheid. Maar waar staan deze voorwaarden in de Bijbel?
Hoe zwak je geloof ook is, dat is toch genoeg? Of is dit dan te makkelijk? Zo wordt wel geredeneerd in de OGG en GGiN. Toch wil ik niet zeggen dat het valse leer is, want wat er gepreekt wordt is wel waar, maar het wordt je heel erg moeilijk gemaakt. Het kan nooit zomaar en uiterlijke (bij)zaken tellen erg zwaar. Als je iets vertelt over je eigen geloof tegen deze mensen, dan bedreig je jezelf volgens hen.
Mensen uit de PKN en zelfs HHK worden veel te makkelijk ‘zalig gepreekt’. Is het niet vreemd dat mensen uit de OGG en GGiN vaak meer aandacht besteden aan uiterlijke zaken, dan aan hun eigen zaligheid?
Deze vraag werd ook besproken in het programma 'Pastorie online':
Antwoord
Je stelt een paar heftige en indringende vragen. Vragen die ik als predikant binnen de Hersteld Hervormde Kerk (met een verleden in de Gereformeerde Gemeenten) wel herken, helaas. Tegelijk maakt mij dat in de beantwoording voorzichtig, in die zin dat ik niet ben opgegroeid in de OGG of GGiN. Ik wil daarom niet over kerkverbanden praten of over de prediking aldaar, simpelweg omdat ik die onvoldoende ken. Wat ik wel wil doen, is met je de Bijbel openen en van daaruit jouw vragen beantwoorden. Ik loop de vragen die je stelt gewoon maar langs.
De eerste vraag is de vraag naar de zware voorwaarden, die in ieder geval bij jou de gedachte opwerpen dat je eigenlijk nooit zalig kunt worden. De redenering gaat dan ongeveer als volgt: Je moet aan de voorwaarden voldoen, maar dat kan je als mens niet en wanneer je meent dat je de voorwaarden in je leven hebt, dan is dat verdacht. Je moet zondekennis hebben, maar dat is het werk van de Heilige Geest. Je moet berouw hebben, maar dat kan je niet opbrengen en wanneer is het diep en echt genoeg? Je moet tot Christus komen, maar een mens wil niet komen en kan niet komen. Je moet bidden, maar je kan niet bidden als ongelovige enz. enz.
Zo wordt je helemaal op jezelf terug geworpen met allemaal eisen en voorwaarden waar je nooit aan kan en wil voldoen en dat geeft de indruk dat je nooit kan zalig worden, of er moet een heel groot wonder in je leven gebeuren. En dat is zeker waar! Maar ook dat wonder moet weer aan alle kenmerken voldoen en op zijn minst moet het overwinteren en overzomeren, want we moeten elkaar geen kussens onder de oksels naaien en de bloemhoven injagen enz. enz. enz.
En ondertussen staat Jezus aan de deur van je hart te kloppen en ook aan de deur van de gemeente, maar Hij staat wel buiten (Openbaring 3) te kloppen en te roepen... Maar we horen het niet of durven het niet te horen, omdat een hele schare zwarte (overwegend) mannen met meetlinten klaar staat om te meten en oordelen en beoordelen... Moeilijk. En Jezus weent. Laat de kinderen tot Mij komen, en verhindert ze niet. Helaas...
Je vraagt naar het “waarom”? Bijbels gezien vallen deze voorwaardenstellers in de categorie ‘oudste zonen’ uit de bekende gelijkenis van de Verloren zoon. Waarbij het maar de vraag is wie er verloren is! Dat de gelijkenis meer gaat over de wachtende vader/Vader en de kwestie van vreugde in de hemel over een verloren zondaar die naar huis komt, is moeilijk te verteren en dat kenmerkt de Farizeeër. Die met de 613 geboden en verboden en voorwaarden de mensen vermoeiden en belasten en een juk lieten dragen dat zij zelf ook niet konden dragen (Mattheus 23) en het werk van Jezus Christus verdacht maakten en zelfs als duivelswerk durfden te beoordelen (Matt. 13).
Daarmee is de vraag naar het “waarom” nog niet beantwoord. Farizeeën zijn mensen waarvoor een diep respect nodig is, want tenzij uw gerechtigheid meer is dan die van de Farizeeën, u kunt het Koninkrijk niet binnengaan, zegt Jezus Zelf (Mattheus 5). Dus oppassen geblazen om hen weg te zetten en te veroordelen. Ondertussen veroordeelt Jezus hen scherp (slangen) en spreekt het “wee” over hen uit. Zij missen de Heilige Geest, zij missen de liefde, zij missen de gunning, het past niet in hun theologische en dogmatische schema’s, zij voelen zich bedreigd door een andere Rabbi met vele volgelingen, ze zijn bang voor hun rustige leven onder de Romeinen op het spel te zetten en bang voor hun tempeldienst, godsdienst en gunst van vriend en vijand. En met dat gebrek aan liefde, Geest en hemels Licht, verwerpen zij de boodschap van het Evangelie en de persoon van Jezus Christus en vallen terug op raak niet, smaak niet, doe dit niet en doe dat niet en de uiterlijke vervulling van de wet. Je kan met een uiterlijke vervulling van de wet dan wel niet zalig worden, maar liever zo wettisch levend verloren te gaan dan de toevlucht tot Jezus te nemen en zonder voorwaarden anderen Hem aan te prijzen en het een ander te gunnen. En blij te zijn wanneer één zondaar zich bekeert. Net als de oudste zoon staat men oordelend en veroordelend anderen en de eigen vreugde in de weg, terwijl de Vader smeekt om vreugde te hebben en blij te zijn.
Ik denk dat ik hiermee een aantal zaken vanuit de Bijbel aanreik, waarom ook in 2021 voorwaarden worden gesteld.
Hoeveel mensen komen er in het evangelie niet tot Jezus. Lees het evangelie van Markus. Een melaatse komt tot Jezus (terwijl dat wettisch niet mocht), een verlamde door het dak, die niets zegt, een bloedvloeiende vrouw, een overste van de synagoge, een Kananese vrouw, een bezetene van Gardara, een rijke jongeling enz. enz. enz. En wie van hen is teruggestuurd met een lijstje voorwaarden? Misschien de rijke jongeling nog (verkoop alles en geef het weg), maar niemand anders is weggestuurd omdat hij of zij te zondig, te slecht, te verloren, te oud, te jong, te ... (en vul maar in) was. Ook de rijke jongeling werd door Jezus geliefd (Markus 10) en Hij zag hem met verdriet vertrekken.
Voorwaarden om tot Jezus te vluchten en te gaan zijn er niet!!! Wanneer ellendekennis en zondekennis als zodanig gaan functioneren, hebben we de Bijbel, de Catechismus en de veelgeprezen oudvaders tegen! Dan komen we in Roomse (!) wateren! Ellendekennis is nooit genoeg en diep genoeg, goede werken voldoen niet en het resultaat is onzekerheid. Eindeloos getob, navelgestaar, de eigen ziel onderzoeken en niet naar Christus te kijken, weinig geloofszekerheid, Avondmaalsmijding enz. enz. Het hoort er allemaal bij.
Het argument is “arglistig is het hart, vol dodelijk venijn, wie zal het kennen.” Nu: iedere christen zal zich zorgen maken over zijn of haar eigen gedachten, verlangens, begeerten enz. en zichzelf onderzoeken of hij of zij in het geloof staat. Maar daarmee moeten we niet naar uiterlijke kenmerken gaan zoeken, maar naar vruchten van de Geest (Galaten 5:22) namelijk: “liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid. Tegen de zodanigen is de wet niet.” En wanneer we de vruchten in ons leven onvoldoende vinden of wanneer ze onvoldoende aanwezig zijn, is dat schuld voor God en ondankbaarheid en vluchten we daarmee onvoorwaardelijk tot Christus.
Wanneer het gaat om voorwaarden: Er zijn GEEN voorwaarden om tot Jezus Christus te komen! Iedereen moet en mag naar Hem vluchten, of je nu last hebt van je zonden of niet. Hij is gekomen om zondaren zalig te maken en het verlorene te zoeken! Of je nu een vroom leven leidt, diep geestelijk aan de buitenkant, maar van binnen zo dood als een pier, alle orthodoxie ten spijt of dat je een goddeloos leven leidt en je aan de buitenkant geen enkel respect toont voor God en Zijn heiligheid... je moet naar Jezus toe. Dat is helaas al een verdachte zin. Maar laat je daardoor niet bedriegen. Spurgeon -toch niet de minste, maar ook helaas verdacht- roept zondaren en goddelozen (!) op om bij het kruis van Golgotha zich te buigen voor de Heere, de zonde te belijden en vooral te laten. Om genade te smeken en vergeving te ontvangen.
En dan die zondekennis. Wanneer we de Bijbel en de Catechismus en Calvijn enz. serieus nemen, dan is ellendekennis een VRUCHT van de wedergeboorte en een VRUCHT van het geloven in de Heere Jezus en niet een voorwaarde. Waaruit kent gij uw ellende, vraagt de Catechismus. Uit de Wet van God. Wat leert die wet? Dat leert mij CHRISTUS (!) in een hoofdsom (samenvatting). Christus leert ons dat. De wet in de hand van Christus! Die brengt tot de kennis van de ellende. En dat komt hierop neer: dat ik in plaats van God en de naaste lief te hebben, God en mijn naasten haat. Ellendekennis zonder de kennis van Christus, is de mens op zichzelf terugwerpen en dat is de dood in de pot. Dat eindigt in de wanhoop, onzekerheid en geestelijke duisternis.
Hoeveel zondekennis moet ik hebben? Brakel, die van de Redelijke Godsdienst, zegt: zoveel, dat je bij Jezus uitkomt. Ga als die verlamde aan Zijn voeten liggen (Markus 2). Belijd je zonden en wanneer je geen zondekennis of ellendekennis hebt, belijd je dat aan de Heere. Die verlamde in Markus 2 zegt helemaal niets. Het volk in de woestijn, dodelijk gebeten door de slang, zegt helemaal niets. Ze kijken naar de Koperen Slang en zijn genezen (voorbeeld is van Jezus Zelf in Johannes 3). En wanneer je bijvoorbeeld Ezechiel 36 leest, dan zie je dat God eerst rein water gaat sprengen op het volk en ze thuis brengt en dat ze daarna een hart van vlees ontvangen en daarna een walging van zichzelf gaan hebben. Zo moet de ellendekennis functioneren, om ons (steeds weer) bij Christus te brengen om vergeving te ontvangen. En Hij is gewillig, hè! Vergeet dat nooit. God is eindeloos gewilliger om ons zalig te maken dan dat wij dat zijn om zalig te worden.
Daarom: heb hoge en goede gedachten van de Heere en leg je als een zondige zieke aan Zijn voeten, om genade en barmhartigheid te verkrijgen. Leg je handen op de belofte van de doop en bid dat God Zijn beloften aan jou als kind van het verbond geeft, zoals Hij dat belooft. Niet omdat jij zo goed bent, maar omdat de Heere zo goed is en goede dingen belooft. Kom tot de wateren. Ieder die dorst heeft (Jesaja 55; of je er nu last van hebt of niet en of je nu veel of weinig dorst hebt), die kome tot Mij (Johannes 7). Die dorst heeft die kome en die WIL (!), die neme (Openbaring 22).
Volgende vraag: Hoe zwak je geloof ook is, dat is toch genoeg? Of is dit dan te makkelijk?
Geloof is geloof en ook zwak geloof is geloof. En nee, dat is niet gemakkelijk, want geloven (ik gebruik liever het werkwoord!) is en blijft een gave van God en Zijn Geest en voor ons onmogelijk! Maar geloof is geloof! Wat is zwak geloof? Dat is op Christus vertrouwen en Hem aanhangen. En tegelijk (veel te veel) op de omstandigheden letten. Zwak geloof denkt groot over zichzelf en de omstandigheden en moeilijkheden en te klein over Jezus en de Heere God. Denk aan Petrus, wandelend op de golven. Zwak geloof wankelt snel als er moeilijkheden en verleidingen komen. Zwak geloof drijft op gevoel, gaat op en neer, van hoogtepunt naar dieptepunt en verlangt het van spectaculaire dingen. Bijzondere emoties, geestes-werkingen, ervaringen, bevindingen, tekenen en wonderen, bevestigingen van andere kinderen van God... het is allemaal zwak en biedt geen houvast. Maar het klampt zich wel aan Christus vast. En al zijn de vruchten dan maar 30 in plaats van 100, het is geloven en in vertrouwen op de Heere vlucht de gelovige tot Hem, maakt gebruik van de genademiddelen van Woord, de prediking daarvan en zelfstandig biddend lezen en van de Sacramenten! Ja, die ook! Want dat zijn de geneesmiddelen voor een zwak geloof (Calvijn)! Avondmaalsmijding is voor een zwak gelovige ziekmakend. Opnieuw Spurgeon: zwak geloof en sterk geloof wandelen beiden op de smalle weg ten leven. Zwak geloof moet wel aangespoord worden en vermaand worden, om zich te versterken en te groeien tot volwassenheid!
Je zegt dat het geen valse leer is. Ik zou je dat graag na willen zeggen, maar wanneer de voorwaarden niet in de Bijbel staan en toch als belemmering worden gepredikt, wordt het op zijn minst heel spannend! Daarom: toets het aan het Woord. Wat niet is naar het Woord, zal geen dageraad hebben. God werkt door Zijn Woord. Dat is het zaad van de wedergeboorte en Zijn Woord is goed, maar de verantwoordelijkheid voor de prediker is dus maximaal. Spreek ik naar de zin en mening van de Geest? Dat is het (enige) criterium. Niet dat ik er zo door gesticht of geraakt of bemoedigd wordt of dat de dierbare gangen van het volkje van God worden gepreekt, maar deze ene vraag: Is Hèt Woord Zelf aan het woord geweest?
Volgende vraag: “Het kan nooit zomaar en uiterlijke (bij)zaken tellen erg zwaar. Als je iets vertelt over je eigen geloof tegen deze mensen, dan bedrieg je jezelf volgens hen. Mensen uit de PKN en zelfs HHK worden veel te makkelijk ‘zalig gepreekt’. Is het niet vreemd dat mensen uit de OGG en GGiN vaak meer aandacht besteden aan uiterlijke zaken, dan aan hun eigen zaligheid?”
Laten we dit vasthouden, dat het inderdaad nooit zomaar kan. Een wonder van de kant van God is noodzakelijk en nodig. Geloven wordt gewerkt door de Geest. Is nooit van ons. Ook niet na lang nadenken of mediteren of... Maar laten we ook niet twijfelen aan God. Hij spreekt, Hij roept, Hij lokt, Hij dreigt en dat alles WELMENEND, om ons te bewegen tot het geloof. In Zijn Naam beveel ik je te geloven en je te bekeren. En wie zo tot Christus vlucht, komt nooit bedrogen uit.
Laten we elkaar niet oordelen en veroordelen. Ik kan en mag niet zeggen op grond van iemands getuigenis: je bedriegt jezelf. Dat kan alleen maar wanneer het niet is naar het Woord. En die angst voor zelfbedrog is verwoestend en werkt verwoestend en ontneemt alle vreugde en blijdschap van het geloven. En iemand die van zichzelf zegt niet bekeerd (liever: niet wederomgeboren) te zijn, moet vooral zijn of haar mond houden en zorgen dat eerst de eigen zaakjes in orde worden gebracht. Dan oordeel en veroordeel je elkaar niet meer, maar dan bouw je elkaar op in de liefde. En wanneer er dan harde woorden gesproken (moeten) worden, is dat altijd vanuit de liefde en brengen we elkaar bij Jezus. Als oordelen en veroordelingen je de weg naar Jezus Christus versperren, mag je volgens mij wel stellen dat dit geen christen is die spreekt. Een christen zal zijn of haar naaste liefhebben als zichzelf (en zijn eigen ziel) en alles eraan doen om de ander bij Christus te brengen, zoals Andreas Petrus bij Jezus bracht.
Wanneer alle nadruk op de uiterlijke dingen komt te liggen, dan zijn we net als de Farizeeën. Zonder Geest! Zonder liefde! Hard. Wettisch! Er staat niet in de Bijbel dat ik in driedelig zwart moet gaan, bedroefd over de wereld alsof ik elke dag naar een begrafenis onderweg ben. Geloven is vrede, blijdschap, liefde... en jammeren over je zonde en je slechtheid doe je maar in de binnenkamer voor God. Daar is alle reden toe, maar breng dat bij de Heere.
Tegelijk maak ik mij wel zorgen over een modern fenomeen, namelijk dat alles er maar mee door kan. Je mag komen zoals je bent, klinkt het dan. Dat is waar. Maar je komt wel voor God. En je leeft voor Zijn aangezicht. Dagelijks. Dan kom ik niet half naakt tot Hem gevlucht en wanneer ik door Zijn gerechtigheid ben bekleed, ga ik niet halfnaakt over straat, geef ik niet al mijn tijd aan de verleidingen van dit aardse enz. enz. Dan heilig ik Zijn dag, Zijn Naam, mijn ouders en meerderen gehoorzaam, seksueel rein enz. Maar, let wel, als VRUCHT van het geloven. Zo bekeer ik mij dagelijks, in denken, doen, spreken en zwijgen, laten en luisteren. En toets ik mij aan de BIJBELSE vruchten, zoals in Galaten 5 genoemd of elders.
Ik weet niet of mensen uit de OGG en GGiN meer aandacht aan de uiterlijkheden geven als aan de eigen zaligheid. Maar wanneer je van die eigen zaligheid niet zeker bent en de Geest kwijt bent, dan blijven de uiterlijkheden en de discussies daarover vaak over en is dat het enige nog, wat rest. Roklengte, haarlengte, Bijbelvertaling, Psalmberijming, kleurcodes, taalcodes enz. beheersen dan de discussie. En verder maar afwachten. Nogmaals, het is niet Bijbels.
Je stipt nog iets aan over de HHK. Mensen worden daar echt niet anders zalig of makkelijker zalig dan waar dan ook. Ik preek niemand zalig. Dat kan ik niet eens en dat mag ik niet. Maar de Heere gebruikt de preek (Woordbediening en bediening van de verzoening) zeker als middel om zalig te maken. En dat gebeurt! Wanneer het Woord naar HET WOORD gesproken wordt, is de Geest aanwezig en werkt en dan wordt het door het licht van de Geest niet makkelijker, maar wel nodiger en noodzakelijker om tot Christus te vluchten, Die in de prediking niet alleen wordt beschreven en voorgesteld (achter tralies of een dikke winkelruit), maar Die daadwerkelijk wordt verkondigd en aangeboden, in de armen wordt gelegd en tegen de deur van je hart staat te leunen en te kloppen. Bid, klop, zoek, omdat Jezus bidt, klopt, zoekt. Hij is de Eerste en de Laatste en alles wat er tussen ligt. Dan wordt God verkondigd en aangeboden in Jezus Zijn Zoon als een God Die gezworen heeft geen lust (plezier) in je ondergang te hebben, maar daarin (plezier heeft), dat je je bekeert en leeft (Ezechiël 33:11). Dan wordt God verkondigd als (en spel deze woorden één voor één): “HEERE, HEERE, God, barmhartig en genadig, lankmoedig en groot van weldadigheid en waarheid. Die de weldadigheid bewaart aan vele duizenden, Die de ongerechtigheid, en overtreding, en zonde vergeeft; Die den schuldige geenszins onschuldig houdt, bezoekende de ongerechtigheid der vaderen aan de kinderen, en aan de kindskinderen, in het derde en vierde lid” (Exodus 34: 6 -7). Dan wordt God verkondigd als de smekende God, Die op Zijn knieën jou bidt: Laat je met God verzoenen (2 Korinthe 5). Dan wordt Hij verkondigd als de wachtende Vader, Die Zijn kind thuis wil hebben (Jesaja 30/Lukas 15). Die Zijn handen uitstrekt naar een opstandig volk (en zo kan ik nog wel even doorgaan). Kortom: als de gewillige en goedwillende God. Calvijn zegt tegen zijn catechisanten over geloven dat: “het een zekere en vaststaande kennis is van de Vaderlijke goedwilligheid van God jegens ons, gelijk Hij door het Evangelie betuigt dat Hij ons door de weldaad van Christus tot een Vader en Beschermer zijn zal.”
Het is een lang antwoord geworden. Ik hoor de vraag in jouw vraag en die vragen hoor ik vaak. Veel te vaak. Laten we bidden (dat is: de handen vouwen EN uitsteken EN laten wapperen) dat we met alle kerken één zijn in Woord en Geest, in de gezindheid van Jezus Christus en in de korte tijd die ons nog rest tot de Wederkomst, alles op alles zetten wat in ons vermogen ligt, om zondaren te dwingen om in te komen, want er is nog plaats (Lukas 14). Voor de mensen buiten de kerk en in de kerk. Ook voor jou en mij.
Ds. J. R. van Vugt
Ds. van Vugt gaat in 'Pastorie online' ook in op het enorme aantal reacties (112) op zijn antwoord op deze vraag:
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.R. van Vugt
- Geboortedatum:22-10-1970
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als ik word bedrogen met "dat het niet zomaar gaat" en "er eerst iets met een mens moet gebeuren" (probeer maar eens op een refobeurs te evangeliseren), nog los van andere voorwaardelijke kenmerken, dan zal het bloed van mijn onbekeerde ziel afgeëist worden bij de predikant die dit op zijn geweten heeft. Laten we daar niet te gemakkelijk overheen stappen.
En zeker, ik ken ook de andere, oppervlakkige verbondsmatige prediking. Net zo erg. Maar of je nu via de smalle weg van de wet in de hel stort of via de brede weg van het 'juichend christendom', het gaat in beide gevallen om een bedrieglijke prediking.
En zeker, het is ook waar dat er straks niemand gemist zal worden in de hemel en op de nieuwe aarde, maar we zijn in onze achterban veel te lief voor elkaar geworden. Met name richting het hypercalvinisme. Bij de linkerflank winden we er geen doekjes om, maar de GGiN proberen we er toch nog een beetje bij te houden, terwijl ze zelf al lang afscheid hebben genomen van reformatie en de bijbehorende belijdenisgeschriften.
Mr. L. Bolier wist 35 jaar geleden een rechtzaak te winnen voor de oprichting van een nieuwe school van de GGiN in Uddel, door aan te tonen dat het geen (nieuwe) reformatorische school was, maar een andere geloofsrichting. Kortom, we laten ons al tientallen jaren zand in de ogen strooien.
Hoe durf je een kerkverband uit te maken dat ze afscheid hebben genomen van de Bijbel en de Belijdenisgeschriften?
Dit is echt vreselijk!
Fantastisch dat er onderling prima contacten zijn (ik schrijf ze ook wel eens een mail) en dat ze af en toe eens een Puritein citeren, maar mijn bezwaar richt ziuch tegen de voorwaardelijke prediking.
En ook met jou durf ik wel een weddenschap af te sluiten dat jij hier geen url kunt plaatsen van een preek van een predikant uit de GGiN die Christus welmenend en onvoorwaardelijk aanbiedt aan de hoorders (zoals dat geboden wordt in het Woord en onze belijdenisgeschriften).
Overigens is er soms weinig verschil in prediking tussen sommige predikanten van het Gekrookte Riet en de GGiN. Het blijkt een hardnekkig virus.
Ik kan geen url's noemen vanwege het feit dat er nauwelijks preken lang na te luisteren zijn.
Overigens verleg je de de aandacht van de vraagstelling naar een oproep tot bekering en vervolgens naar een welmenend aanbod. Je maakt grote springen omdat je niet weet waar je het over hebt. Je moet namelijk bekennen de laatste jaren niet geluisterd te hebben naar een preek binnen de GGiN. Maar je weet het allemaal wel?
Heb je tussen de vraag over satanskinderen en de GGiN (en al je bijbehorende reacties toen) en nu weleens een preek geluisterd? Waar ben je mee bezig?
Oordeel toch niet zo snel maar onderzoek het eens en doe dat biddend.
Kortom aanbieding en bevel van geloof en bekering heb ik steeds gecombineerd.
Je zegt: "Je moet namelijk bekennen de laatste jaren niet geluisterd te hebben naar een preek binnen de GGiN. Maar je weet het allemaal wel?"
Onjuist, ik heb gezegd dat ik het laatste JAAR niet meer heb geluisterd. Welnu, volgens jou is er in die tijd niks veranderd, schrijf je: "Er is zo ver ik weet niks veranderd aan de inhoud van de prediking."
Je vraagt: "Heb je tussen de vraag over satanskinderen en de GGiN (en al je bijbehorende reacties toen) en nu weleens een preek geluisterd? Waar ben je mee bezig?"
En ook dat kan ik bevestigend beantwoorden. Ik heb wel met kromme tenen zitten luisteren, omdat ik niet begrijp dat mensen die kunnen lezen en schrijven (dus ook zouden moeten kunnen Bijbellezen) zich zo eenvoudig laten bedriegen door een voorwaardelijke prediking die met heel weinig Bijbelkennis al ontmaskerd kan worden.
Maar nogmaals, ds. Roos kan de heerlijkheid van Christus uitschilderen als geen ander. Maar je hebt daar niks aan als je vervolgens hoort dat het onvoorwaardelijk aannemen van de Zaligmaker (nota bene een Bijbelse opdracht) een verboden vrucht is.
Lastig hoor, dat soort complimenten met een dubbele boodschap ;(
Laat ik het helder stellen: Ik wil de verantwoordelijkheid van predikanten niet kleiner maken, maar waar ik mee zit is dat je de predikanten niet bereikt door op Refoweb moord en band over een voorwaardelijke prediking te roepen. Dan zul je die predikanten moeten aanspreken en een forum op Refoweb is daarvoor niet het podium. Wij zitten elkaar hier te voeden met allerlei negatief gepraat over "de" prediking (die dus niet bestaat). Een predikant mag zich niet verschuilen achter de ongelovigheid van zijn toehoorders en de toehoorders mogen zich niet verschuilen achter de onvolkomenheid van de prediking waar zij onder verkeren.
Ik ben echt heel verdrietig vanwege de ongetwijfeld met oprechte intenties gestelde vraag en de wijze van formuleren van het antwoord. Als je zegt dat je je beperkt in je antwoord tot het Woord, laat dan alsjeblieft al die uit zijn verband getrokken tale kanaanszinnetjes en (min of meer bedekte) toespelingen weg. Laat dan ook uitsluitend het Woord spreken. Daar zou ik voor vallen.
Daarbij ben ik oprecht van mening dat wij in onze kring te veel een strijd voeren tegen elkaar ipv gezamenlijk een strijd voeren tegen de overste dezer wereld. Ik haast mij om daarbij te melden dat de broeders ter rechterzijde van het kerkelijk spectrum zich niet van hun beste kant laten zien om voor een rechter uit te laten spreken dat hun geloofsrichting onderscheidend zou zijn tov het reformatorisch belijden. Laten wij wijzer wezen en onze strijd op andere zaken richten.
En de vraagsteller: keer al je worstelingen eens om: als iederfeen de Heere jezus gaat verlaten stelt hij je de vraag: wilt gijlieden ook niet heengaan? En als je die vraag eerlijk voor God en je ziel kunt beantwoorden, nee, Heere dat kan niet want bij U zijn de woorden van het eeuwige leven, belijd het dan voor Hem: Gij weet alle dingen Heere, bij mij is bedrog en een voortdurend verlaten van U en Uw dienst en toch .... Gij weet dat ik u liefheb. Dat is de onmogelijkheid en de mogelijkheid bij Petrus, en in meer of mindere mate leren al Gods kinderen dat het een onmogelijkheid is bij onszelf is, maar een geopende deur met een Vader die elke dag uitkijkt naar verloren zonen en dochteren.
Maar de gaande discussie hier wijst maar weer eens op de gebrokenheid binnen de christelijke cultuur.
Laat ik voorop stellen dat ieder kerkverband, ja ieder christen in Nederland, verflauwd en verzwakt is door onze welvaartscultuur. Wij denken de wijsheid te bezitten, maar uiteindelijk misbruiken wij de waarheid, als wij kijken naar vervolgde christenen. Wie van ons zou waarlijk zijn leven voor God stellen?
Laten we onszelf niets wijs maken; wie van ons heeft werkelijk moeten lijden om Christus Naam?
Ik voel mee met het antwoord van de Ds, maar ik begrijp ook enige verontwaardiging vanuit de reacties.. maar wat ik in het antwoord wel ervaar en in sommige reacties mis, is oprechte bewogenheid met elkaar. Ik zie meer een aanvallende reactie, of neerbuigende kritiek, dan dat ik liefdevolle terechtwijzing proef.. en wie van de reactiegevers heeft de Ds. al benaderd over zijn gegeven antwoord?
Één kritische noot: Ik waardeer de belijdenisgeschriften, maar het blijft een ergernis dat deze in 1 adem met de Schrift genoemd worden.
De Schrift is Gods Woord, de rest (HC, NGB, DL, ja zelfs de WMC en Institutie, Redelijke Godsdienst, etc.), ik onderschrijf ze allemaal. Maar deze zijn en blijven ondergeschikt aan Gods Woord.
Ik vrees namelijk wel eens dat de Schrift overheerst wordt door de dogmatiek; en daarin gaat het evangelie van Christus verloren.
Wordt het niet gewoon eens tijd om eerlijk toe te geven, zoals ds.Van Vugt dat ook doet, dat de leer van de GGiN niet reformatorisch is. Ook niet Bijbels is en uiteindelijk naar het eeuwige verderf leidt?!
Als ik de homoseksuele praxis afwijs, waarom zou ik dan datzelfde niet doen met een praxis die de welmenendheid van Christus verdacht maakt?! Ja meer nog: een religie die praktiseert dat je Gods Woord moet lezen door de leer/leesbril van GGiN.
Je bgrijpt dat dit wat retorische vragen zijn ;-)
Overigens zeg ik hiermee niet dat er zich binnen dit kerkverband geen kinderen van God bevinden. Ik ken ze en bemin ze. Ik weet ook dat er zijn die ernstig met het voornoemde probleem worstelen en in een aantal gevallen -en met een bloedend hart- op zoek gaan naar een ander kerkverband. Anderen vinden dat ze hun 'doodzieke moeder' niet mogen verlaten of blijven om ook in de GGiN nog het volle evangelie te laten horen (al is dat soms verplicht onder een deksel).
Kortom. Een leer die tegen Gods Woord in gaat dient ten allen tijd bestreden te worden. Zachte heelmeesters...
Waarom ik hierin niet in meega? Je stopt het gesprek en gaat met etiketjes plakken. De OGG/GGiN zijn beide kerken die de Bijbel erkennen als het heilig Woord van God en de drie formulieren van Enigheid als belijdenisgeschriften op de schrift gegrond. Dat is de basis van een gesprek, hoe moeilijk ook en ik deel je zorg over een voorwaardelijke prediking. Maar zoals in de reacties blijkt is nog niet zo een twee drie duidelijk of "de" prediking in die kerken zonder meer voorwaardelijk genoemd kan worden. Geen etiketjes plakken, maar eerlijk het gesprek aangaan.
Voorbeeld los van deze discussie, maar wel daarmee verband houdend. Ik had laatst een gesprek met een van onze predikanten (GG) die sterk meende te moeten waarschuwen tegen een te oppervlakkig evangelie. Het juichend christendom neemt Jezus aan, maar ze willen er niet van weten dat er een eenzijdig Godswerk nodig is was de strekking van een deel van de preek. Ik sprak hem na afloop en ik erkende dat de gemeente vandaag ook moet worden gewaarschuwd voor een oppervlakkig christendom, maar we moeten in deze waarschuwing wel Bijbels evenwichtig blijven. Ik vroeg hem waar in de Bijbel de oproep tot bekering in een adem genoemd staat met de waarschuwing: Maar, let op: je kunt jezelf niet bekeren, God moet het doen. Ik erkende dat het als zodanig een waarheid was: Het geloof is immers een gave Gods!. Maar nergens vind ik de oproep tot bekering samen met de waarschuwing dat het maar niet zo maar gaat. Bekeer je, maar God moet het doen vind ik nergens in een adem genoemd.
Toen kwam hij met de tekst: Werkt uws zelfs zaligheid met vrezen en beven, want het is God die in u werkt, beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen (Filip 2:12,13). Zie je wel zei hij daar staat het direct na elkaar: de oproep tot bekering en het eenzijdig Godswerk. Ik erkende dat deze tekst die beide elementen bevat; er is echter een klein maar essentieel verschil tussen deze tekst en hoe u het in de preek hebt benadrukt: Er staat in de tekst geen ",maar het is God". Er staat "want het is God" en het verschil tussen "maar" en "want" is nu precies het evangelie van vrije genade. Dat God de zaligheid werkt is geen beperkende voorwaarde maar een heerlijk mogelijkheid scheppende werkelijkheid. Ik moet me bekeren, maar ik kom mezelf zo tegen en het lukt mij niet! Wel zondaar, schep moed! Want het is God die het eist en tegelijkertijd ook schenkt en doet!
Toen hadden we tenslotte een heel aangenaam gesprek. Als ik begonnen was met de opmerking Dominee, u preekt niet Bijbels was het nooit zover gekomen!
Ik wil daarom pleiten om te stoppen met elkaar etiketjes op te plakken en samen eerlijk de Bijbel te lezen en ons te verwonderen over de God aller genade. Dan is er de mogelijkheid dat we elkaar over die murenhoge kerkmuren zullen vinden in verwondering. Omdat Hij het heeft gedaan!
Hier ook een GGinNetter.
Omega heeft gelijk op het punt van het onvoorwaardelijke aanbod.
Ja Christus wordt vaak heerlijk afgeschilderd. Ja er wordt aangedrongen opbgeloof en bekering.
Maar werd er maar eens verteld hoe graag hij nou behouden wil. Die zoete Christus.
Gelukkig wordt ik toch vaak gevoedt uit de afschildering.
We hebben voorgenomen onze kinderen wel goed los thuis bijbte brengen dat het een onvoorwaardelijk en een welmenend aanbod is, ook al is dat moeilijk voor ons mensen verstand te rijmen met de uitverkiezing. Daar gaat het volgens mij dus ook fout, maargoed.
We blijven zitten waar we zitten, en proberen onze predikant maar vol te bidden, maar... Het is lang niet altijd even gemakkelijk. Allen Gods zegen. Wat zal dat wezen als we zonder ruzie boven eeuwig mogen zijn. Wie Hem nederig valt te voet, zal van Hem zijn wegen leren. Hem in alles bevolen
Die tot Hem komt zal Hij geensimds uitwerpen. Zoete, liefelijke zaligmaker van arme arme aardwormen. Laten we samen eens omhoog zien naar Hem
Weet wel mensen, dat het een nauwelijks zalig worden is. De poort is eng en de weg is nauw die tot het Leven leid, en weinigen zullen dezelve vinden. Wij mensen willen geen scherpe, afsnijdende prediking. Maar Gods Woord is wel scherp en afsnijdend. Wij kunnen hier wel discussiëren over deze onderwerpen, maar over al die menselijke bijzaken zal het niet gaan op het moment dat je voor God zal staan. Dan zal het er alleen om gaan, of je het eigendom van Jezus Christus bent geworden. Laten we zoeken dáár deel aan te mogen krijgen. Háást u en spoed u om uws levens wil! De tijd is voorts kort...
Lukas 13:23-24
"Strijdt om in te gaan door de enge poort; want velen, zeg Ik u, zullen zoeken in te gaan, en zullen niet kunnen; Namelijk NADAT de Heer des huizes zal opgestaan zijn, en de deur zal gesloten hebben, en gij zult beginnen buiten te staan, en aan de deur te kloppen, zeggende: Heere, Heere, doe ons open! en Hij zal antwoorden en tot u zeggen: Ik ken u niet, van waar gij zijt."
De HEERE heeft geen lust in de dood van de goddeloze, maar daarin dat wij leven zullen. Het is een dwaling als we het omdraaien; 'Ik wil het wel, maar...'
Zoek de HEERE, terwijl Hij te vinden is!
#hoogmoed...
Ik word hier intens verdrietig van.
Ik vrees echter dat die ingang er bij veel ambtsdragers en predikanten van de GGiN er niet is. Je kunt prima met ze praten over de nood der tijden, maar niet over Christus, de meest verborgen Persoon. Ik mis daarnaast iedere vorm van zelfreflectie op het eigen kerkverband. Begrijpelijk, want het is in hun ogen het enige ware kerkverband. Of, zoals een ouderling het mij uitlegde: "Als iemand binnen een ander kerkverband écht bekeerd wordt, komt hij wel over naar de GGiN." Ik heb niet de indruk dat er een gelijkwaardig gesprek mogelijk is op ambtelijk niveau. Ik heb die moed ook opgegeven.
Daarnaast, en ik vermoed dat je dat zelf ook wel weet, hebben het Woord en de belijdenisgeschriften er alleen gezag als ze niet in strijd zijn met de eigen kerkleer. Het is de omgekeerde wereld.
Maar, nogmaals, ook binnen dit kerkverband zijn er oprechte zoekers en kinderen van God. Die het niet om het kerkverband of de leer, maar om de Christus te doen is. Zie de reactie van @Maarten1. Gods Geest werkt door de onmogelijkheden heen, in alle kerkverbanden. En dan vallen kerkmuren weg. Gisteren had ik nog zo'n ervaring.
@Annien Ik moet je helaas teleurstellen. Het volmaakte kerkverband bestaat niet. Dus blijf maar daar waar je bent en sla op die plek de armen van het geloof om Jezus Christus heen. "De Meester is daar en hij roept u." De poort is nauw voor degenen die op eigen (of wettische) voorwaarden zalig willen worden. Voor hen die met lege handen pleiten op Gods beloften staat de deur wagenwijd open. Probeer het maar eens. Samen met de schare die niemand tellen ken.
Dat geeft misschien rust en vertrouwen, een andere visie kan de stevige grond onder je voeten laten schudden.
Je weet het allemaal heel goed, @Omega.
Maar nu jijzelf... Kun jij op jezelf ook een reflectie uitvoeren? Je spreekt alleen over anderen. Maar het moet een persoonlijke zaak worden. Hoe is het als jij en ik kijken in de spiegel van Gods heilige wet? Is de zonde van het negende gebod jou al wel eens tot schuld geworden?
Of weet je het zelf zo goed, dat je geërgerd raakt als jou in alle liefde en voorzichtigheid gewezen wordt op het feit dat er alleen bekering mogelijk is in een weg van schulddoorleving, zondekennis en berouw en dat alleen schuldverslagen mensen van hart, die alles verloren hebben, maar nochtans de genadetroon des Heeren aanlopen als een waterstroom, kunnen worden vrijgesproken, en dat alleen in een weg van recht?
Wil je Bijbels onderbouwen dat "alleen bekering mogelijk is in een weg van schulddoorleving, zondekennis en berouw en dat alleen schuldverslagen mensen van hart, die alles verloren hebben, maar nochtans de genadetroon des Heeren aanlopen als een waterstroom, kunnen worden vrijgesproken, en dat alleen in een weg van recht?"
Wat moet de vraagsteller van de volgende vraag van ons wedstrijdje rechtzinnigheid denken?
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/28717/ongelovige-dame-en-gelovige-collega/
