Geen fijn huwelijk
Ds. H.H. Klomp | 17 reacties | 13-07-2021| 10:50
Vraag
Omdat ik geen mogelijkheden meer zie in ons huwelijk van ruim 25 jaar, schrijf ik u. M’n man en ik hebben al vele jaren geen fijn huwelijk. Ik heb vaak zelf een groot gemis ervaren maar kon het geen woorden geven. Ik voel al vele jaren grote eenzaamheid en leegte. Ook m’n man zegt zich vaak eenzaam te voelen. Nadat ik een aantal therapieën had gehad werd ons relatietherapie geadviseerd. Dat hebben we twee jaar gedaan, maar daarin zijn we vastgelopen. Er is geen emotionele verbinding in ons huwelijk.
De psycholoog heeft geadviseerd om beide een onderzoek te laten doen om duidelijkheid te krijgen waar de blokkade zit. Ik heb daar inmiddels aan deel genomen en uit het onderzoek kwam een “beperkte identiteit” naar voren. Dat sloot ook aan bij mijn gevoel. Niet persoonlijk kunnen ontwikkelen zowel in m’n jeugd niet als in het huwelijk. Ik kan hier nog meer over schrijven maar dat is mijn vraag niet.
Mijn man is wel naar de intake geweest, maar van onderzoek ziet hij af... het lost niets op. Begrijpelijk, er is ook geen oplossing. Maar we zijn op zoek naar duidelijkheid, zodat we weten waar mogelijk elkaars beperkingen en kwaliteiten liggen. M’n man ziet het heel anders en doet het niet!
Ik ben ten einde raad, zo kunnen we niet verder! De dominee is ook op bezoek geweest en die adviseerde om een aantal weken uit elkaar te gaan. Kunt u vanuit de Bijbel misschien aangeven wat hierin de juiste weg is? Ik ben inmiddels volledig uitgeput en leeggezogen. Een huwelijk vol angst en afstand houdt niemand vol. Ook de psychologen kunnen zo niet met ons verder. Help ons alstublieft!
Antwoord
Beste mevrouw en meneer,
Expres spreek ik u zo afstandelijk aan, omdat uw huwelijksrelatie een afstandsrelatie is. En als ik het goed aanvoel: mijlenver uit elkaar. Hoe krijg je dat voor elkaar na een huwelijk van meer dan 25 jaar. Aan je liefdesrelatie moet je blijvend bouwen anders verlies je de inhoud. En het bederf van het beste is het slechtste. Dat ervaren jullie beiden aan den lijve – koud en ongevoelig. Wat een diepe nood!
Hoe daar leiding aan/uit te geven? Jullie zijn kerkelijk getrouwd neem ik aan. Dus er is gepreekt uit Gods Woord. Wat was de trouwtekst? De inhoud daarvan moet je dagelijks als huiswerk maken. Op de knieën, persoonlijk en samen. Hebt u dat mogen doen? Beiden hebt u ook ja gezegd tegen de Heere en elkaar. Maar heb je dat dubbele ja-woord ook gelovig waar gemaakt/proberen te maken. Ik vrees van niet. Dan hebben jullie als gehuwden uiteindelijk meineed tegenover God en elkaar gepleegd. Dat kan te maken hebben met ontwikkelingsstoring in de jeugd maar dat is nooit een excuus. Want als je je ja-woord gelovig nakomt (persoonlijk en samen) dan word je uiteindelijk door de Heere opgebouwd – ook persoonlijk en samen. In God is immers kracht om te helpen! Zie 2 Kron. 25:8.
Ik denk dat u toch moet werken aan alles wat fout gegaan is om duidelijkheid te krijgen. De kilheid, afstand, onverschilligheid moet er uit. Trouw, respect, liefde, intimiteit, wederkerigheid, teer geloofsvertrouwen moet (weer ) ontvangen worden. Ik denk dat u daar echt leiding bij nodig hebt: psychologisch, geestelijk, pastoraal.
De dominee zal zijn pastorale advies goed bedoelen, maar ik denk dat u weer met elkaar moet (leren) communiceren. Graag onder verantwoorde geestelijke leiding. Als de discipelen de Heere jezus eens horen spreken over de verantwoordelijkheid in en voor een huwelijksrelatie dan geven ze als reactie: dan kun je maar beter niet trouwen. Zie Matth. 19:10-11. Maar de Heere wil de relatie die Hij Zelf heeft ingesteld ook zegenen. Om zegenrijk te zijn voor elkaar en voor de kinderen (als die er zijn).
Misschien hebt u in het begin nog wel een goede tijd gehad. Daar moet het dan weer naar terug. De huisvrouw van uw jeugd – zegt Maleachi 2:14-15 – zie daar! Deze woorden zou ik kiezen als een hernieuwde trouwtekst als het tussen u beiden weer helemaal goed zou komen.
Ik heb even gewacht met antwoorden omdat ik uw situatie ernstig inschat. Maar zoek de HEERE en leef! Zoek elkaar weer en laat de liefde weer opbloeien. Overbrug afstand door gehoorzaamheid aan God. Wat bij mensen onmogelijk is, is mogelijk bij God. Van harte sterkte, inzicht en uitkomst gewenst onder Gods zegen!
Groet,
Ds. H. H. Klomp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H.H. Klomp
- Geboortedatum:05-04-1949
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Met emeritaat sinds januari 2017.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dus: zoek rust, ga in therapie voor jezelf, en bepaal wat je grenzen zijn in de relatie. Voordat je daarin helderheid hebt is het ontzettend moeilijk om aan samen te bouwen.
Het 8s niet goed om een diagnose te opperen bij één verhaal en ook nogeens van één kant.
Je hoort vaak dat bij moeilijkheden in een huwelijk de man het stikkertje narcist of autist krijgt en de vrouw het stikkertje bordeline, laten we dat aan deskundige overlaten.
Het kan heel pijnlijk zijn voor degene die het betreft.
Vaak is een afstandelijke relatie het eind van een lang proces van langzame verwijdering. Aan het eind kun je je niet voorstellen, dat het ooit anders was en hoe het ooit goed moet komen.
Fijn dat er een psycholoog heeft meegedacht welke andere factoren een rol kunnen spelen. Het kan natuurlijk zijn, dat er psychologische bijzonderheden een rol spelen, maar die bestonden meestal aan het begin van de relatie al. Daarom: wat deden jullie toen anders dan nu? Gingen jullie samen wandelen of eten of praten jullie uren? Therapie kann zeker verhelderend zijn, maar het belangrijkste is ook de positieve kanten van jullie relatie terug te brengen. Dat waardoor je graag tijd met elkaar doorbracht en dat wat ertoe heeft geleid, dat jullie je leven met elkaar wilden doorbrengen.
Je kunt dat niet alleen. Beide partijen zijn nodig.
Zeker omdat mevrouw zelf ook spreekt over een 'beperkte identiteit' van haar zelf. Dat is nogal wat.
Meestal vind ik de antwoorden van deze dominee ook heel fijngevoelig. En dat is deze reactie ook wel... maar toch 'terugn naar de tijd dat het nog wel goed was' Ja maar dat kun je niet alleen. 'De dominee die op bezoek was bedoelde het goed' volgens hem maar hij is het er niet mee eens. Maar de dominee die hen bezocht ziét de siutatie en dat is wat anders dan een vraag beantwoorden. Ik lees een vraag van een zeer vermoeide misschien wel overspannen vrouw. Het kan dan wel goed zijn om afstand te nemen. Je hoeft niet gelijk over scheiden te praten. Maar als mevrouw sterker kan worden en tot rust kan komen, trekt de mist wellicht ook op. En persoonlijk denk ik ook "de wereld bloedt uit duizend wonden... we moeten ook realistisch zijn, soms gáát het echt niet" maar goed dat kan ze alleen maar concluderen als zij zelf verder gaat op het pad van hulpverlening. Als zij zelf sterker wordt, en wie weet wat voor effect dat heeft op haar man.
Eft-therapie kijkt naar de manier waarop we geleerd hebben met kwetsbaarheid, emoties, verbinding hebben leren omgaan. Vaak mogen we van ouders niet kwetsbaar zijn waren emoties verboden. Ook kan er onderliggend trauma zijn. Het ligt dus aan de manier hoe we gehecht zijn en daarin kan herstel komen door behandeling psycholoog. (Schematherapie) We kunnen er zelf niets aan doen als we onveilig gehecht zijn, maar wel aan ons herstel werken. Begrip naar onszelf en elkaar. De bekende psychologe Sue Johnson schreef het boek: Hou me vast. Aanrader. Therapie volgen is heel dapper en een geschenk voor jezelf omdat je vecht voor je geluk.In verbinding leert komen met jezelf en de ander geeft vreugde. Vecht er voor. Het is geen falen om in therapie te gaan. Gods zegen!
Dit zijn aannames die voor de een wel geldt en voor de andere niet.
Het ene kind dat niet goed gehecht is zal anders ontwikkelen dan de andere.
Het ene huwelijk waar problemen heeft, heeft andere(onderliggende) oorzaken dan de andere.
Ook mooi: Partronen doorbreken van Van Genderen.
Zeer verrijkend om tot ons te nemen eventueel met hulp van.
Zowel omgevingsfactoren, als aanleg spelen een rol bij hoe je omgaat met moeilijkheden, of hoe je omgaat met mensen.
Als iemand bijvoorbeeld ontrouw is aan zijn of haar partner, kun die niet naar de ouders wijzen.
Als iemand ergens een onderzoek naar doet, komen er uitslagen, doe je het over andere factoren komen die uitslagen er ook.
Waarom stranden er meer huwelijken dan bijvoorbeeld 40 jaar geleden?
Dan spelen omgevingsfactoren (wat niet alleen opvoeding geldt) een rol, als je het niets meer oplevert... dan stop je toch gewoon, de ouders hebben het misschien anders geleerd, maar de trend is nu als ik me maar lekker voel.
Er zijn echt meerdere factoren die meespelen.
Omgevingsfactoren inderdaad, onze ouders als veilige basis om de wereld in te gaan of geen veilige basis. DE personen die ons leren wat emoties zijn, hoe we erover praten, dat we waardevol zijn. Ons begeleiden naar volwassenheid.
Ik heb zelf in de Psychiatrie gewerkt, ik heb ervaren hoe inzichten veranderen en ook hoe mensen die therapie gehad hebben menen dat die therapie (oorzaak van hun probleem of wat dan) ook bij iedereen hetzelfde is.
Jij schreef: Omgevingsfactoren inderdaad, onze ouders als veilige basis om de wereld in te gaan of geen veilige basis.
De buurt waar je opgroeit, de meester of juffrouw op school, ben je gepest, je plaats in de kinderrij speelt allemaal een rol.
Dan zijn ook nog eens je aanleg, je karakter, je sterke en zwakke kanten enz...
Het zou anders een eenheidsworst worden.
Mooi dat je in de psychiatrie hebt gewerkt. Jammer dat je zonder je in deze theorie te verdiepen al een mening geeft. Lijkt me juist dat jouw interesse daar naar uit zou gaan gezien je werkervaring. Ik laat het hierbij. Het beste.
Ik heb me in verschillende theorieën verdiept, in iedere theorie zit wel iets. Ze overlappen elkaar en vullen elkaar aan. Verder laat ik het erbij.
