Snorrebaard

Waarom draagt er niemand bij de Refo's een snor en/of baard? In de tijd van Christus droeg zowat iedereen een baard (dat mag je toch aannemen). Alleen de Romeinen waren volgens mij glad geschoren en later in de vorige eeuw ook de Nazi's (die zich sterk spiegelden aan de Romeinen). De Romeinen hebben Christus gedood en de Nazi's hebben een miljoen Joden gedood. Waarom zou je je dan juist daar zo aan spiegelen? Want dat gevoel krijg ik toch wel als ik zo eens rond me kijk in de kerk, beetje dat Arische.

Beste vragensteller,

Er moet me voor ik aan het antwoorden ga, toch iets van mijn hart. Ik vind de toon van je vraagstelling wel sceptisch. Een beetje zuur en uitdagend zelfs als je over Arisch begint en over Nazi’s. Kan dat de bedoeling zijn? Ik meen van niet. Het heeft me vooral om die reden wat tijd gekost voordat ik me met deze vraag ben gaan bezighouden.

Maar nu de vraag die je aan de orde stelt. Het gold in het O.T. als een schande, wanneer de baard van een man werd afgeschoren. In het N.T. komt het woord ‘baard’ (volgens de uitgebreide versie van de concordantie van Trommius, drie delen) niet voor. We lezen bijvoorbeeld wel in 1 Korinthe 11, dat het onnatuurlijk is dat een man lang haar draagt. Die baardkwestie was misschien in het N.T. zo urgent niet meer. Aan de andere kant: We kijken met de nodige eerbied naar de predikanten die in de tijd van de Reformatie de kerk der hervorming in ons land hebben gediend. We kijken met achting naar de dienaren des Woords die deel uit maakten van de Generale Synode te Dordrecht, gehouden in de jaren 1618/1619. Stuk voor stuk mannen met indrukwekkende baarden... Bogerman, de preses van die synode vooral! Daarna zijn er perioden in de kerkgeschiedenis aangebroken waarin het dragen van een baard niet langer gebruikelijk was. Uit de 20e eeuw is er één duidelijk voorbeeld van een godvrezend hoogleraar in de theologie, prof. dr. J. Severijn, die gesierd werd op zijn oude dag door een eerbiedwaardige witte baard.

Gezien het gebrek aan Nieuw Testamentische gegevens, zou ik voorzichtig zijn met het trekken van stevige conclusies over de noodzaak van het dragen van een baard. Omgekeerd is er echter evenmin reden om oordelend of zelfs veroordelend te denken en te spreken over iemand die baarddragend is. Dáár is in de Bijbel al helemaal geen aanleiding toe (in het O.T. zeker niet).  Maar of je nu om je omgeving wat te provoceren (die blijkbaar gevoelig is voor dat dragen van een baard) een baard moet laten staan? Je kunt met iets wat op zich totaal niet verkeerd is, toch wel kwaad bloed zetten: mensen in de weg staan in de christelijke gemeente. Denk maar aan Romeinen 14 en 15. Wat heb je dan bereikt? Zou dat tot Gods eer zijn? Ik denk het niet.

Met een broederlijke groet aan een wat onstuimige jonge vriend,

Ds. C. J. P. van der Bas, Woudenberg