Opwekken van een ontspannen gevoel

Ds. H.H. Klomp | Geen reacties | 11-08-2020| 16:08

Door genade alleen mag ik weten dat ik een kind van God ben. Graag wil ik leven zoals de Heere van ons vraagt. Toch val ik op sommige momenten toch weer in de zonde van zelfbevrediging. Ik wil dit niet en vraag ook in mijn gebed of deze lustgevoelens ook weggenomen mogen worden. Heel vaak gaat het goed en dan gaat het weer mis, terwijl ik op dat moment weet dat het niet goed is maar ik kan (en misschien wil) het dan niet tegenhouden, terwijl ik gelukkig getrouwd ben met mijn man. Ik heb er ook geen bepaalde fantasieën bij, het gaat alleen om het opwekken van een ontspannen gevoel.

Waarom val ik toch steeds weer in deze valkuil terwijl ik weet dat het niet goed is en ik zo graag goed voor de Heere wil leven? Elke keer belijd ik weer deze zonde, maar toch gebeurt het soms na weken, zo niet maanden, toch weer, terwijl de Heere zo goed is. Heeft u een antwoord op mijn misschien wel vreemde vraag?

Geachte briefschrijver,

Moedig van u om zo’n tere, persoonlijke vraag voor te leggen. Goed dat u het doet omdat u er mee zit. Het  begrip zelfbevrediging is eigenlijk een woord in tegenspraak met zichzelf. Want wat je aan bevrediging wilt bereiken,  moet je niet zelf doen, maar geeft een ander je, in een verantwoorde liefdesrelatie. Dan ook: bevrediging is het eigenlijk niet (al geeft het doen ervan ontspanning). Want na een korte genotsprikkel blijft u achter met een gevoel van schaamte en schuld.

Maar de  ‘oplossing’ is hopelijk dichterbij dan u misschien zelf wel denkt. U schrijft namelijk dat u gelukkig getrouwd bent met uw man. Wat een zegen! Ik ga ervan uit dat u met hem over uw probleem van gedachten kunt wisselen. In deze fijne huwelijksrelatie  mag het  van tijd tot tijd komen tot seksuele gemeenschap.  Als er openheid en intimiteit naar elkaar toe  is, zal de lichamelijke eenwording de geestelijke eenheid bekronen en bevestigen en verdiepen. In deze weg van liefde en trouw naar elkaar zoek ik de verlossing van uw moeitevolle zorg. Want deze liefdesgemeenschap geeft geen bevrediging van uiterlijke  lichaams(geslachts)delen, maar gaat veel dieper.  Het orgasme als de  kroon op de liefdesrelatie geeft de diepe vrede van lichaam, ziel en geest tussen man en vrouw. En diepe/verdiepte intimiteit met elkaar. Als je daar goed mee omgaat, weegt dat verreweg op tegen welke zelfbevrediging ook. Alleen je moet er wel aan (blijven) werken. Maar in een gerijpt huwelijksleven is dat heel goed mogelijk.

De opgave voor de man vinden we in Ef. 5:25-33. Daar staat maar  liefst vier keer: dat hij zijn eigen vrouw lief moet hebben als zijn eigen lichaam. Het begrip liefde is hier geen eisende, maar gèvende liefde – in de afstraling van Christus’ genade. Huiswerk voor de echtgenote(en haar man) geeft Paulus door in 1 Kor. 7:3-5. Heel praktische aanwijzingen dus. En het wonder is dat je het dan niet zélf doet. Maar de vrede via het liefdeshandelen van de ànder ontvangt, in de weg van open overgave aan elkaar. Ook dit geestelijk/lichamelijke aspect heeft alles te maken met Christus’ persoonlijke overgave voor Zijn gemeente, waar u zelf door genade ook bij mag horen. Zie Ef. 5:32 en 33. Zo is het huwelijk bedoeld.

Mocht de gewoonte die u betreurt toch blijven, dan moet u zich afvragen of er wellicht een dieper liggende oorzaak is en professionele hulp zoeken. Maar wie het van de Heere verwacht, zal gezond en dankbaar van het huwelijk genieten. En Gods genade is sterker dan onze (niet bedoelde) zonde. Ik bid u de vrijheid (van elke dwang) in de Heere toe. Samen met uw man. Tot eer van God en verwondering en dankbaarheid van uzelf! 

Ds. H. H. Klomp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H.H. Klomp

• Geboortedatum:
  05-04-1949
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

136 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven