Thomas niet ongeloviger dan andere discipelen

Was Thomas ongeloviger dan de andere discipelen? Zij allen geloofden de vrouwen niet en herkenden Jezus toch ook pas toen Hij hun zijn wonden liet zien op de bijeenkomst waar Thomas niet bij zat?

Was er ook onderscheid in hoe goed de discipelen de Heere Jezus kenden zoals er in deze/onze tijd wellicht ook gradaties zijn? Heeft dat altijd te maken met hoelang je al gelooft of wat je achtergrond/opvoeding is?

Thomas wordt bijna standaard genoemd “de ongelovige Thomas.” Daar is wel op af te dingen. Thomas was een gelovige die Jezus Christus volgde. Hij zag echter ook de moeilijke kanten van dit volgen. Als Jezus de laatste reis naar Jeruzalem maakt, spreekt Thomas over “met Hem sterven” (Joh. 11:16). Daarin spreekt de liefde tot Jezus, maar ook ziet Thomas de gevaren.

Is Thomas altijd even gelovig of even ongelovig? Wie zelf iets kent van het geloven in Jezus Christus, weet dat geloven altijd in zich heeft ‘op en neer’ en ‘meer en minder’. Daarbij spelen omstandigheden een rol, maar ook de emotionele toestand van de gelovige. Maar het ware geloof kan niet zonder Christus en neemt tot Hem de toevlucht.

Alle discipelen vonden het moeilijk om te geloven dat Jezus was opgestaan en allen waren vergeten dat Jezus de opstanding op de derde dag had aangekondigd in de drie lijdensaankondigingen. De Heilige Geest moet indachtig maken wat Jezus gezegd heeft, of de levende Heere moet Zelf hen verschijnen.
 
Er zijn gradaties in het kennen en liefhebben van de Heere Jezus. Tussen de discipel Johannes en Jezus was een bijzondere band. Maar Jezus heeft ook liefde tot Thomas, Hij kent hem in zijn overwegingen en Jezus zoekt hem op! De ene gelovige lijkt meer op een primair reagerende Petrus, de ander meer op de Thora bestuderende Nathanaël. Dat heeft te maken met karakter, maar ook met studie. Wat is het een voorrecht, wanneer je evenals Timotheüs al van jongs af bent onderwezen in de Schriften. Een grote verantwoordelijkheid voor opvoeders om de jongere generatie te onderwijzen vanuit de Bijbel maar bovenal om hen voor te leven.

Het ware geloof is geen altijd bloeiende kunstbloem, maar een levende rank die met de wijnstok Christus verbonden is. Hoe langer aan Hem verbonden en hoe meer geleerd door Zijn Woord en Geest, des te meer zal het geloofsvertrouwen groeien. Daarbij kan de hemelse landman ook het gouden snoeimes van beproevingen gebruiken opdat de gelovige meer vrucht zal dragen.

Laten wij niet bij onszelf of bij anderen de mate van het geloof of de groei daarvan beoordelen. Laat ons hartelijk verlangen zijn om dicht bij de Zaligmaker te leven in ootmoedige navolging. Zonder Hem kunnen we immers niets doen!

Ds. A. Jonker,
Putten