Omgaan met een puber
M. F. (Irma) Roobol-van der Sluijs | Geen reacties | 26-03-2021| 09:32
Vraag
Onze puber zit niet altijd even goed in z’n vel. Of het aandacht zoeken is of echt, valt lastig te achterhalen. We lopen al wel bij een psycholoog, wat weinig effect lijkt te hebben. Maar ik kan er zelf maar moeilijk mee omgaan. Ik kan me niet goed inleven in onze puber. Deels omdat ik zelf weet van psychische omstandigheden. Daarom wil ik me tegen dat van onze puber verzetten. Vaak wuif ik het weg als hij wat zegt, door er een positieve opmerking over te maken. Niet zeuren, gewoon doorgaan, het leven is nou eenmaal niet makkelijk. Ik vind mezelf een slechte ouder. Heeft u tips hoe hier mee om te gaan?
Antwoord
Omgaan met een puber kan heel lastig zijn. Wat moet je juist wel en wat juist niet? Vragen die veel ouders zullen herkennen. Dus nee, u bent geen slechte ouder. U voelt zich denk ik heel machteloos.
Pubers zijn in een bepaalde periode van hun leven gekomen waarin alles wat zo zeker en vanzelfsprekend was, op losse schroeven komt te staan. Er veranderd heel veel. Aan henzelf maar ook hun kijk op het leven. Alles wordt onzeker. Overal verschijnen vraagtekens. Hoe eng is dat!
Er komt verwarring, vertwijfeling. Ze raken in een soort bubbel en sluiten zich vaak af van de buitenwereld, althans als het om hun diepste gevoelens gaat. Naar buiten toe geven ze vaak een overreactie. Ik doe, wat ik wil. Wie doet mij wat! Ik kan wel voor mezelf zorgen. Je hoort wel eens de uitspraak over pubers: “Wegens verbouwing gesloten.” Ze worden moeilijk bereikbaar. Sluiten zich op in hun eigen gevoelswereld.
U zegt dat u niet weet of het aandacht vragen is, of dat het echt is. Het één sluit het ander niet uit. Aandacht vragen is ook niet zonder reden en dus echt!Een puber straalt uit dat hij niemand nodig heeft. Maar inwendig voelen ze zich vaak heel alleen. Ze willen gehoord worden! Als hij niet serieus wordt genomen en alles wordt weggewuifd, zal zijn gedrag waarschijnlijk alleen maar erger worden. Stel u kwetsbaar op. Zeg hem dat u er voor hem wilt zijn. Geef aan dat u het lastig vindt, omdat u het psychisch ook niet makkelijk heeft. Uw verzet tegen zijn gedrag wakkert zijn verzet aan. En daar heb je de negatieve spiraal...
U hoeft geen oplossingen voor hem aan te dragen. Laat hem enkel voelen dat u er voor hem bént! Ga samen een wandeling maken en begin te zeggen hoe lastig u het vindt, maar dat u er voor hem wilt zijn! Dat hij altijd bij u terecht kan. En vervolgens : luisteren, luisteren, luisteren...
En als het de ene keer niet lukt, probeer het een andere keer nog eens. Je lost de dingen niet op door ze weg te wuiven. Hoe harder u het wegwuift , des te groter wordt zijn roep om aandacht. Hij heeft u nodig! U bent de ouder, hij een kind die de weg niet weet. Waarvoor het leven zo onzeker voelt.
Reik hem de hand. Zodra hij dat voelt, kan er weer verbinding tot stand komen. En dan kan er iets moois opbloeien. Dan nóg zal het niet altijd makkelijk zijn. Maar start keer op keer de zoektocht naar zijn hart! Laat uw verzet tegen zijn gedrag los en zijn verzet zal vroeg of laat breken!
Ik bid u veel wijsheid en geduld toe!
Hartelijke groet,
Irma Roobol
Dit artikel is beantwoord door
M. F. (Irma) Roobol-van der Sluijs
- Geboortedatum:21-02-1975
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barendrecht
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Functie: Ziekenverzorgende Somatiek & Psychogeriatrie
