Taizé-muziek

G. Slurink | 9 reacties | 02-04-2021| 11:22

Ik heb een vraag over Taizé-muziek en niet zozeer de plaats/beweging/leer. Mijns inziens zijn de liederen inhoudelijk best bijbels omdat er deels bijbelteksten en bijbelse termen enz. in voorkomen. Ik word er rustig van en kom ermee op adem bij God. Dit kan toch niet verkeerd zijn, daar ik snak naar Gods nabijheid en Hem (tegelijk) graag loof en eer door deze aanbiddingsliederen? Het gaat mij dus niet om het (Rooms Katholieke) gedachtengoed en ik hoef er ook niet heen want ik word gevoed in m’n eigen refo-kerk en voel totaal geen verleiding/aantrekkingskracht tot méér of anders dan ik gewend ben en waar ik in ben opgevoed.

Beste vraagsteller,

Ik wil proberen de vraag te beantwoorden met te kijken naar wat ik denk dat we werkelijk nodig hebben.

Bijbelse inhoud, niet alleen bijbelteksten en bijbelse termen, maar de werkelijke Bijbelse boodschap is van het allergrootste belang, met name alles wat de Heere Jezus Christus en Zijn evangelie betreft, en alle beloften die daarin meekomen. Ik zie veel mensen om me heen worstelen met allerlei zaken. Er zijn veel dingen in hun dagelijkse leven die ze graag anders zouden willen hebben. In het bijzonder in deze crisistijd rond het coronavirus zie je hoe sterk het mensen raakt als ze tegen allerlei beperkingen aanlopen of allerlei dingen moeten missen. En steeds klinkt er geroep om perspectief. Maar ook buiten dat zie je hoe veel mensen constant onder druk staan omdat ze allerlei zaken menen te moeten doen, menen te moeten hebben, menen te moeten voelen, of menen te moeten bereiken. En dat brengt dan weer allerlei andere stress en onrust met zich mee. En dit speelt niet alleen bij ongelovigen. Ook veel christenen leven zo. Hoe komt dat? Ik denk omdat bij veel christenen de Bijbelse boodschap niet helder schijnt in hun hart. Misschien wordt het niet goed begrepen of misschien komt het in de verdrukking door allerlei andere randzaken.

De Heere Jezus zegt: komt allen tot Mij, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Misschien kennen we deze woorden wel, maar zijn ze niet echt een realiteit voor ons in ons dagelijks leven. Misschien denken we dat dit alleen zondevergeving betreft, of iets dat vooral het geweten raakt, of over later gaat en weinig te maken heeft met de praktijk van het dagelijks leven. Of misschien verwachten we het op een verkeerde manier, bijvoorbeeld als een gevoel dat ons overkomt. En ondertussen zoeken we onze rust en ons geluk telkens op de verkeerde plekken of in de verkeerde zaken.

Daardoor heeft het geloof niet alleen weinig kracht, er ontstaan ook allerlei verkeerde verwachtingen bij ons, zowel van onszelf en van ons leven, als ook van God. En dat kan dan nog enigszins stand houden zolang het nog redelijk gaat in ons leven. Maar als het gaat stormen, staan we dan op een rots? Een rots, niet alleen voor bij het sterven, maar ook voor in het dagelijks leven?

Laatst hoorde ik van een onderzoek dat een aantal jaren geleden is gehouden. Gevraagd werd aan christenen wat ze zouden zeggen als ze voor God zouden verschijnen en God hun zou vragen waarom ze hopen toegelaten te worden tot Zijn eeuwig koninkrijk. De antwoorden waren verdrietigmakend. Veel mensen kwamen aan met allerlei zaken die bij zichzelf meenden te zien, wat ze hadden gedaan of niet hadden gedaan, gebeurtenissen die er waren geweest in hun leven, bepaalde ervaringen of gevoelens die ze hadden gehad, bepaalde tekens die ze meenden te hebben gezien, of dat ze geloofden dat ze in de kern niet zo slecht waren en dat God de rest wel zou vergeven omdat God liefde is.

Maar geen van deze dingen is het antwoord dat de Bijbel geeft. Geen van deze antwoorden kan ook werkelijk rust geven. Niet voor later, maar ook niet voor nu. Geen enkel antwoord dat ook maar voor het kleinste deel op iets van mijzelf steunt kan standhouden in aanvechtingen, omdat ik gebrekkig en feilbaar ben. De Bijbel geeft een compleet ander antwoord. Een antwoord dat echt rust geeft en dat elke storm en en elke aanvechting kan doorstaan. Omdat het steunt op Iemand die onfeilbaar is. 

Het Bijbelse antwoord is dit: er is niets in mij of in mijn leven dat ik aan of bij kan dragen. Helemaal niets. Alles in mij en in mijn leven is bedrieglijk en vuil. Er is ook helemaal niets dat ik moet aandragen. Mijn enige hoop is de Heere Jezus Christus, die zondaren met God verzoende toen wij nog zijn vijanden waren. Daar is helemaal niets van mij bij. Het is volledig geschonken. Niets van wat ik goed doe draagt daar iets aan bij. Niets van wat ik verkeerd doe neemt daar iets van weg. De rekensom is: de Heere Jezus Christus + (nul x alles wat van mij komt, goed of fout). En nul keer wat dan ook is nog steeds nul. Dus het enige dat overblijft is de Heere Jezus Christus. Dat is mijn enige grond, mijn enige hoop. Ik heb niets anders. Dat is de rots waar ik op mag staan, dat is de waarheid die diep in mijn hart moet doordringen. De zekerheid ervan ligt er in dat het niet van mij afhangt maar buiten mij ligt. 

En omdat de Heere Jezus Christus de volmaakte grond is Hij ook de volmaakte hoop waar niets mis mee kan gaan. Ook al moet ik voor de zoveelste keer aan mezelf wanhopen. Ook al voel ik niets. Ook al zie er niets van in mijn leven. Ook al ben ik onrustig om wat voor oorzaak dan ook. Mijn blik van geloof is slechts gericht op dat kruis daar op Golgotha, op dat lege graf. Dat is de waarheid die zich diep in mijn hart moet vestigen. En juist omdat er niets van mij bij is en alles op Hem steunt kan ik volledig zeker zijn van alle beloften die de Bijbel doet. En hoef ik niets meer. Dan ben ik de koning te rijk, zelfs nog veel rijker dan de koning, nog veel rijker dan Jeff Bezos, Elon Musk en Bil Gates bij elkaar. Dan is er op aarde niets dat daar aan tippen. Alle andere dingen in mijn leven zijn dan vrijblijvende bijzaken, dingen die ik hebben kan of die ik niet hebben kan, maar die voor mijn geluk verder niet bepalend zijn. Ik mag dan dankbaar zijn voor alles wat ik ontvang in dit leven, maar ik maak me niet druk om wat ik niet heb. Want mijn rijkdom ligt erin dat ik gekend ben door de Heere Jezus. En zo kan ik volledig rust vinden in de Heere Jezus. Want als ik op ook maar iets van mezelf zou bouwen, zowel in dit leven als bij het sterven en bij het verschijnen voor God, dan kan dat alleen maar een erg wankele basis zijn. Maar als ik voor 100 procent op de Heere Jezus steun dan kan ik zeker zijn over de uiteindelijke uitkomst. Dat betreft dan niet alleen het sterven, maar heeft ook een grote invloed op hoe ik in het leven sta in het hier en nu.
 
Daarom is Bijbelse inhoud zo belangrijk. Het gaat om Bijbelse inhoud, de boodschap van het ware evangelie en de beloften die daarmee samenhangen, niet om Bijbelse termen of om Bijbelse teksten of religieuze gevoelens. Het gaat er om te weten wat God heeft gezegd, inhoudelijk. Muziek kan je voor een tijdje rustig maken en helpen om op adem te komen. Maar we moeten onze rust niet vinden in muziek. En ook niet in (mystieke) ervaringen. En ook niet in gevoel. En ook niet in een God menen te ervaren. Maar in Bijbelse waarheden en Bijbelse beloften die zich nestelen in ons hart en daar helder gaan schijnen en ons troosten en ons pad verlichten.

Ik noemde al een paar keer het hart en ik moet daar nog even wat meer over zeggen. Want bij ons hart denken we vaak aan ons gevoel. Je hart volgen betekent in onze tijd vaak je gevoel volgen. Maar niet in de Bijbel. In de Bijbel is het hart de kern van je denken, van wat je voor waar houdt. Je verstand is de ingang, je hart is het centrum. Daar woont datgene dat werkelijk belangrijk voor je is. Wat je zegt en wat je doet komt voort uit wat er leeft in je hart. En hoe je je voelt is het gevolg van in welke mate de verlangens van je hart in overeenstemming zijn met wat je hebt. Als je hebt wat je wilt ben je tevreden. Als je niet hebt wat je wilt ben je ontevreden. Mensen proberen dan die onbalans in evenwicht te brengen door proberen meer te verkrijgen of meer te bereiken. Maar omdat het nooit genoeg is, en het hart telkens weer gevoed wordt met gedachten dat we nog steeds dingen missen, komt die balans er nooit en vinden we nooit rust. Maar als we aan de andere kant beginnen dan kunnen we die balans wel bereiken. Namelijk als we de verlangens van ons hart in overeenstemming brengen met wat we daadwerkelijk hebben. Dan hebben we automatisch alles wat ons hart begeert. 

En is er maar één manier dat te bereiken, en dat is door de Heere Jezus. Want in Hem hebben we alles wat nodig is, en in Zijn beloften hebben we alles, zelfs veel meer dan dat, wat een mens zich wensen kan. En als we dat zien, en als Hij dan het verlangen van ons hart is, en we op grond van de Bijbel dan mogen zien dat dit door het geloof in Hem en het toevertrouwen aan Hem ook een werkelijkheid is geworden, dan hebben we rust en zijn we tevreden, te midden van alles wat er met ons en om ons heen gebeurt. Dan zijn er nog wel aanvechtingen, maar die kunnen we dan tot zwijgen brengen door tegen onszelf te spreken op grond van het Woord van God dat onfeilbaar is en dat eeuwig blijft.

Daarom moeten we ons hart voeden met Bijbelse inhoud, met Bijbelse waarheden. Niet met Bijbelse termen of met semi-religieuze schijnwaarheden. Alle leugens en schijnwaarheden moeten uit ons hart verdwijnen en moeten plaats maken voor wat God werkelijk heeft gezegd. Daarop kunnen we staan. Daarmee kunnen we leven en sterven. Daarin vinden we echte rust en echt geluk, voor nu en voor later. Niet iets dat op en neer gaat met onze gevoelens of met wat ons overkomt, met de voorspoed en de tegenspoed die we ondervinden. 

Niet elk lied van Taizé-muziek heeft een verkeerde tekst. En als je ze leest vanuit een goede context kunnen er best dingen worden gezegd waar we achter kunnen staan. Maar ik ben bang dat de ervaring die het moet opwekken je niet op het bovengenoemde pad leidt. Integendeel, ik ben bang dat het je een verkeerd spoor op leidt en dat je de verkeerde dingen gaat zoeken op de verkeerde plek. 

Het is mooi dat je snakt naar Gods nabijheid en Hem wil loven en eren. Ik moet denken aan Psalm 42. “Zoals een hert schreeuwt naar de waterstromen, zo schreeuwt mijn ziel tot U, o God!” In deze psalm brengt David zichzelf niet tot rust met muziek en Bijbelse termen, maar door zijn hart te voeden met de beloften van God, met Bijbelse waarheden, en zich daar in geloof aan vast te houden. Hij richt zijn gedachten op wie God is, wat Hij heeft gedaan en wat Hij heeft beloofd. En hij corrigeert zichzelf dan met: “Wat buigt u zich neer, mijn ziel, en wat bent u onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem weer loven.” Dat is de zekerheid die we mogen hebben in de Heere Jezus, waar we ons hart mee moeten voeden. Daarin vinden we werkelijk rust en vrijheid. En dat is uiteindelijk ook het meest tot eer van God.

Ik hoop dat dit antwoord jou en ook andere lezers zal helpen of tot bemoediging zal zijn.
 
Een hartelijke groet,
Gerard Slurink

Dit artikel is beantwoord door

G. Slurink

• Geboortedatum:
  12-02-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Reformatorisch
• Woon/standplaats:
  Lahti, Finland
• Status:
  Actief

167 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven