Vriend verslaafd aan zelfbevrediging

W.E. (Wilbert) Weerd | 1 reactie | 24-06-2020| 15:53

Sinds een paar maanden heb ik een relatie met een lieve man. En ik vind hem heel leuk en ik houd van hem.  Wij zijn lichamelijk niet intiem omdat we willen wachten tot we getrouwd zijn. Hij gaat elke zondag naar de kerk en leest dagelijks de Bijbel. Hij houdt van God en van mij.

Het probleem is dat hij kampt met verslaving aan zelfbevrediging (daar ben ik sinds kort achter gekomen). Hij belooft steeds het niet weer te doen, maar het gebeurt toch. We hebben samen gebeden en samen de Bijbel gelezen, maar dat lijkt niet voldoende. Ik maak me zorgen over de toekomst. Hoe kan ik God dienen als ik dit weet over mijn vriend? Kan ik met zo een man trouwen?

Beste vragenstelster,

Wat mooi om te lezen dat je boven alles uit God wilt dienen. Dat je Hem de hoogste plaats wilt geven, ook in en met je huwelijk. En ook mooi om te lezen dat je zo’n leuke, lieve man hebt gevonden waarbij de liefde wederzijds is. Juist dan lijkt het mij geen fijne ontdekking voor je dat hij kampt met een verslaving aan zelfbevrediging. Zeker als je daar zelf achter komt en als hij dat doelbewust verzwegen heeft kan dan al wel iets doen in het vertrouwen wat je had in hem. Voor sommige mensen is het ook moeilijk om eerlijk over zelfbevrediging te vertellen omdat ze zich schamen voor wat ze doen.

Even iets over wat jij een zelfbevredigingsverslaving noemt. Je zou kunnen spreken van een zelfbevredigingsverslaving als masturbatie door een persoon als ongewenst en onbeheerst wordt ervaren, pogingen om te stoppen niet lukken, iemand er negatieve gevolgen bij ervaart en als het een patroon is geworden van omgaan met stress, spanning of eenzaamheid. Dit zou je een subjectieve verslaving kunnen noemen. Dan gaat het er niet om objectief vast te stellen of iemand verslaafd is aan de hand van criteria, maar het gaat erom dat de persoon in kwestie het zelf beleeft en ervaart als een verslaving. Vandaar dat we soms ook spreken over koopverslaafd, verslaafd aan series of internetverslaafd. We voelen ons niet vrij om te doen en laten wat we willen en niet willen.
 
Op zich hoeft met zelfbevrediging niet iets mis te zijn, maar als het bijvoorbeeld met ongewenste fantasieën gepaard gaat, of obsessief en dwangmatig wordt dan ervaren mensen vaak gevoelens van schuld en schaamte. Logisch dat je daarna probeert te beloven aan jezelf en soms aan je vriend of vriendin dat dit de laatste keer was en je het daarna niet of nooit meer zal doen. Op dat moment voel je nare gevoelens bij wat je hebt gedaan. Als het niet lukt om deze belofte te houden geeft dit ook schuldgevoelens over het breken van je belofte en ga je nog harder je best doen. Een drang die we niet zelf kunnen beheersen wordt vaak gezien als een zwakte met als oplossing dat je dus sterker moet zijn in je wilskracht.

Een subjectieve verslaving aan zelfbevrediging is doorgaans een emotieregulatie. Iemand heeft op een bepaald moment ontdekt dat zelfbevrediging fijn en prettig is en is dat soms gaan gebruiken om in slaap te vallen, wakker te worden of om andere redenen. Het gaat dan om de koppeling van een bepaalde emotie, vaak op een bepaalde tijd en gelegenheid waardoor de drang moeilijk te weerstaan is. Vanuit die gewoontevorming kan je al opgewonden raken zonder dat je per se seksueel geprikkeld wordt. Iemand registreert de opwinding en zal daardoor geneigd zijn of haar aandacht te richten op de opwinding en de mogelijkheid overwegen zichzelf te bevredigen. Soms lukt het iemand die drang een paar dagen uit te stellen maar dan gaat het toch ‘mis’.

Beloftes, samen bidden en Bijbel lezen kunnen ons mensen niet verlossen of veranderen. Lees daarover bijvoorbeeld Jesaja 1:15 en Johannes 5:39. Het kunnen activiteiten zijn waar je veel tijd en energie in steekt zonder dat het helpt. Het lezen en bidden in zichzelf heeft geen kracht want dan zou het afhangen van jouw inspanning. Het gaat dan vooral om het volgen van regels en geboden. Juist daarover schrijft Paulus in zijn brief aan de Kolossenzen iets over ‘zelfbevrediging’: “... en dient slechts tot bevrediging van het vlees” (Kolossenzen 2:23). Geloof stelt geen vertrouwen op het zelf maar op God en Zijn kracht. Het is de leiding van Geest waardoor de vrucht van zelfbeheersing kan toenemen in ons leven omdat Hij ons leert en onderwijst wat echt leven is. Soms is onze grootste zonde niet zozeer de seksuele zonde maar onze inspanningen om zelf een beter mens te worden omdat dit onszelf een goed gevoel geeft of geruststelt.

Zojuist schreef ik dat een zelfbevredigingsverslaving vaak een vorm is van emotieregulatie. De kans voor jouw vriend en voor jou is samen te ontdekken wat de aanleiding en reden achter deze subjectieve verslaving is. Hoe je elkaar hierin en hierdoor beter kunt leren kennen. Je kunt God dienen door in wijsheid en liefde open te staan voor zijn achterliggende gevoelens. Om je niet zozeer te richten op zijn gedrag en wat hij wel of niet doet maar wie hij is en wat zijn verlangens en jouw verlangens zijn. Wanneer voelt hij druk of eenzaamheid? Durven jullie jezelf te zijn bij elkaar? Breng dan je hart, wie je bent, wat je hebt meegemaakt in het licht. Dan verandert Zijn goedheid, Zijn genade en Zijn liefde ons. Dan is het Zijn Geest die je kan leiden in de pelgrimstocht naar ons eeuwig thuis. Door gebed en het bestuderen van Zijn woord leren we Hem kennen.  

Samenvattend zou ik zeggen: veroordeel het niet, waardeer het als hij open is, bespreek de achterliggende gevoelens, leg er geen druk op, ga ervan uit dat hij iets te leren heeft. Laat het doel niet zijn: ‘nooit zelfbevrediging’ maar jezelf kunnen blijven zijn bij elkaar.
 
Kan je met zo’n man trouwen? Jazeker! Juist dat jullie nu samen kunnen groeien in liefde voor de Heere God en elkaar is een belangrijke basis om samen verder te gaan.

Veel zegen toegewenst,
Wilbert Weerd

Dit artikel is beantwoord door

W.E. (Wilbert) Weerd

• Geboortedatum:
  01-10-1985
• Kerkelijke gezindte:
  Evangelische Gemeente
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

72 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven