Dochtertje probeert moeder uit
drs. A. Diepeveen- van der Marel | 4 reacties | 22-05-2020| 08:01
Vraag
Mijn dochtertje van 20 maanden luistert op sommige momenten van de dag erg slecht terwijl andere momenten heel goed gaan. Met name is het een probleem wanneer ze naar boven moet voor een schone broek of om te gaan slapen. Ze gaat dan beneden bij de trap liggen en kijkt me dan lachend en in mijn beleving een beetje uitdagend aan. Ik ga haar niet oppakken, ik ben namelijk al ver in m’n zwangerschap en ik vind ook dat ze moet leren luisteren.
Ik zeg dan dat ze netjes zelf omhoog moet lopen. Ik heb haar beneden ook al voorbereid op de stappen die we gaan nemen: zelf op de trap, naar de commode, etc. Ik vertel haar ook dat ik bij haar blijf, ze is de laatste tijd namelijk nogal angstig voor van alles en nog wat. Ze begint vaak zelf al over “motor is weg” als ze naar boven moet; ze is laatst erg geschrokken van een motor. Maar hoe ik haar ook voorbereid, steeds herhaalt zich hetzelfde probleem. Ze gaat liggen onder aan de trap, ik spreek haar toe, kijk haar aan en probeer strengheid op te bouwen. Zojuist deed ze het weer en ze lijkt soms totaal niet onder de indruk op zo’n moment.
M’n man en ik waren het net zo zat dat we haar na een aantal waarschuwingen even in de kamer beneden achtergelaten hebben. Dat vond ze heel erg en ze liep daarna erg huilend de trap op naar boven. Echter bovenaan de trap gebeurt steeds hetzelfde en dat gebeurde net ook weer. Als ze uiteindelijk wel erg overstuur is een overstag gaat, zegt ze huilend: (haar naam) huilen! (haar naam) huilen. Ze wil dan eigenlijk getroost worden, maar vaak is het dan net iets te vroeg om te troosten vinden wij. Hoe moeten wij hiermee omgaan? Op zich hebben we wel het idee dat ze het begrijpt, op sommige momenten kan ze heel erg goed luisteren namelijk.
Een moeder.
Antwoord
Beste ouder(s),
Bedankt voor uw vraag. Uw dochtertje is nog erg jong en volop aan het ontdekken. Dat vraagt inderdaad de nodige duidelijkheid over wat wel en niet mag. Zoals u al aangeeft ook de nodige geruststelling omdat het ontdekken ook angstig kan maken. Echter, het is erg belangrijk om niet uit het oog te verliezen dat kinderen op die leeftijd nog niet zo’n sterk beeld hebben van oorzaak en gevolg en zich nog niet kunnen verplaatsen in de ander. Dat uitproberen = leren, kan voelen als uitdagen, maar is dus wat anders.
U kijkt goed naar uw kind en hebt opgemerkt dat de angst voor het motorgeluid ook meespeelt. U benoemt ook dat meespeelt dat u zelf zwanger bent, mogelijk wilt u hierdoor het proces wat versnellen. Mijn veronderstelling is echter ook dat dit een tegengesteld effect heeft. Uw dochtertje kan dit als druk ervaren en dat roept weerstand op en mogelijk een meer tegendraadse reactie. Ze begrijpt mogelijk wat er van haar verwacht wordt, maar het lukt NOG niet. Weet dat een positieve uitdaging, geruststelling en beloning beter werken dan strengheid. Zeker als je dit als ouder ook nog niet kan ontvangen met troost als ze overstuur raakt. Bij leren is het immers van belang om veel te oefenen en steeds weer vanuit een positief contact te herstellen.
Mijn advies is dat u benoemt wat ze lastig of spannend vindt, daarna vertrouwen uitspreekt. “Ik weet dat je het kan en inderdaad mama is bij je”, en zo nodig iets leuks in het vooruitzicht stelt als het lukt, bijvoorbeeld samen een boekje lezen. Dan kunnen jullie beiden even bijkomen. Blijf ondanks alles geduldig en stap zelf uit het patroon door een andere invalshoek. Zij zal dan positief uitgedaagd worden.
Met vriendelijke groet,
Anja Diepeveen
Dit artikel is beantwoord door
drs. A. Diepeveen- van der Marel
- Geboortedatum:19-10-1976
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Functie: Orthopedagoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar ik begrijp het heel goed. We hebben hier zelf een peuter van net 2,5 jaar en zien dezelfde zaken. Soms luisteren, soms niet. Dat hoort allemaal bij de ontwikkeling. Ik heb wel geleerd dat het onrealistisch is te verwachten dat een kind op die leeftijd altijd luistert. En ja, dat is ontzettend frustrerend. Het feit dat je haar niet kunt dragen vanwege de zwangerschap maakt dat niet gemakkelijker.
Succes ermee en vergeet niet dat de meeste mensen gewoon goed aangepaste volwassenen weten te worden. We zijn allemaal twee geweest en onze ouders hebben ongetwijfeld ook met onze nukken geworsteld destijds.
Daarom raad ik je aan in gevallen waarin ze eerst niet luistert en daarna 'ikke huilen' huilt, goed op te letten dat je niet meegaat in zulk gedrag. Dat betekent niet dat je de straf gaat verlengen, maar wel dat je de vervulling van haar wens koppelt aan het gehoorzamen (dus belonen).
Dus in jouw concrete voorbeeld gewoon bij de commode blijven staan en haar antwoorden: Ja, je huilt. Kom maar gauw bij mama, dan krijg je een kusje/ knuffelen we even/ ...
Als het echt niet lukt om te tillen, lukt het dan ook niet met een spelletje (wie het eerste boven is, boven iets verstoppen wat ze mag zoeken oid)?
En verschonen idd beneden.
'Weet dat een positieve uitdaging, geruststelling en beloning beter werken dan strengheid'. Daar ben ik het helemaal mee eens. En dat doet niets af van consequent zijn, leren luisteren. Dat kan prima naast elkaar.
