Onbekeerde roeping

Kun je een roeping van God ontvangen als je onbekeerd bent en dit na je roeping aangenomen te hebben ook niet ziet veranderen?

Uit de vraag begrijp ik dat het gaat om een roeping tot een bepaalde taak in Gods Koninkrijk. Want ieder mens, die onder het Woord komt, wordt door God geroepen tot bekering en geloof in Christus (Dordtse Leerregels I.3).

De Heere heeft ook onbekeerden en heidenen geroepen. Denk aan Abram. En door het geloof is hij op weg gegaan. De profeet Bileam werd geroepen het volk te zegenen. Maar zelf bleef hij erbuiten staan.  Koning Kores werd geroepen dienstbaar te zijn voor Gods volk (Jesaja 45:1). Judas werd door de Heere geroepen Hem te volgen en hij heeft in de Naam van de Heere gepreekt en mensen genezen. Maar zelf bleef hij een ongelovige. Blijkbaar is het dus mogelijk wel een roeping te aanvaarden en zelf onbekeerd te zijn en te blijven. Het was zelfs de vraag van Paulus: dat ik na anderen gepredikt te hebben, zelf  verwerpelijk word (1 Korinthe 9:27).

Maar nu het tweede gedeelte van de vraag:  de roeping aangenomen en toch onbekeerd te blijven. Het kan een worsteling zijn in het leven van predikanten. Maar dat geeft geen rust, dat kan toch niet! Door God geroepen om Hem te dienen en dan Hem niet te erkennen als Degenen Die geroepen heeft? Men kan en mag niet rusten op het geroepen zijn, maar alleen op het offer van Jezus Christus, eenmaal aan het kruis volbracht. En dat geeft een leven van volgen: een dienstknecht is niet meer dan zijn Meester. Dat is een leven van voortdurende bekering.  

De mens blijft verantwoordelijk, en dat weegt zwaarder als hij zich door God geroepen weet tot een bijzondere taak. Hij Die roept is getrouw, Die het ook doen zal (1 Thessalonicenzen 5:24).  De roeping door God is geen grond om zalig te worden. Geen rustpunt. Dat is alleen het geloof in Jezus Christus. En dat miste Bileam, dat miste Judas, dat miste koning Kores. 

Ds. W. C. Meeuse