Kinderen liever niet op VMBO
Ds. C. Budding | 24 reacties | 19-10-2020| 16:30
Vraag
Mijn probleem voelt als iets wat ik niet zou mogen voelen, maar het is er wel. Zelf ben ik een hoogopgeleide vrouw (vwo, universiteit), mijn man heeft mbo-niveau. Met onze kinderen onderneem ik veel. Er wordt veel (voor)gelezen, we bezoeken musea, ze nemen regelmatig deel aan interessante workshops, ik begeleid hen veel bij hun huiswerk. Op school kan onze dochter echter moeilijk meekomen. Onze zoon, die ik altijd anders had ingeschat, komt door zijn magere citoscores (rapporten wel heel goed) uit op kaderniveau.
Dan lees je artikelen over dat kinderen hun intelligentie erven van hun moeder. Ik word daar heel kriegelig van. Door anderen word je -ik zou me er niets van moeten aantrekken, maar dat is o zo moeilijk- toch wat anders aangekeken als ze weten dat de kinderen slechts vmbo-niveau aankunnen. Het voelt alsof mijn kinderen (en daardoor ik ook als moeder) minder zijn dan zij, die naar de havo of het vwo gaan. Dat wordt steeds zo gevoeld (zowel door reacties van klasgenootjes als betreffende ouders). Ik zie ook vrijwel niets van mezelf terug in mijn kinderen. Het lijkt zo nutteloos wat ik met hen doe.
Mijn beeld van het vmbo is niet erg positief gekleurd (meer gedragsproblemen, meer rokers, meer criminaliteit), mijn kinderen passen daar qua mentaliteit niet tussen en ik wil ook niet dat ze in zo’n (zwakke en minder gemotiveerde) omgeving moeten komen tot leren. Ik loop hier enorm tegen aan en het beheerst vaak mijn gedachten. Wat zou ik kunnen doen?
Antwoord
Beste vragenstelster,
Bedankt voor je vraag. Je beschrijft een probleem dat je eigenlijk niet zou mogen voelen. En daar wil ik eigenlijk gelijk al bij aanhaken. Ik denk dat je gevoel je hierin niet bedriegt. Om maar heel duidelijk te zijn: Het is niet goed dat je jezelf (wellicht door de manier hoe er in onze maatschappij tegen aan gekeken wordt) meer of hoger voelt dan iemand die een vmbo-opleiding heeft. Dat klopt niet! Dat mag niet!
Het is de Heere zelf die ons geschapen heeft mét onze gaven en talenten. David mocht het vol overgave zeggen: “Want Ú hebt mijn nieren geschapen, mij in de schoot van mijn moeder geweven. Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken, mijn ziel weet dat zeer goed” (Psalm 139: 13,14). Zou de Heere ons dan niet goed geschapen hebben? Volgens mij zit jouw probleem in het feit dat je meegaat in de geest van deze wereld die heel erg kijkt naar status, eer en macht.
In mijn vroegere werk als docent in het middelbaar onderwijs ben ik hier erg veel tegen aan gelopen. Dan kwamen mijn vmbo-leerlingen binnen met de uitspraak: “Meneer, ik kan niet leren, hoor!” “Ik ben dom!” Ik kan je eerlijk zeggen: Ik werd niet zo snel kwaad op mijn vmbo-leerlingen, maar als ze dit tegen mij zeiden, dan was het écht mis! Want deze leerlingen hebben wel degelijk talenten! Vaak veel grotere talenten dan menigeen die afgestudeerd is op de universiteit! Ze zijn vaak creatiever, meer oplossingsgericht, socialer. enz. enz. Maar het is hún omgeving die maakt dat ze dat van zichzelf denken. En dat heeft niet weinigen ertoe gebracht dat ze zich minderwaardig voelden tegenover hun leeftijdsgenoten.
Het kan zelfs zo zijn dat je als moeder (zonder dat je dit wilt, natuurlijk) je kinderen in de weg staat doordat zij haarfijn aanvoelen dat jij eigenlijk als moeder veel meer van hen verwacht. Dat kan je kinderen van je afstoten en ertoe leiden dat er een onoverbrugbare kloof tussen hen en jou ontstaat. Dit alles drijft hen juist des te meer in een omgeving waar een mentaliteit heerst waar roken en drinken gewoon is. En laat je niets wijs maken: Ook in de hoger opgeleide kringen zijn deze gevaren levensgroot.
Daarom zou ik je met klem willen oproepen: Ga niet mee in de geest van deze wereld! Maar geef je kinderen de waardering die zij verdienen. Het is zo mooi, dat de Heere zelfs in de manier waarop de Bijbel tot stand gekomen is laat zien dat er bij God geen verschil is in aanzien als het gaat om gaven en talenten.
Neem bijvoorbeeld een Jesaja: Hij was dienaar aan het koninklijke hof en dat is te zien in niveau en taal. Maar de profeet Amos was een boer uit Tekoa. Beiden werden door God gebruikt om Zijn boodschap door te geven. Ook de discipelen waren eenvoudige vissers en zij mochten door genade vissers van mensen worden. En wat heeft de Heere hen daarin rijk gezegend!
Zorg daarom voor een warm en veilig, en boven alles liefdevol tehuis voor je kinderen! Laat ze merken dat je ze liefhebt zoals ze zijn en niet zoals ze volgens de huidige maatschappelijke maatstaven moeten worden en ervaar hoe rijk de Heere dit zegenen wil.
Sterkte, wijsheid en genade toegewenst in de opvoeding van je kinderen!
Ds. C. Budding, Goudswaard
Deze vraag werd ook besproken in het programma 'Pastorie online':
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Budding
- Geboortedatum:20-04-1973
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Urk
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Mooi antwoord!
Vraag geen hoge eisen.
Dapper dat u deze vraagt stelt. Zoals u al zegt, deze gevoelens zijn er nou eenmaal. Ze erkennen is de 1e stap van verandering en dat is wel hoog nodig.
Als 1e valt het mij op dat u vooral bang bent voor uw eigen aanzien (omdat kinderen intelligentie van hun moeder zouden erven, zult u dus ook wel minder begaafd zijn op IQ gebied). Hoe belangrijk is uw status?
Ten 2e vraag ik me af of uw kinderen de museabezoeken, workshops en boeken net zo interessant vinden als u. Of drukt u het er maar door, in de hoop dat het hun IQ -uw ego- wat op peil brengt/houdt?
Ten 3e valt het me op dat u met een behoorlijke arrogantie praat over het vmbo en de sfeer in die klassen. U zegt al te weten dat ze daar minder gemotiveerd zijn en het is een zwakke omgeving? Poeh... U zult raar staan te kijken als al die mensen die lager opgeleid zijn in dat volgens u zwakke en minder gemotiveerde wereldje uit onze maatschappij zouden wegvallen. Dan zijn al die dingen die u nu 'noodzakelijk' vindt voor de ontwikkeling van uw kinderen niet meer zo vanzelfsprekend...
Hebt u uw kinderen al wel eens gevraagd hoe ze zich voelen? Écht voelen? Of ze zich gewaardeerd voelen om wie ze zijn? Of ze zich misschien gepusht voelen door u?
Ga het gesprek eens met ze aan en vertel ze dan ook deze vraag en het antwoord van de dominee maar.
Ik wens u veel liefde toe en inzicht in de dingen waar het echt om gaat!
De mentor van mijn kind zei juist aan het begin van de online ouderbijeenkomst dat ze blij is dat ze mentor is van deze klas omdat er vaak zo negatief tegen dit niveau wordt aangekeken.
Een van mijn mijn vmbo basis niveau kinderen heeft met alleen dit diploma een fantastische baan
Het kind dat op de havo begon heeft niet eens de middelbare school afgemaakt
Ander kind op het vmbo is fantastisch creatief en sociaal. Als er een ziek kind in de klas is verzint zij het om een kaart te sturen. Op de basisschool was er een kind in een moeilijke thuissituatie en dat kind zei tegen de juf dat het leuk was als heel de klas een tekening maakte voor het kind om mee te leven
Ik hoop van harte dat uw kinderen hun plek in de maatschappij mogen innemen waar ze passen.
Groeten van een VMBO moeder
Nu komt het. Ik weet nog een aantal jaar geleden een reünie van de school van mijn man: speciaal onderwijs. Mijn man zag het al aan me en die dacht help dat wordt nog wat met haar. Zo stond ik daar ook in. 'wat moet ik daar ooit zoeken, ik met mn slimme neus tussen die slecht lerende mensen'. Einde van de avond kon ik niet anders zeggen en hier denk ik nog vaak aan terug na al die jaren. Wat kunnen wij ' slimme' mensen toch een hoop van deze slecht lerende mensen leren! Zo'n goede sfeer hing er die avond. Ik heb zelden zo'n sfeer geproeft. Het maak niet uit wie je bent, hoe je bent. Jij wordt geaccepteerd zoals jij bent!!
Slimme mama doe dit alsjebloeft ook bij je eigen kinderen. Ze komen er wel als je ze maar goed begeleid op bun niveau en blijft zeggen dat je ze waadeerd hoe ze zijn!
When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down ‘happy’. They told me I didn’t understand the assignment, and I told them they didn’t understand life.
De Heere heeft ons allemaal anders gemaakt. Niet beter of slechter maar anders.
Ik zou je gunnen dat je naar jezelf en naar je gezin kunt kijken zonder waardeoordeel en met een reële kijk op je mogelijkheden en onmogelijkheden. Wat anderen daar dan van vinden is aan hen. Jij bent zoals je bent en je kinderen zijn zoals ze zijn.
Uit je vraag lees ik een aanhoudend gevoel van tekort schieten en angst om te falen, om niet goed genoeg te zijn. Dat is meer ondermijnend dan je je misschien realiseert en het leidt nergens toe, alleen maar tot een gevoel dat je niet goed bent.
Ik kan me niet voorstellen dat je daar zelf niet onder lijdt en ik kan me ook niet voorstellen dat dat is wat je je kinderen mee wilt geven. Je kunt een miljoen keer zeggen dat je van ze houdt maar dat weeg niet op tegen het ondermijnende gevoel wat je ze óók geeft: je bent niet goed genoeg.
Je voelt wat je voelt en gevoel wat er niet mag zijn van jezelf gaat alleen maar harder roepen om aandacht. Daarom vind ik het echt knap van je dat je dit onderkent bij jezelf. Ik denk: ga met je onzekerheid aan de slag zodat je je kinderen zelfvertrouwen mee kunt geven waar ze hun leven lang wat aan hebben.
Je begrijpt: ik heb het hier over de psychologische kant.
In theologische zin zijn we allemaal niet goed en een zondaar, dat heb ik even buiten beschouwing gelaten want als dat door elkaar gaat lopen wordt het erg ingewikkeld.
Rook/drank/drugs komen in elke laag van de samenleving voor, geloof me maar, misschien zijn de slimmerds alleen nóg beter in het verbergen ervan.
O trouwens, een hoog iq staat niet garant voor succes. Mijn hoog intelligente kind heeft al aangegeven er niet over te peinzen om naar een universiteit te gaan. Prima, laat het vooral gaan doen waar het zich goed bij voelt. Het was vooral mijn gevoel voor status die dat graag had gezien, zal ik eerlijk toegeven.
En nog even over jouw kinderen, het klinkt wellicht wat cliché maar misschien hebben ze later, als jij oud en gebrekkig achter de geraniums zit, meer tijd voor je dan wanneer ze beiden een hoge functie zouden hebben in de maatschappij die nu eenmaal veel tijd kost. Het zou zomaar kunnen.
Tegelijkertijd kan ik me de zorgen van deze moeder zeker indenken.
Iedere docent zal kunnen bevestigen dat de omgeving op een gemiddelde vmbo-school anders is dan op havo of vwo. Meer agressie, rokers, ‘vroegrijpheid’ (met alle gevolgen van dien) en andere problemen. Denk aan veel te jonge, kwetsbare meisjes die in aanraking komen met drugs, loverboys en andere sociale ellende (gebroken gezinnen, criminaliteit, tienerzwangerschappen etc).
Dit soort problemen komt statistisch gezien veel en veel minder voor op havo en vwo. Niet dat het daar zaligmakend is; oa de prestatiegerichtheid kan tot eenzaamheid leiden en schade berokkenen. Er is op hogere opleidingen vaak minder ruimte voor persoonlijke ontplooiing.
Als je kinderen op een vmbo-opleiding terecht komen, snap ik je bezorgdheid over de omgeving. Tegelijkertijd wens ik je toe dat je je kinderen een liefdevolle, stevige basis kunt meegeven, die hen helpt om weerbaar te zijn tegen de gebrokenheid van het bestaan. Op school en daarbuiten. Verder hoop ik van harte dat je de mooie bijdragen van de andere reageerders mee kunt nemen in je hart!
Wat ik ze altijd meegeef: het maakt niet uit welk niveau je bezit, het begint met INZET!
Het maakt niet uit welk basisniveau je begint, maar resultaat is grotendeels het gevolg van inzet en veel minder van intelligentie.
Ik denk als je je kinderen die waarde mee kunt geven dat ze daar hun hele leven lang profijt van hebben. En dan maakt het niveau waarop ze in- of uitstromen echt niet uit.
En de kraamhulp die we in huis hadden, wat deed zij haar werk ook goed. En we zijn ook blij met onze praktische buurman, die een nieuwe schutting kon helpen plaatsen.
Er zullen vast hoogopgeleiden zijn die ook die praktische vaardigheden hebben. Wat ik wil meegeven en bevestigen in het antwoord dat al gegeven is, is dat ieder persoon zijn eigen unieke karakter en vaardigheden heeft en daarmee veel voor de maatschappij kan betekenen. Voor uw kinderen lijkt het mij het fijnst als ze een hun thuis als warm nest ervaren en zich van daaruit als mens kunnen ontwikkelen. Met als doel anderen ook kennis te laten maken met de Heere Jezus.
Ik heb alleen wel gehoord dat er steeds minder kinderen doorstromen naar de HAVO. Waarom dat is weet ik ook niet. Ik weet niet of de schotten tussen de niveau's steeds groter/hoger worden, dat kan vervelend zijn voor laatbloeiers.
Ik vind alleen wel dat vraagstelster een hoop verwijten te horen krijgt.
Alsof zij haar kinderen als minder ziet.. ik hoor met name veel zelfverwijt of twijfel. Ik denk dat vragenstelster daar eens naar zou moeten kijken. Waarom doet het je zoveel dat anderen negatief reageren op het schooladvies van je kinderen. En inderdaad wat past het beste bij je kind.
Mijn dochter kan heel goed leren en zie ik nog geen praktische studie/opleiding doen. Mijn zoon weet nu al wat hij worden wil en gaat waarschijnlijk werken/leren doen en dat past precies bij hem.
Maar een van de taken van een ouder is het accepteren van de kinderen, zoals ze zijn. Je kunt ze niet intelligenter wensen.
Wat mij raakte in de brief, is dat ze het gevoel heeft dat alles wat ze voor ze doet, voor niets is. Mevrouw, ga met uw kinderen naar het museum, niet om ze klaar te stomen voor het VWO, maar om een fijne dag te hebben. Om plezier te hebben. Om interessante dingen te zien.
Geniet van uw kinderen, heb plezier met ze, begeleid ze zodat ze kunnen presteren naardat hun gaven zijn. De gaven die ze van God hebben gekregen!
dat is ten diepste een leugen. Het gaat over praktisch of theoretisch geschoold. Ik ben nu meestal tevreden met mijn leven. Ik heb andere talenten dan mijn broers en zussen en als ik die gebruik, dan is het goed. Ik ben niet minderwaardig!
Mijn eigen kids waardeer ik ieder om hoe ze zijn. Met hun intelligentie en (on)handigheid. Dat is een groot geschenk, als ze ervaren dat je onvoorwaardelijk van ze houdt. Of ze nu naar het VMBO gaan of het VWO. Ze mogen er zijn en ze zijn waardevol om wie ze zijn en niet om wat ze kunnen (leren). Stimuleer ze om hun talenten goed te gebruiken. Maar stel je eisen/verwachtingen niet te hoog, daar worden ze onzeker van en dat drukt echt een stempel op ze.
Wat in de ogen van de wereld goed, slim en knap is, is dat niet altijd in de ogen van God! De Heere God kijkt niet naar ons verstand, maar naar ons hart.
Als ze een plekje vinden waar ze zich fijn voelen en waar ze passen is het goed! God roept mensen op allerlei verschillende plekken en verschillende niveaus. Gelukkig maar.
- 1
- 2
