Reformatorisch in het buitenland

Ooit was ik in het stadje Cloppenburg in Duitsland. Het straatbeeld gaf regelmatig aanleiding je te wanen in een Nederlands dorp op de 'biblebelt¨ . Navraag leerde me dat er in Cloppenburg veel zogenoemde Rusland-Duitsers wonen. Ik weet niet precies wat ze voorstaan qua geloof maar de kledingcode, vooral van de dames- komt erg overeen.
Een concreet voorbeeld van prediking die veel overeenkomsten vertoond met die in reformatorische kerken in Nederland vind ik zelf die zoals die vaak te beluisteren is in de St.Martini Gemeinde in Bremen ( st-martini.net).

@kejak
Kledngcode heeft niets met reformatorisch te maken, het tweede wat je noemt wel?

Wel moet zonder vraagteken uiteraard

kejak
wat bedoelt u met de kledingcode?
is dat degelijk of de minirokjes?

@kip Ik sluit daarmee aan bij het antwoord van de redactie die de term ook gebruikt. Dus je zou het hen kunnen vragen.
@samanthi Het eerste deel van mijn reactie is anekdotisch en overeenkomstig mijn waarneming van destijds maar blijkbaar niet overeenkomstig uw mening. Ik neem daar kennis van.

@kejak
Kleding heeft niets met reformatorisch te maken.
Dat verschilt per cultuur, de prediking wel, al spreek ik liever over Bijbels of over Christelijk, dat staat er nog ook de n de Bijbel, kleding zoals de Bijbel voorschrijft is duidelijk, eerbaar kuis eenvoudig, voor mannen en vrouwen.

Oei weer een foutje.
Het moet zijn, zo staat het in de Bijbel.

@Samanthi In het kader van de oorspronkelijke vraag lijkt het me niet zinvol inhoudelijk te reageren. Zoals ik al eerder zei neem ik kennis van het inbrengen van je stelling.

@kejak wat een reactie... Jammer...

Er zijn inderdaad reformatorische kerken in het buitenland, meestal gesticht door emigranten vanuit Nederland.
Ik heb nu ruim 20 jaar geleden een tijd met mijn vrouw in Australië gewoond en daar hebben we de meeste (kerkelijke) tijd doorgebracht in de Presbyterian Church of Eastern Australia, gelieerd aan de Free Church of Scotland.
Het is voor mij destijds een grote eyeopener geweest, vooral omdat de kern van het geloof hetzelfde was, maar de 'bijzaken' werden heel verschillend ingevuld.
In een korte broek naar de kerk? Geen enkel probleem.
De dominee gaf iedereen na afloop een hand.
De kerkenraadsleden gingen gewoon bij hun gezin zitten (zouden ze hier ook moeten doen!)
Zingen werd gedaan door een voorzanger, een orgel was er niet (het was doorgaans vreselijk om aan te horen).

Een paar jaar geleden was ik voor mijn werk in Canada. Het was de week van biddag en ik was in Toronto. Ik ben toen naar een GerGem gereden die in de 'buurt' was (Brant County, een uur rijden).
Nog nooit zo'n koude ontvangst meegemaakt en ook de dienst vond ik zeer naargeestig. Na afloop: niemand die informeerde wie ik was, wat ik kwam doen. Iedereen ging zijns weegs en ik mocht weer een uur terug rijden naar het hotel.

Ik heb meerdere reformatorische kerken in het buitenland bezocht, en mij is opgevallen dat de mensen daar veel conservatiever zijn dan in Nederland. Stel ik zou nu voor de keuze staan om naar het buitenland te gaan wonen, dan zou ik me echt 10 keer bedenken voordat ik lid zou worden van een dergelijke gemeente. Niet omdat mensen conservatiever zijn, maar wel omdat ze (naar mijn ervaring) niet of nauwelijks open staan voor 'strangers'..