Mijn vrouw is depressief
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven | Geen reacties | 25-01-2006| 00:00
Vraag
Mijn vrouw en ik zijn zeven jaar getrouwd. Nu is mijn vrouw al enige tijd depressief. Ze heeft een nieuwe baan, maar het werk valt tegen, terwijl ze deze baan wel altijd gewild heeft. Het is zelfs zo dat ze zich voor alles en iedereen afsluit en zelfs relaties met vriendinnen verbreekt. Voor mij is ze ook niet meer bereikbaar. Het enige wat ze doet is overdag en ‘s nachts naar haar werk (ze werkt in het ziekenhuis) gaan.
Als ik vraag of ik haar kan helpen, reageert ze niet. Het enige wat ze zegt is dat haar hoofd vol zit en dat ze met rust gelaten wil worden. Met een vriendin van ons heb ik daar over gesproken. Die zegt: “Het lijkt me als je van je man houdt dat je gewoon de dingen vertelt die je bezig houden, enzo. Of is mijn zicht op het huwelijk verkeerd?”. Met haar wil ze ook geen contact meer.
Moet ik naar mijn vrouw luisteren? Moet ik haar met rust laten? Ik weet het niet. Ik heb het gevoel dat ze me nodig heeft, heel erg zelfs. Zonder dat ze dat misschien door heeft. Professionele hulp wil ze echter ook niet. Kan onze vriendin nog wat voor ons betekenen? Nu deze problemen er zijn spreek ik haar ook wat vaker. Houdt ze nog wel van me? We hebben dikwijls op het punt gestaan om te scheiden, het ging gewoon niet meer. Wat nu?
Antwoord
Beste vragensteller,
Wat een moeilijke situatie voor jullie! Zoals je de klachten van je vrouw beschrijft is dit inderdaad te herkennen als een depressie. Voor omstanders, en zeker partners, is dit heel erg zwaar. Tegelijk is het goed teken dat ze haar werk nog volhoudt en blijkbaar kost dit haar zoveel energie dat ze verder "niets" meer heeft.
Toen ik je vraag las kwamen er een aantal gedachten bij me op die ik met je wil delen. Allereerst het feit dat je aan jezelf gaat twijfelen, of je een verkeerd idee hebt bij het huwelijk. Zoals je het, natuurlijk is dit wel "kort door de bocht", omschrijft lijkt mij dat niet. Je verwacht dat je in een relatie dingen deelt die je bezighouden. Het feit dat jouw vrouw dit niet doet, is een uiting van haar depressie. Het is niet zo dat ze het niet wil maar dat ze het nu niet kan. Dat maakt mijns inziens een groot verschil! Maar jouw verlangen om dingen te delen mag er ook zijn en is goed. Ik hoop dat jij wel jouw dingen blijft delen met haar, ook al is dat moeilijk. Probeer zoveel mogelijk om haar te betrekken in jouw leven en laat haar ook zien dat je haar aandeel mist.
Verder schrijf je dat je het idee hebt dat jouw vrouw je nodig hebt terwijl ze je afwijst en zich terugtrekt. Aan haar gedrag naar anderen toe merk je al dat dit niet persoonlijk naar jou gericht is, ze doet het immers bij vriendinnen ook. Een vraag van mij is wel of ze dit bij alle contacten doet? Heeft ze met haar of jouw familie nog wel contact of trekt ze zich terug uit alle sociale contacten? Je vraagt je af hoe je haar kunt helpen en ook of jullie vriendin hierin wat kan betekenen. Met klem adviseer ik om professionele hulp te zoeken. Wanneer ze dit niet wil, raad ik je aan om samen naar jullie huisarts te gaan. Beschrijf vooraf wat je belangrijk vindt om te zeggen zodat de huisarts een goed beeld krijgt van de situatie. Als jouw vrouw zelf niet wil is het erg belangrijk dat jij duidelijk bent of word in jouw grenzen! Je mag best verantwoordelijkheid nemen voor je vrouw als je ziet dat het echt niet goed gaat. Dat is in haar belang!
Of jullie vriendin in dit alles iets kan betekenen hangt vooral af van de relatie die jullie met haar hebben. Is ze vertrouwd genoeg om dingen te kunnen delen? Wanneer jouw vrouw dit niet toelaat is het belangrijk dat jezelf iemand hebt waar je jouw verhaal aan kunt vertellen. Diegene moet wel betrouwbaar zijn, het vertrouwen van jouw vrouw mag niet worden geschaad. Als het later beter gaat met haar moet deze periode geen belasting vormen voor die relatie. Soms is het daarom beter om iemand te zoeken die wat meer afstand heeft en minder emotioneel betrokken is bij jullie situatie. Uit jouw mail bleek niet of jullie kinderen hebben. Dit kan de situatie geheel anders maken. Dan heb je ook nog de verantwoordlijkheid voor de kinderen. Ik ga er vanuit dat hier geen sprake van is doordat je het niet noemt.
Verder noem je dat jullie al dikwijls op het punt hebben gestaan om te scheiden. Blijkbaar is er meer aan de hand. Misschien is dit een ingang om professionele hulp te zoeken? Wellicht kun je door samen gesprekken te hebben de weg naar elkaar weer vinden en is je vrouw bereid om, zo nodig, medicatie te gebruiken. Je kunt dan in overleg met je huisarts een verwijzing voor een relatietherapeut of psycholoog vragen. Tot slot lijkt het me van belang dat er een deskundige onderzoekt wat de oorzaak van de depressie is en of er mogelijk met medicatie ondersteuning geboden kan worden. Zijn er in het leven van je vrouw traumatische gebeurtenissen? Komt er depressie voor in de familie? Heeft ze eerder depressieve perioden gehad? Dit zijn zo een aantal vragen die serieus moeten worden genomen. Volgens mij moet er worden ingegrepen!
Ik wens jou heel veel sterkte, liefde en wijsheid toe!
Hartelijke groet,
Petra van Bodegraven
Dit artikel is beantwoord door
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven
- Geboortedatum:26-03-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
