God moet het doen

N.J. Teerds | Geen reacties | 08-06-2021| 18:17

Momenteel heb ik een relatie van een aantal jaren. Een fijne relatie. Beide zijn we Reformatorisch opgevoed. Naar christelijke scholen gegaan etc. Zondags gaan we samen naar de kerk. Aan het begin gewoon omdat we dat altijd vanuit huis gewend waren, dus dan doe je dat. Hoorden we wat van de preek? Horen misschien wel, maar verstaan? De rest van de week kwam het geloof in uiterlijke dingen (kleding etc.) misschien wel openbaar en een stukje respect, maar verder? In het weekend waren we graag bij vrienden, met alcohol, muziek, in de stad o.i.d. Ook hielden we ons niet aan de standaard/opgelegde regels die veel voorkomen in de ‘refo-kring’ (niet negatief bedoeld!). Achteraf gezien ben ik er van overtuigd dat bepaalde regels echt sparen en bewaren voor het kwade.

In onze relatie loop ik nu tegen dingen aan. Dat er veel schuld is over het verleden en over de dagelijkse schuld. Hoe klein we zijn als mens. Hoe groot het wonder, van God, Jezus. Ik zoek veel in Gods Woord, de Bijbel. Het lastige vind ik nu dat als we samen zijn dit er snel bij in schiet. Het belangrijkste voor iedereen komt op de achtergrond. Wat voor mij belangrijk is geworden, weet mijn vriend vanuit zijn opvoeding ook dat dat belangrijk zou moeten zijn, maar dat moet God dan werken... Dat kun je niet zelf en daar moet je om vragen. Zo denkt hij er over. Daar heeft hij gelijk in. Maar God werkt door Zijn Woord juist heel duidelijk door de Heilige Geest.

In zijn omgeving zijn eigenlijk allemaal mensen die ongeveer hetzelfde zijn opgevoed, dezelfde gedachtegang als hem hebben of dat ze het geloof de rug hebben toegekeerd. Het doet me verdriet dat we hierin samen niet groeien. Zo klein we zijn, zo twijfelachtig in het geloof. Het zou me bemoedigen nu hierin samen ook verder te mogen gaan. Soms voelt het alsof het beter is dat onze wegen scheiden. Dit voelt egoïstisch om te denken, omdat ik eerder net zo dacht als hem. Het voelt ook slecht om hierover te oordelen. Mijn vlees is zo zondig van nature, hoe kan ik dan een oordeel geven over een ander. Of ontevreden zijn? Ik ben geen haar beter. Ik weet niet wat ik er mee aan moet. Kunt u mij hier bij helpen?

Wat goed, dat je op zo’n openhartige wijze je vragen en je zorgen voorlegt. Je spreekt over een fijne relatie die je al jaren mag hebben. Ondanks die fijne relatie heb je zorgen, omdat jij dingen anders bent gaan zien. Het is goed, dat het op dit moment gebeurt, voor je tot een huwelijk bent gekomen.  In een huwelijk zou het kunnen zijn: maar zo zijn we niet getrouwd... Wat houdt dit allemaal in?
 
Laat ik beginnen met te schrijven dat het een voorrecht is een christelijke opvoeding gehad te hebben en in het reformatorisch onderwijs les gehad te hebben. De woorden van God zijn steeds aan je hart gelegd.  Maar wat heeft dat allemaal uitgewerkt? Als ik je verhaal lees, dan zie ik dat het voor de buitenkant, voor het oog allemaal redelijk in orde was, maar meer was het niet. Soms was het gedrag ook niet overeenkomstig met Gods Woord. Zo ben je nu, achteraf dus, bepaalde regels gaan waarderen omdat ze voor veel kwaad en zonde bewaren. Maar je verleden draag je mee als een schuld en je hebt daarvoor vergeving nodig Dat brengt je bij het Woord en de God van het Woord. Daarin lees je dat Jezus is gekomen om zondaren van hun zonden te verlossen. Dan mag je gebed zijn: “Och, schonk Gij mij de hulp van Uwen Geest.” Vraag erom en zet je ervoor in, dat dit ook blijvend zal zijn! Als Gods Geest werkt, is Die niet tegen te staan.

Toch heb je nog een probleem. Je wilt er met je vriend over kunnen spreken. Je vriend gelooft, dat God het moet werken. Dat begrijp jij zeker wel en dat geloof je ook. Wij kunnen ons niet bekeren, want dat is Gods werk! Zijn we dan klaar ermee? Velen misschien wel, maar dat kan niet. We hebben allemaal onze eigen verantwoordelijkheid. In de Saambinder van  3 juni 2021 stond:

“Meent u dat u de Heere de schuld kan geven als u verloren gaat? Zou u de genademiddelen verachten, die God gegeven heeft om zondaren te redden van het verderf ... eenmaal zullen we geoordeeld worden voor Gods rechterstoel ... naar onze werken! O, hoe zwaar zal het ons dan zijn, als ons dan moet worden toegeroepen: Die niet gewild hebben, dat Ik Koning over hen ben, brengt ze hier en sla ze voor Mijn voeten dood... Het is voor u nog de dag der zaligheid. Nog steeds hoort u het getrouwe woord, dat Christus in de wereld is gekomen om zondaren zalig te maken (Citaat: ds. G.H. Kersten). Een aangrijpend stukje, zeker ook voor mensen, die niet verder komen dan: God moet het doen.
 
Het is heel goed dat je over deze vraag nadenkt en je er ook met je vriend over blijft spreken. Het is mooi een huwelijk in te gaan als je het over deze gewichtige zaken overeenstemming hebt. Daar zie je naar uit, als je zegt: het is jammer dat we hierin niet samen groeien. Laat voor je vriend wel duidelijk zijn, waar je -met mogelijk veel twijfel en tekorten- toch voor wil gaan. Dat is niet egoïstisch, want wij kunnen alleen leven en sterven als we het antwoord van Zondag 1 kunnen nazeggen. Daarbij gaat het altijd over jezelf. Dat persoonlijke komt toch ook in de prediking naar voren?

Als je een fijne en goede relatie hebt, dan gun je elkaar toch het beste? Dan laat je toch dingen voor elkaar en dan geef je toch ook ruimte aan elkaar? Vindt je vriend dat ook? Het gaat niet om veroordelen, het gaat niet om oordelen, niet om ontevreden zijn. Het is de nood van je leven, die dit veroorzaakt. Dan mag je zelf in deze onrust naar rust in God zoeken door Jezus Christus. Dan blijft het gebed voor jezelf en je vriend over.

Blijf in gesprek, verwoord je verandering, vraag om begrip en gun het hem van harte! En ook in dezen geldt het voor jullie allebei:

Heer’, wijs mij toch Uwe wegen,|
Die Gij wilt dat ik zal gaan
Tot dezelve maak genegen, 
Mij en doe mij die verstaan

N. J. Teerds

Dit artikel is beantwoord door

N.J. Teerds

• Geboortedatum:
  24-09-1944
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik Ido Ambacht
• Status:
  Actief

55 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven