Angst na terugval in porno

Ds. H.H. Klomp | 2 reacties | 17-12-2020| 15:00

Zo’n vijf jaar geleden kwam ik in aanraking met naaktbeelden via internet. Met als sneeuwbaleffect dat ik bij porno belandde. Dat ontwikkelde zich (helaas) tot een verslaving (of gedragspatroon). Toen begon ik op te krabbelen op eigen kracht. Op gegeven moment had ik door dat ik dat niet ging redden. Na vier jaar ging de knop om en begon ik serieuze stappenplannen te maken om te stoppen met het kijken van porno en de zelfbevrediging die daarbij was gekomen. Na vijf jaar was het hoge woord eruit bij mensen die naast mij staan. Wat een opluchting! Wat een licht! Professionele hulp ingeschakeld en filters genomen (die goed werken maar niet onfeilbaar zijn).

Daarnaast heb ik God weleens mogen ontmoeten in de kerk. Ervaringen gehad en dat was zo zoet! Stille tijd mocht soms zo goed zijn (opening in gebed en weergalmen van psalmen in mijn ziel)! Maar nu is alles zo donker, zo koud en hard. Het is alsof ik mezelf niet meer terug ken. De persoon die brandde van verlangen om God te kennen, om in Zijn dienst te werken en om porno voorgoed vaarwel te (kunnen) zeggen, lijkt wel als sneeuw voor de zon te zijn verdwenen. Dat zorgde voor angst. Helemaal omdat ik terugval.

Het was lang geleden dat ik porno had gekeken en toen kwam dat moment dat ik een lek ontdekte en porno keek. Bam. Alles leek versnipperd, als een zeepbel uit elkaar gespat. Schaamte terug, zelf willen strijden terug, externe hulp niet echt meer durven nemen. Isolatie wat dat betreft (‘ik moet het zelf doen’). Buiten dit om ben ik erg sociaal en houd ik van contact. Ik ben bijna altijd vrolijk, hou van bezig zijn. En toch... een mens met twee gezichten als het ware. Hoe doorbreek ik de schaamtecirkel weer?

Toen werd de angst meer, omdat ik dus zo koud en hard ben. Stille tijd wil niet lukken, gebeurt vaak te laat als ik slaperig ben, komt niet binnen, ik voel schroom of heb soms gewoon letterlijk geen zin (omdat het toch niks lijkt te helpen). Toen las ik Romeinen 1: 18-32. Toen kreeg ik het helemaal benauwd. Ik lees vaak Engels en dit bleef hangen: “Therefore, God gave them over...” Ik ben zo bang dat God mij nu heeft overgegeven aan mijn vleselijke lusten, na terugval, na zonden, na bewust opzoeken, na zwakte. Met mijn daden voel ik zo dat ik God de rug toekeer en God haast verwerp... (Romeinen 1 vers 28). Ik voel me zo vervuld met alle ongerechtigheid (Romeinen 1 vers 29-32). En als ik dan antwoorden hier op Refoweb lees over vergeving en “God laat niet los”, dan voelt dat als een gepasseerd station. Alsof ik al een verdorven geest heb.

Daarbij komt ook nog eens bij dat ik alles zo goed weet. Ik wéét wat ik moet doen, ik wéét ten diepste wát ik wil en wáár ik naartoe wil, maar het komt er niet uit. Teksten als 1 Joh. 1:9 doen me niks (meer). “Jezus Christus is gekomen om te zoeken en zalig te maken wat verloren is”, ook niet. Vooral door de stemmetjes: “Vergeving?? Dat ben je al lang voorbij. Het is te laat. God heeft je verlaten. Waarom is het anders zo donker? Waarom is het anders zo koud in je hart? Als God dat niet wilde had Hij je toch wel weer dat licht en dat brandende hart geschonken? God heeft je overgegeven aan je eigen lusten, dus doe maar geen moeite meer. Je hebt teveel gekeken, je geneest toch niet meer. Je kunt bijna nog beter in de porno-industrie gaan werken (dat nóóit!). Je denkt toch niet dat genezing nog mogelijk is? Kijk eens naar jezelf. Moet er van jou nog iets terechtkomen? Je bent wel zo vroom en alles erop en eraan, maar ondertussen...”

En toch gloort er ergens een lichtpuntje. Dat wel. Maar het lijkt erg, erg ver weg. “Deze ontvangt de zondaren en eet met hen.” Heere God, Heere Jezus, wilt U ook met mij eten? Met mij de maaltijd houden (Openbaring 3:15-22)? Die raad van God, ik wil kopen (Openbaring 3 vers 18)! Ik wil me bekeren, maar het lukt niet, de ijver is zo ver te zoeken (Openbaring 3 vers 19). Ik wil zo graag dat Hij binnenkomt, maar die deur zit zo potdicht (Openbaring 3 vers 20). Ik wil zo graag overwinnen! Bij en ín God zijn! Witte klederen. Reinheid. Excuses. Het is een lang verhaal, maar ik hoop dat er iemand is die hier wat op wil antwoorden.

Beproefde vragensteller,

Wat een noodkreet leg je ons voor! Ik had zelf even tijd van bezinning nodig. Je wordt besprongen door licht en vooral donker. Wat zal het winnen? Donker – nee, het Licht! Waarom ik dat gelovig zeker weet? Hoor maar naar het onderwijs van de Heere Jezus. Donker (ook: koud en hard) staat voor de duivel himself. Het zijn de eerste woorden uit zijn demonisch woordenboek. En dat wil hij overbrengen op mensen zoals jij. En hij weet je gevoelige plek te vinden...

Jezus noemt hem de “overste dezer wereld” (zie Johannes 12:32,  Johannes 14:30 en Johannes 16:11). Hij heeft dus macht en is sterker dan jij en ik  en alle mensen samen. Maar de Heere Jezus is Al-machtig! En typeert Zijn (en onze ) tegenstander als:   mensenmoordenaar vanaf het begin. In hem is geen waarheid. Als hij de leugen uitspreekt, spreekt de duivel overeenkomstig zijn karakter. Zie Joh. 8:44. Hij is dus de vader van de leugen en probeert (kerkelijke) mensen in zijn (verslavings)greep te krijgen. De stemmetjes die jij aan het einde van je vraag aanhaalt (b.v. vergeving?? –  dat ben je allang voorbij! enzovoort) komen allemaal uit de leugenbek van de duivel.  Nooit zal Gód dat tegen jou zeggen. Daarom: neem afstand van het gemene gelispel van de duivel. Sluit je oor en hart er voor dicht. Ga nooit (meer) in gesprek met de satan. Want al is jouw zondigen best een ding  – de boze geest liegt je voor om uiteindelijk te maken dat je  je er  helemaal aan over geeft.

Duivels doel: niks meer met God en Christus te maken willen hebben. Dat is jouw satanische verzoeking. Maar de (gemene) gedachten van de duivel zijn bij de Heere helemaal bekend. Zie 2 Kor. 2:11. Wees daarom in de beproeving die je doormaakt een open boek voor de Heere, dagelijks. Overleg alles met Hem. Ook nare en donkere gedachten. Mocht je heel concreet in zonde(n) vallen, belijd die eerlijk aan de Heere. Ook al zou je het nog niet met je hart kunnen doen, doe het dan met je verstand – in overeenstemming met Gods Woord.

Voor je persoonlijke Bijbelstudie raad ik je aan: lees elke dag een psalm (vanaf Psalm 1).Probeer even stil te staan bij wat je in die psalm aanspreekt en waarom. Zing als je kunt een psalmversje. Daar houdt de duivel namelijk niet van! En leef zo (dagelijks) bij en uit Gods Woord. Dat geeft (genade)kracht in de geloofsstrijd.

De (terug)weg zal niet altijd gemakkelijk zijn. Maar ook niet onmogelijk. Want God houdt getrouw Zijn Woord! Doe maar naar het voorbeeld van Jozua de hogepriester (zie Zacharia 3:1-3). Jozua vlucht met zijn zonden naar Gods troon. De duivel zit hem op de hielen – zeker van zijn zaak. Maar mooi niet! Jozua zegt niks, maar kijkt vertrouwend op naar zijn God. Dan neemt  God opeens het woord: “De HEERE schelde u, gij satan; de HEERE schelde u!!” Ziet God Jozua’s zonden niet? Jazeker! Maar het eerste Woord uit Gods woordenboek is: Liefde tot zondaren; “Is deze niet een vuurbrand uit het vuur gerukt!” Ja zo is het: omdat God zondaren verkiest! Jozua is in zichzelf brandhout, maar hij wordt brandschoon, vanwege de Engel des HEEREN Die erbij staat. De Heere Jezus dus! (Zacharia 3 vers 5). Om Jezus’ wil kan dat ook nu nog voor de vuilste zondaar!

Zo wil de Heere ook  bij jou binnen komen, overwinnend in reinheid! Bekleed met witte klederen. Dat is geestelijke intimiteit en leiding door de Overste Leidsman, Die de duivel de baas is en blijft! Zijn toekomst tegemoet.

Ik hoop dat je iets, veel, ja alles hebt aan de ontferming van deze Heere.

Groet en gezegende feestdagen gewenst!
Ds H. H. Klomp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H.H. Klomp

• Geboortedatum:
  05-04-1949
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

136 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven