Dokterangst
drs. A. Meijer | 3 reacties | 25-06-2020| 09:55
Vraag
Ik heb een enorme angst voor de huisarts. Al vanaf toen ik heel klein was. Mijn ouders moesten me altijd aan mijn armen en benen naar binnen slepen. Nu ben ik inmiddels halverwege de 20 en al zeven jaar niet meer bij de huisarts geweest. De angst wordt alleen maar groter en groter. Ik durf niet eens te bellen naar de huisarts. Ik heb het een paar keer geprobeerd, maar dan krijg ik hartkloppingen en een zweetaanval en dan verbreek ik de verbinding.
Ik ben de laatste weken al zeker tien keer flauwgevallen en voel me eigenlijk steeds beroerder worden. Ik heb zoveel hoofdpijn, pijn bij mijn klieren in mijn hals, spierpijn en allemaal blauwe putjes in mijn benen. Ik durf alleen echt geen contact op te nemen.
Naast mijn (ongegronde) angst voor de huisarts, heb ik ook nog een schaamtegevoel opgebouwd voor de huisarts. Toen ik 19 was had ik mijn arm gebroken en woonde ik nog thuis, dus ik moest per sé naar de huisarts van mijn ouders. Ze zijn allebei mee geweest en nog steeds zat ik te huilen in de wachtkamer. Toen ik wat jonger was ben ik hier al voor naar de psycholoog geweest, maar niks helpt. Als heel jong kind (tot drie jaar) moest ik heel veel naar de huisarts, omdat ik vaak oorontsteking had. Toen was er niks aan de hand. Vanaf een jaar of drie was het een drama.
Met mijn ouders kan ik hier niet meer over praten en dat wil ik ook niet. Mijn vriendinnen weten eigenlijk niet van deze angst. Dat wil ik liever ook zo houden. Ik heb het bellen zo vaak geprobeerd, ik ben in therapie geweest, ik heb mijn ouders meegenomen. Ik weet gewoon niet hoe ik het deze keer moet aanpakken en of het überhaupt wel nodig is om te gaan.
Antwoord
Beste vragensteller,
Goed dat je deze situatie aan de orde stelt. Tegelijkertijd is het een moeilijke kwestie. Hoe kom je hier uit? Want dat is inderdaad, zeker naar de toekomst toe, van groot belang. Ik weet niet of je nog meer angsten hebt? Vaak is dat namelijk zo.
Ik weet niet waarom de therapie van de psycholoog niet geholpen heeft maar ik denk dat psychotherapie jou echt kan helpen. Soms is medicatie nodig. Heb je geen angst voor een psycholoog? Dan zou je deze direct kunnen benaderen. Eventueel zou je iemand die jou goed kent de verwijsbrief bij de huisarts kunnen laten regelen. Er bestaat ook bibliotherapie. Daar kun je het e.e.a. van op internet vinden.
Om een goed oordeel te geven over jouw huidige klachten is een consult onmisbaar.
Heel veel sterkte en vriendelijke groet,
A. Meijer, huisarts
Lees ook: 'Dokterangst - deel 2'
Dit artikel is beantwoord door
drs. A. Meijer
- Geboortedatum:14-12-1978
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Ouderkerk aan de Amstel
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Is het misschien mogelijk dat nu de eerste keer de huisarts bij jou thuis komt? Dan hoef je er niet zelf heen en wordt de drempel alvast wat lager. Een vertrouwde vriendin of zus zou dit kunnen aanvragen en zelf bij jou zijn tijdens het bezoek.
En ik vind het helemaal niet gek! Ik heb zelf als kind heel veel ziekenhuizen vanbinnen gezien. Tijdens de hbo-v kregen we extra vaccinaties en ik reageerde zoals jij: paniek, koud zweten en bijna flauwvallen. En iedere keer als (misschien) geprikt moest worden opnieuw. Ik begreep niet waar dat 'stomme aanstellerige' gedrag vandaan kwam en vond het vreselijk. Mijn moeder zei dat het prikken vroeger een keer finaal mis is gegaan.
Wat mij geholpen heeft om er beter mee om te leren gaan, is niet meer proberen mezelf groot te houden. Dat haalt een eind van de spanning af. Als je van tevoren aan de huiarts laat weten dat je zo bang bent, kan hij/zij daar rekening mee houden en je daardoor helpen beter met je angst om te gaan. Ik ben nu (15 jaar later) nog steeds bang voor naalden, maar nu ga ik zelf (alleen!) bloedprikken!
Je hebt een enorme stap gezet door het op rw te vragen, zet nu ook door!
Je huisarts kan hiermee je de juiste hulp geven.
Ik werk in het ziekenhuis, wij krijgen ook mails van patiënten die we doorsturen naar de betreffende arts. Er wordt écht op gereageerd! Vaak geeft de arts aan: maak maar een (bel)afspraak voor deze patiënt, in jouw geval krijg je mogelijk een mail terug!
Sterkte met het zetten van de volgende stap!
