Ongelukkig van kleine borsten
A. C. (Carolien) Luitjes | 27 reacties | 09-04-2021| 12:00
Vraag
Ik ben een getrouwde vrouw van begin 20, heb een dochtertje en ben lid van de Gereformeerde Gemeenten. Ik loop al jaren met het probleem dat ik geen borsten heb. Ik weet dat borsten onder andere bedoeld zijn voor borstvoeding, maar ze zijn toch ook een teken van vrouwelijkheid en bedoeld voor het genot van de man tijdens de seks? Ik denk bijvoorbeeld aan Hooglied. Maar als je ze niet hebt, kun je er ook niet van genieten. Mijn man klaagt er niet over, maar zelf voel ik me niet compleet, niet vrouwelijk en daardoor schaam ik me om seks te hebben (of in ieder geval om me uit te kleden) en om te zwemmen. Het liefst vermijd ik dit.
Ik heb hier drie verschillende trajecten bij hulpverleners voor gehad, maar ik kan het niet accepteren en ik word steeds ongelukkiger. Ik heb al vaak overwogen om een borstvergroting te doen, maar eigenlijk durf ik dat niet omdat ik bang ben dat ik hiervoor gestraft zal worden door God, omdat Hij me gemaakt heeft zoals ik er nu uitzie en daar vast een bedoeling mee heeft. Ik denk ook dat het niet mag en mijn geweten neem ik wel serieus. Maar wat moet ik nu? Ik heb er echt alles aan gedaan om het te accepteren, maar het lukt niet en de hele dag word ik er mee geconfronteerd en ik ben bang dat ons huwelijk eraan kapot gaat. Ik praat er wel met mijn man over, maar hij kan me ook niet overtuigen.
Ik wil nog zeggen dat ik echt geen grotere borsten wil om mooi te zijn of mannen te verleiden, maar omdat ik me gewoon vrouw wil voelen want ik ben ook een vrouw. En omdat ik ongelukkig ben. Ik heb verschillende artikelen gelezen met antwoorden op vergelijkbare vragen, maar ik zou graag een persoonlijk antwoord willen krijgen van iemand van mijn richting/refo-achtergrond, omdat het iets is wat in onze kringen niet geaccepteerd wordt.
Antwoord
Dag lieve vrouw,
Je probleem is helder. Jouw lichaam zie jij niet als vrouwelijk genoeg en je wordt ongelukkig van jouw waarneming geen borsten te hebben. Je vertelt hoe jij het beleeft en dat je verschillende hulpverleners om raad hebt gevraagd. Je geeft aan dat je het liefst een borstvergroting zou willen, maar dat je geweten je daarbij in de weg staat.
Wat weegt dit zwaar voor je en wat draag je het als een last met je mee de hele dag door. Wat zou ik je graag nog een aantal vragen stellen, voordat ik op jouw vraag inga. Ik zou willen weten uit wat voor gezin je komt bijvoorbeeld, of je zussen hebt en hoe jij in het leven staat en of je jouw kindje borstvoeding hebt gegeven. Je bent lid van de Ger. Gem. en ik zou graag van je willen horen hoe jouw persoonlijke relatie met de Heere God is.
Ik hoop dat je beseft dat ik niet een allesomvattend antwoord kan geven op je vraag. Ik deel wat gedachten met je en wil je vragen biddend dit te overwegen. Ik geloof dat God met iedereen Zijn persoonlijke weg gaat, ook met jou.
Medisch gezien kan er ontzettend veel in de tijd waarin we leven. Dat is enerzijds een zegen, anderzijds vraagt het van ons een afweging hoe we daar als christen gebruik van maken. Plastische chirurgie wordt gezien als normaal in de wereld om ons heen, waarin we worden geconfronteerd met schoonheidsidealen. Wij vrouwen hebben de neiging ons te vergelijken met elkaar en vinden daar vervolgens iets van. Dat kan positief of negatief uitpakken, maar het is goed ons dat bewust te zijn.
Als vrouwen die ons willen laten leiden door Gods Woord, lijkt het me goed ons te beseffen dat we niet volmaakt zijn. We leven in een gebroken wereld met een lichaam dat niet perfect is. We leven na de zondeval met alle gevolgen van dien. En toch staat in Psalm 139 beschreven hoe wonderbaarlijk we gemaakt zijn, ook na de zondeval, heel gedetailleerd bedacht door de Schepper. Van al die miljarden mensen is er maar een zoals jij en ik. Dat zegt iets over de grootheid van onze Schepper, maar ook hoe Hij naar ons kijkt en hoe we naar onszelf mogen kijken. Met ontferming. Of je nu wel of geen borsten hebt, nauwelijks billen of juist iets te veel naar je zin, een neus die groter is dan doorsnee en zo kunnen we nog even doorgaan.
Ons gelukkig voelen zit niet in hoe we eruitzien, maar hoe we naar onszelf kijken. Misschien heb jij wel prachtig haar, goedgevormde benen of heel mooie handen. Plato, de Griekse filosoof, zei het zo -al in de vierde eeuw voor Christus- "Schoonheid is zichtbaar geworden liefde." Liefde van God voor jou, waardoor Hij jou aanziet in Christus. Liefde voor jezelf, waardoor je schoonheid kunt zien. Octavius Winslow zegt het zo: “Ja, God heeft een groot welgevallen in het volk dat Hij liefheeft. Zij zijn Hem dierbaar, onvoorstelbaar dierbaar. Hij bewaart hen als de appel van Zijn oog. In eigen oog mogen zij dan verdorven, onrein en waardeloos zijn, maar als Hij ze in Jezus aanziet, kan Hij tegen elk van hen zeggen: Geheel zijt gij schoon, Mijn vriendin, en er is geen gebrek aan u." "Geen gebrek aan u", als God jou aanziet in Christus. Dat maakt echt gelukkig, ook al zijn daarmee zeker niet alle problemen die we ervaren in het gebroken leven van nu opgelost.
Tegelijkertijd voel ik met je mee en kan het heel zwaar voor je zijn steeds hiermee geconfronteerd te worden. Het voelt te makkelijk om jou te adviseren jezelf zonder meer te accepteren zoals je bent. Het is ook niet zo dat in de Bijbel staat dat je geen borstvergroting mag doen. Maar overweeg het biddend voor de Heere God of dit is wat Hij voor ogen heeft voor jou en of dit de echte oplossing is van jouw probleem, van het feit dat je je niet gelukkig voelt. Een medisch ingrijpen brengt risico’s met zich mee, vraag je af of je dat risico wilt nemen, zonder medische noodzaak.
Ik vind het mooi dat je zegt dat het voor je man geen probleem is. Dat kun je zelf nauwelijks geloven, maar geloof je man daarin en probeer je eigen gedachten daarover opzij te zetten. En probeer ontspannen te genieten van de aanraking van je man, gun hem jouw borsten, ook al is het niets in jouw ogen, de aanraking van de tepels kan evengoed voor jou een heel fijn onderdeel worden van de seks.
Kleding die past bij jouw eigenheid en vrouwelijk is, kan ook ontzettend veel doen in jouw gevoel van echt vrouw zijn. Dat begint bij onderkleding: het kiezen van een push-up-bh kan helpen en daarbij kleding die een duidelijk vrouwelijke uitstraling hebben, hoe dat precies bij jou eruit zal zien, kan ik niet inschatten alleen door middel van je brief, zonder je verdere figuurvormen te weten. Een kledingadvies zou je kunnen helpen.
Hoe dan ook: wijsheid gewenst. God geeft het hen die erom vragen.
Carolien Luitjes
Dit artikel is beantwoord door
A. C. (Carolien) Luitjes
- Geboortedatum:10-08-1978
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Woudenberg
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Functie: Kleur- en stijladviseur, presentatrice en coach
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik wil je niet diagnosticeren, maar je verhaal komt me dwangmatig en obsessief over. Het beheerst je hele leven, terwijl het probleem voor jouw man niet bestaat en het de buitenwereld waarschijnlijk ook niet opvalt. Ik wil het niet bagatelliseren, want ik weet zelf hoe groot zoiets in je hoofd kan zijn.
Ben je bekend met body dysmorphic disorder of überhaupt een dwangstoornis? Wellicht kun je dit een keer voorleggen aan een therapeut? Misschien herkent hij/zij hier iets van?
Je zou een borstvergroting kunnen overwegen, maar ik proef dat het probleem dieper is dan dat. Het zou jammer zijn als je je laat opereren en er dan achter komt dat de onzekerheid zich vervolgens op andere terreinen van je leven gaat richten.
@ajl verder zeg je: in het leven niet gaat om uiterlijkheden, maar om je persoonlijke relatie met God. Dat zal het uitgangspunt moeten zijn in het leven. Ook dat is helemaal juist. Maar sluit het 1 de ander uit? Kun je geen persoonlijke relatie met God hebben als je graag iets zou willen veranderen?
Waarom wordt er meer achter gezocht en veronderstelt dat vragentelster wel een ander achterliggend probleem zal hebben? Kan het niet gewoon zo zijn dat het niet hebben van borsten HET probleem ist van haar? Het is nu eenmaal zo iets wezenlijks wat bij een vrouwenlichaam hoort. Natuurlijk in allerlei vormen en maten. Wil iemand van een B naar een D-Cup zou ik ook zeggen, accepteer het lichaam wat je hebt gekregen. Maar als er totaal geen sprake ist van borstvorming, ja dan begrijp ik het probleem heel goed. Dat moeten we hier ook niet gaan bagatelliseren, maar wat meer begrip voor dit verdriet zou op zijn plaats zijn.
Ik vind de reacties waarin op gezondheidsrisico´s gewezen worden wel heel zinvol, want de ene ingreep is de andere niet en dit moet allemaal wel heel goed overwogen worden, want je hebt wel verantwoording voor je man en kind en ik zou mijn leven niet bewust in gevaar brengen. Daarom zou ik mij wel heel goed informeren van te voren en een gedegen afweging maken.
Je bent nog jong, misschien ben je wel heel tenger gebouwd? Een aantal kilo aankomen kan een heel verschil maken, dat je misschien wel tevreden met je borsten bent.
Trouwens als je denkt dat ik antidepressiva oid slik, heb je het mis. Ik slik methylfenidaat omdat ik ADHD heb. Dus ik ben zo gezond als wat, maar zonder medicatie lijd ik. Dan kun je er nog van alles van vinden dat iemand daar medicatie voor slikt, maar het argument dat het lijden nu eenmaal bij het leven hoort enz. En dat het daarom van God niet mag omdat je verder toch gezond bent heb ik in deze nog nooit gehoord.
Maar daar gaat het ook helemaal niet om. Wie bepaalt dat welk lijden erg genoeg of logisch is dat er iets aan gedaan wordt om het lijden te verminderen? De Bijbel in elk geval niet.
De vragenstelster lijdt eronder dat ze geen bortsontwikkeling heeft, ze heeft al vanalles geprobeerd om het te acepteren maar het lukt niet. Wie zijn wij dan om te zeggen. Maar he, dit lijden moet je accepteren want je bent gezond en het leven is nu eenmaal niet maakbaar en een tranendal (wat ik niet zal ontkennen.) En die en die kan het ook accepteren en die heeft ook spijt van de operatie. Dus jij moet/mag het ook niet doen. En daar gaat het ook niet om.
Het is absoluut goed om je verdiepen in de voor- en nadelen. Ik zou de vragenstelster aanraden om dat te doen en daar een keuze op te maken en niet af te gaan op de meningen van anderen want je kan het toch nooot goed doen en in de Bijbel ga je niet vinden of het wel of niet mag.
Ik zou voor mezelf afwegen of er risico's zijn voor m'n lichaam als ik een borstvergroting zou willen doen? Kun je daar (op termijn) ziek van worden? Is dat het waard? Is het de kosten wel waard? Gaat het wel natuurlijk aanvoelen of ben je dan ook nog onzeker of je man het voelt, anderen het zien etc.
Er zijn mijns inziens goede tips gegeven, pushup bh etc. Sterkte met het nemen van de beslissing. Misschien helpt het om een afspraak te maken met iemand zoals mevrouw Luitjes, die samen met jou wat opties kan doornemen op kleding gebied bijv.
Het is ook geen oplossing door te zeggen: we moeten leven in verwachting op de Hemel, en leven tot eer van God en daar mee bezig zijn. Onze eigen ervaring is dat je mét een verwachting op de Hemelse heerlijkheid, toch echt met beide benen in dit leven staat. Met al het verdriet dat daarbij komt kijken. En dan moet je toch gaan zoeken naar de beste weg die je kunt gaan in dit leven. Ik ben ervan overtuigd dat God ons middelen geeft om ons te leren accepteren wat we moeilijk vinden. En soms is dit een middel waarvan je vroeger nooit had gedacht dat te zullen gebruiken. Maar je kunt met je rug tegen de muur komen te staan, met geen enkele normale en 'door-je-omgeving-geaccepteerde' oplossing. Dan is er nog maar één weg, en dat is het gebed, en kijken naar wat wél mogelijk is. Dat zul je ongetwijfeld al gedaan hebben. Maar ik denk dat God soms zoveel ruimer denken dan wij. Misschien vind Hij het wél goed dat je een borstvergroting laat doen. Er is voor veel ethische vragen geen éénduidig antwoord. Vaak gaat ieder daarin zijn eigen weg. Het allerbelangrijkste is: Heere, wat wilt U dat ik doen zal? Ik zou je adviseren om biddend je weg te gaan. Het is nl heel belangrijk dat de verhouding tussen jouw en God goed en open blijft. Als je een bepaalde stap zet, leg die dan voor Hem neer, en luister naar Zijn stem. Stel dat je een informatief gesprek aan gaat met medisch specialisten, en je legt dit in het gebed neer, voel je dan rust en opening in het gebed? Of merk je verwijdering tussen God en jou? Gaan er deuren open? Of sluiten wegen zich? Dit is heel lastig hoor, maar écht, God wil ook jou de weg wijzen die je moet gaan! En misschien is dat juist wel leven mét deze borsten, omdat Hij je afhankelijk wil laten zijn van Hem. En omdat Hij je iedere dag weer aan zijn Troon wilt ontmoeten, om van Hem hulp en bijstand te vragen.
Zelf heb ik een paar maanden geleden een prothese-bh gekocht online bij Annamamelle. Zij kunnen je telefonisch adviseren, heel fijn! Je koopt er vullingen bij, en kunt je bh net zo volumieus maken als je zelf wilt. Zelf heb ik er zoveel in gedaan totdat ik weer cup b had. Hier ben ik enorm blij mee! Sinds dien hoef ik me niet meer te schamen voor de buitenwereld, ik weet dat mijn figuur er weer normaal uit ziet. Tuurlijk is er daadwerkelijk niets veranderd, maar als een ander het niet meer ziet, scheelt dat echt heel veel. Ik wordt nu minder geconfronteerd met andere vrouwen, en ben er echt minder mee bezig. Ik kan dit echt iedereen aanraden, en zou het jou ook willen doen. Misschien helpt dit je ook al een eind op weg...
Heel veel sterkte, en ga je weg met God!
- 1
- 2
